φλογμός

English (LSJ)

ὁ,

   A flame, blaze, as of lightning, πυρὸς φ. ὁ Διός E. Supp. 831 (lyr.), cf. 1019 (lyr.), Hec.474 (lyr.), f.l. in Hel.1162 (lyr.); fiery heat, A.Eu.940 (lyr.); of burning lava, Arist.Mu.400b4: of the funeral pyre, prob. in Supp.Epigr.4.719 (Bithynia); pl., Eratosth. ap. Sch.Il.18.468.    b fire, Ph.1.118.    2 inflammation, Hipp.VM19, VC15, al.; feverish heat, Luc.Peregr.44.    3 metaph., heat of passion, Ph.1.166,238.

German (Pape)

[Seite 1292] ὁ, das Brennen, die Entzündung; ὀμματοστερὴς φυτῶν Aesch. Eum. 900; Διός, der Blitz, Eur. Suppl. 856; Hippocr. u. Sp., wie Luc. hist. conscr. 1.

Greek (Liddell-Scott)

φλογμός: ὁ, φλόξ, λάμψις, οἷον ἀστραπῆς, φλ. ὥστε Διὸς Εὐρ. Ἑλ. 1162· πυρὸς φλ. ὁ Διὸς ὁ αὐτ. ἐν Ἱκέτ. 831, πρβλ. 1019, ἐν Ἑκ. 74· πυρώδης θερμότης, Αἰσχύλ. Εὐμ. 940· ἐπὶ τῆς καιούσης λάβας, Ἀριστ. περὶ Κόσμ. 6. 33 ― ἐν τῷ πληθ., Ἐρατοσθ. παρὰ τῷ Σχολ. Ἰλ. Σ. 468. 2) φλόγωσις, φλεγμονή, Ἱππ. περὶ Ἀρχ. Ἰητρ. 15, πρβλ. 908F, κ. ἀλλ.· πυρετώδης θερμότης, Λουκιαν. Περεγρ. 44. 3) μεταφορ., ἡ θέρμη τῆς ὀργῆς, ἢ τοῦ πάθους, Φίλων, Βυζ.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
1 rayonnement ou ardeur du soleil;
2 fièvre ardente.
Étymologie: φλέγω.

Greek Monolingual

ὁ, ΜΑ
μτφ. (για συναισθήματα) έξαψη («φλογμὸς παθῶν», Φίλ.)
αρχ.
1. (κυρίως σχετικά με την αστραπή) ισχυρό φως, λάμψη («πυρὸς φλογμὸς ὁ Διός», Ευρ.)
2. ακτινοβολία θερμότητας, πύρα
3. (ως ιατρ. όρος) α) φλόγωση
β) πυρετός
4. φωτιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φλόξ, φλογός + κατάλ. -μός (πρβλ. κορ-μός, φορ-μός)].

Greek Monotonic

φλογμός: ὁ (φλέγω), φλόγα, λάμψη, όπως της αστραπής, σε Ευρ.· φλογερὴ θερμότητα, σε Αισχύλ.· πυρετώδης θερμότητα, σε Λουκ.