ἐνέχω

English (LSJ)

   A hold or keep fast within, χόλον ἐνέχειν τινί harbour a grudge against one, Hdt.1.118, 6.119 (v. 11.2).    II Pass., with fut. and aor. Med. (v. infr.), to be held, caught, entangled in, c. dat., τῇ πάγῃ Id.2.121.β; ἐνεχομένων τῶν πελτῶν τοῖς σταυροῖς X.An.7.4.17; ἐν τοῖς τῆς νεὼς σκεύεσι Pl.La.183e.    2 metaph., ἐ. ἀπορίῃσι Hdt.1.190; φιλοτιμίᾳ E.IA527; ὀργαῖς πολυχρονίοις Phld.Ir.p.63 W.; ἐν ἄγεϊ Hdt.6.56; ἐν ταῖς αὐταῖς δυσχερείαις Arist.Cael.309a29; ἐν θώματι ἐνέσχετο was seized with wonder, Hdt.7.128.    3 to be liable or subject to, οὐ δικαίοις Ζεὺς ἐνέξεται λόγοις A.Supp.169 (Pors. for ἐνεύξεται, lyr.), cf.And.1.44; πράγμασιν, λειτουργίαις, BGU473.7 (ii A.D.), PFlor.382.31 (iii A.D.), etc.    b in legal formulae, ἐν ἐπιάρῳ κ' ἐνέχοιτο SIG9.9 (Elis, vi B.C.); ἐ. ἀρᾷ Διός Pl.Lg.881d (in tmesi, ἐν τἠπαρῇ ἔχεσθαι SIG38.34 (Teos, v B.C.)); ζημίᾳ, αἰτίᾳ, Pl.Lg.935c, Cri.52a; τοῖς ἐσχάτοις ἐπιτιμίοις D.51.11; ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐπιτιμίοις Aeschin.3.175; νόμῳ Schwyzer634 B49 (Nesus, iv B.C., prob.), Plu.TG10; ἐν τοῖς αὐτοῖς νόμοις Pl.Lg.762d; νοθείᾳ in an imputation of bastardy, Plu. Them.1; ἱεροσυλίαις PTeb.5.5 (ii B.C.): abs., ἐὰν ἐνσχεθῶσι PSI3.168 (ii B.C.).    4 in good sense, ἐνέχεσθαι ἀγγελίᾳ meet with a message, Pi.P.8.49.    5 in aor., come to a standstill, ἔν τινι Pl.Tht. 147d.    III intr., enter in, pierce, εἴς τι X.Cyn.10.7.    2 to be urgent against, τινί LXX Ge.49.23, Ev.Marc.6.19, Ev.Luc.11.53.

German (Pape)

[Seite 840] (s. ἔχω), darin haben, festhalten; χόλον τινί, dauernden Groll gegen Jemanden in sich hegen, Her. 1, 118 u. öfter; pass. mit fut. ἐνέξομαι, aor. ἐνεσχέθην u. ἐνεσχόμην, in Etwas, von Etwas gehalten werden, τῇ πάγῃ 2, 121, wie ἐνσχεθεὶς ὥσπερ δεσμῷ Plut. Philop. 6; übertr., unterworfen sein einer Sache, durch sie gefesselt werden, οὐ δικαίοις Ζεὺς ἐνέξεται λόγοις Aesch. Suppl. 160; τύχᾳ ἐνέχει Soph. Phil. 1086, nach Hermanns Emend. für ἔχει, du wirst gefesselt; φιλοτιμίᾳ ἐνέχεται Eur. I. A. 527; vgl. Pind. P. 8, 51; ἐν θωύματι μεγάλῳ ἐνέσχετο Her. 7, 128. 9, 37, er staunte; ἐν ἀπορίῃσι, ἐν κακῷ, 4, 131. 9, 37; ὀνείδει, ἀρᾷ, behaftet, belastet damit, Plat. Legg. VII, 808 e IX, 881 d, wie ἐν τῷ ἄγεϊ, mit dem Fluche belastet, Her. 6, 56; ἐν τοῖς νόμοις Plat. Legg. VI, 762 d, wie ζημίᾳ, αἰτίαις, XI, 935 c Crit. 52 a, vgl. ἔνοχος; so Folgde, bes. Redner, z. B. τοῖς ἐπιτιμίοις ἐνέξεται, unterworfen sein, Dem. 51, 11; ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐπιτιμίοις ἐνέχεσθαι Aesch. 3, 175; Sp., wie νόμῳ Plut. Tib. Graech. 10; νοθείᾳ, von dem Vorwurfe der Unächtheit getroffen, Them. 1; – eigtl. ἐνέσχετο ἐν τοῖς τῆς νεὼς σκεύεσι, er verwickelte sich darin, Plat. Lach. 183 e; ἐνεχομένων τῶν πελτῶν τοῖς σταυροῖς, blieben darin hangen, Xen. An. 7, 4, 17; ἐν ταύτῃ ἐνέσχετο, bei dieser blieb er stehen, Plat. Theaet. 147 d. – Intr., darin haften, stecken bleiben, ἡ αἰχμὴ κατὰ τὸ ἰνίον Plut. Pomp. 71; hineinfallen. Xen. Cyn. 10, 7. – Im N. T. = Einem aufsäßig sein.

