ἀδίκημα

English (LSJ)

ατος, τό, (ἀδικέω) A wrong done, Hdt.1.2,100, etc.: properly, intentional wrong, opp. ἁμάρτημα and ἀτύχημα, Arist.EN 1135b20 sq., Rh.1374b8; ἀ. ὥρισται τῷ ἑκουσίῳ Id.EN1135a19: c. gen., wrong done to... ἀδίκημα τῶν νόμων D.21.225: also ἀδίκημα πρός τινα Arist.Rh.1373b21; ἀδίκημα εἴς τι D.37.58; περί τι Plu.2.159c:—ἐν ἀδικήματι θέσθαι = to consider as a wrong, Th.1.35; ἀ. θεῖναί τι D.14.37; ψηφίζεσθαί τι ἐν ἀ. εἶναι Hyp.Eux.20. 2 error of judgement, dub. in Plb.9.20a.7. II that which is got by wrong, ill gotten goods, Pl.R.365e, Lg.906d.

Spanish (DGE)

-ματος, τό
I 1acto contra la ley, crimen, delito Hdt.1.100, Pl.R.409a, Lg.860e, Ar.V.839, Arist.Rh.1373^b21, Call.Epigr.42.6, D.C.48.17.2
•cometido voluntariamente, Arist.EN 1135^b20, 1135^a19, Rh.1374^b8, UPZ 112.3.1 (III a.C.), Chrysipp.Stoic.3.176
•c. gen. ἀ. τῶν νόμων delito contra las leyes D.21.225, εἴς τι D.37.58, περὶ τὴν τροφήν Plu.2.159c, ψηφίζεσθαί τι ἐν ἀδικήματι εἶναι Hyp.Euc.26.
2 daño causado οὐ σμικρὰ ... τἀδικήματα Antipho Soph.B44.col.2.15, cf. PTeb.803.6 (II a.C.), PWisc.33.11 (II d.C.)
•ofensas, maltrato físico, PFay.12.7 (II a.C.), Ign.Rom.5.1
•esp. en historiadores ofensa, acto agresivo que conduce a situaciones de guerra τῶν ἀδικημάτων πρῶτον τοῦτο ἄρξαι Hdt.1.2, ξύμμαχόν τε οὐδένα βουλόμενοι πρὸς τἀδικήματα οὐδὲ μάρτυρα ἔχειν Th.1.37, κατὰ Ζακανθαίους ἀ. agresión contra Sagunto Plb.3.8.1, ἐν ἀδικήματι θήσονται lo tomarán como ofensa Th.1.35, ἀ. θεῖναί τι D.14.37, cf. Plb.5.67.5.
3 error Plb.9.26a.7, Aen.Tact.10.19.
II 1producto de una falta o acto contra la moral ἀδίκημά του γυναικὸς ἐγενόμην ἴσως quizá nací por el pecado de una mujer E.Io 325
•pecado ἐξ ἰδίων ἀδικήματων ἐπετιμήθη Apoc.En.98.5, cf. 7.
2 producto de la injusticia, bienes conseguidos por medios ilícitos θυτέον ἀπὸ τῶν ἀδικημάτων hay que hacer sacrificios a base del producto de la injusticia Pl.R.365e, cf. Lg.906d.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
injustice, tort, faute ; ἐν ἀδικήματι θέσθαι τι ou θεῖναι τι faire un crime de qch (à qqn).
Étymologie: ἀδικέω.

German (Pape)

τό, Unrecht, Beleidigung, Her. 1.2; Verbrechen, θανάτων ἄξια Plat. Legg. VI.778d; Xen. Mem. 2.2.3; vgl. Arist. Eth. Nic. 5.7; τὰ πρός τινα ἀδ. Dem. Lept. 63; das durch Unrecht erworbene, gestohlene Gut, Lys. 27.6; vgl. Plat. Legg. X.906d; neben ἁρπάσματα Rep. II.365e.