Greek (Liddell-Scott)

ἐνέχω: μέλλ. ἐνέξω ἢ ἐνσχήσω, κρατῶ ἢ διατηρῶ τι ἐντός μου, χόλον ἐνέχειν τινὶ Ἡρόδ. 1. 118., 6. 119· ἴδε ΙΙ. 2. ΙΙ. Παθ. μετὰ μέσ. μέλλ. καὶ ἀορ. (ἴδε κατωτ.), ἐνέχομαι, κρατοῦμαι, συλλαμβάνομαι, δεσμεύομαι, περιπλέκομαι, ὡς τὸ Λατ. teneri, μετὰ δοτ., τῇ πάγῃ Ἡρόδ. 2. 121, 2, πρβλ. Ξεν. Ἀν. 7. 4, 17· ἐν τοῖς τῆς νεὼς σκεύεσι Πλάτ. Λάχ. 183Ε. 2) μεταφ., ἐνέχεσθαι ἀπορίῃσι Ἡρόδ. 1. 190· φιλοτιμίᾳ Εὐρ. Ι. Α. 527· ὡσαύτως, ἐν. ἐν ἄγεϊ Ἡρόδ. 6. 56· ἐν κακῷ ὁ αὐτ. 9. 37, πρβλ. Λυσ. 94. 40· ἐν θωύματι ἐνέσχετο, κατελήφθη ὑπὸ θαυμασμοῦ, Ἡρόδ. 7. 128. 3) ἐνέχομαι, καὶ τότ’ οὐ δικαίοις Ζεὺς ἐνέξεται λόγοις τὸν τᾶς βοὸς παῖδ’ ἀτιμάσας, ἔνοχος ἔσται, «οὐκ εὐαπολόγητος ἔσται» (Σχόλ.), Αἰσχύλ. Ἱκ. 169 κατὰ διόρθωσιν τοῦ Πόρσωνος ἀντὶ ἐνεύξεται ἢ ἀνεύξεται, πρβλ. Ἀνδοκ. 7. 5· συχνάκις ἐν δικανικῷ σχήματι, ἐπιάρῳ κ’ ἐνέχοιτο τὠνταῦτ’ ἐγραμμένῳ Ἐπιγραφ. Ἀρχ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 11· οὕτως, ἐν. ἀρᾷ Διὸς Πλάτ. Νόμ. 881D· ζημίᾳ, αἰτίᾳ αὐτόθι 935C, Κρίτων 52Α· ἐνέχεσθαι ἐπιτιμίοις Δημ. 1231. 15· ἐν τοῖς ἐπιτιμίοις Αἰσχίν. 78. 41· νόμῳ Πλουτ. Γράκχ. 10· ἐν τοῖς αὐτοῖς νόμοις Πλάτ. Νόμ. 762D· ἐνείχετο νοθείᾳ, εἶχε τὸ ὄνειδος ὅτι ἦτο νόθος, Πλουτ. Θεμ. 1: πρβλ. ἔνοχος. 4) ἐπὶ καλῆς σημασίας, ὁ δὲ καμὼν προτέρᾳ πάθᾳ νῦν ἀρείονος ἐνέχεται ὄρνιχος ἀγγελίᾳ Ἄδραστος ἥρως, «ὁ δὲ καμὼν Ἄδραστος τῇ προτέρᾳ συμφορᾷ νῦν βελτίονος ἔχεται τύχης τῇ τοῦ ὄρνιθος ἀγγελίᾳ» (Σχόλ.), Πινδ. Π. 8. 70. 5) ἀπολ., μένω, ἵσταμαι, ἐν δὲ ταύτῃ πως ἐνέσχετο, ἐν ταύτῃ κἄπως ἐστάθη, Πλάτ. Θεαίτ. 147D. ΙΙΙ. ἀμεταβ., εἰσέρχομαι, εἰσδύω, ὅπως ἂν εἰς τὸν κόλπον... αἱ αὐγαὶ τοῦ φέγγους ὡς μάλιστα ἐνέχωσιν Ξεν. Κυν. 10. 7· ὥστε τὴν αἰχμὴν περάσασαν ἐνσχεῖν κατὰ τὸ ἰνίον (ὁ Κοραῆς ἔχει ἀνασχεῖν καὶ ἑρμηνεύει: «ἔστι δὲ τὸ ἀνασχεῖν, ἀναφανῆναι, προκῦψαι, εἰς τὸ ἔξω προελθεῖν»), Πλουτ. Πομπ. 71. 2) ἔγκειμαί τινι, ἢ εἶμαι ἐναντίον αὐτοῦ, ἔχω χόλον κατ’ αὐτοῦ, καὶ ἐνεῖχον αὐτῷ Ἑβδ. (Γεν. ΜΘ΄, 23)· ἡ δὲ Ἡρωδιὰς ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι Εὐαγγ. κ. Μάρκ. ϛ΄, 19, Λουκ. ια΄, 53.