Russian (Dvoretsky)

ἀδίκημα: ατος τό
1 несправедливость, неправильный поступок, насилие, обида Her., Plat., Arst.; ἀ. τῶν νόμων Dem. правонарушение;
2 проступок, преступление: ἐν ἀδικήματι θέσθαι (θεῖναί) τι Thuc., Dem. вменить что-л. в преступление;
3 незаконно нажитое, нечестный доход Lys., Plat.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδίκημα: -ατος, τό, (ἀδικέω) κακόν τι πραχθέν, ἀδίκημα, βλάβη, Λατ. injuria, Ἡροδ. 1. 2, 100, καὶ ἀλλ. καὶ Ἀττ: - κυρίως = ἀδίκημα ἑκούσιον καὶ μεμελετημένονϏ κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ ἁμάρτημα καὶ ἀτύχημα, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 8, 7. κἑξ., Ρητ. 1. 13, 16˙ ἀδ. διώρισται τῷ ἑκουσίῳ, ὁ αὐτ. Ἠθ. Ν. 5. 8, 2˙ πρβλ. ἀδικέω ἐν ἀρχῇ: - μ. γεν. = βλάβη προξενηθεῖσα εἴς τινα, ἀδ. τῶν νόμων, Δημ. 586. 11˙ ὡσαύτως: ἀδ. πρός τινα, Ἀριστ. Ρητ. 1. 13, 3. ἀδ. εἴς τι, Δημ. 983, 25˙ περί τι, Πλούτ. 2. 569C: - ἐν ἀδικήματι θέσθαι, τὸ θεωρεῖν, νομίζειν τι ὡς ἀδίκημα, Θουκ. 1. 35˙ ὡσαύτ. ἀδίκημα θεῖναί τι, Δημ. 188. 19˙ ψηφίζεσθαί τι ἐν ἀδικήματι εἶναι, Ὑπερείδ. ὑπὲρ Εὐξεν. 36. ΙΙ. τὸ δι’ ἀδικίας ληφθὲν = κακῶς κτηθέντα ἀγαθά, Πλάτ. Πολ. 365 Ε, Νόμ. 906D.

English (Abbott-Smith)

ἀδίκημα, -τος, τό (< ἀδικέω), [in LXX for עָוֹן, פֶּשַׁע, etc.;]
a wrong, injury, misdeed (MM, VGT, s.v.): Ac 18:14 24:20, Re 18:5. †

English (Strong)

from ἀδικέω; a wrong done: evil doing, iniquity, matter of wrong.

English (Thayer)

(τος, τό (ἀδικέω) (from Herodotus on), a misdeed (τό ἄδικον ... ὅταν πραχθῇ, ἀδίκημα ἐστιν, Aristotle, Eth. Nic. 5,7): Revelation 18:5.

Greek Monotonic

ἀδίκημα: -ατος, τό (ἀδικέω),
I. άδικη πράξη, βλάβη, αδικία, ζημία, Λατ. injuria, σε Ηρόδ. κ.λπ.· με γεν., βλάβη που προξενήθηκε σε κάποιον, σε Δημ.
II. αυτό που έχει ληφθεί μέσω αδικίας, τα κακώς αποκτηθέντα αγαθά, σε Πλάτ.

Middle Liddell

ἀδικέω
I. a wrong done, a wrong, Lat. injuria, Hdt., etc.:—c. gen. a wrong done to one, Dem.
II. that which is got by wrong, ill-gotten goods, Plat.

Chinese

原文音譯：¢d⋯khma 阿-笛克馬
詞類次數：名詞（3）
原文字根：不-義（果效） 相當於： （עָֹון‎）
字義溯源：惡行，不義，枉為，妄為，冤枉；源自（ἀδικέω）=行不義）； （ἀδικέω）出自（ἄδικος / ἀδικοκρίτης）=不義），而 （ἄδικος / ἀδικοκρίτης）又由（α / ἄλφα）= （ἄνευ）*=不）與（δίκη / καταδίκη）*=公正）組成。這字指抵觸人的律法，神的律法，或抵觸神的言行。參讀 （ἀγνόημα）同義字
出現次數：總共（3）；徒（2）；啓（1）
譯字彙編：
1） 不義（1） 啓18:5；
2） 妄為（1） 徒24:20；
3） 冤枉（1） 徒18:14

English (Woodhouse)

crime, injustice, sin, wrong-doing, act of injustice, breach of law, miscarriage of justice, sinful act, unjust act, wrongdoing