solitudo: Difference between revisions
Λύπης ἰατρός ἐστιν ἀνθρώποις λόγος – For men reason is a healer of grief – Für Menschen ist der Trauer Arzt allein das Wort – Maeroris unica medicina oratio.
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>sōlĭtūdo</b>: ĭnis, f. [[solus]],<br /><b>I</b> a [[being]] [[alone]] or [[solitary]], [[loneliness]], solitariness, [[solitude]] (of a [[person]] or [[place]]); a [[lonely]] [[place]], [[desert]], [[wilderness]] ([[class]]. in sing. and | |lshtext=<b>sōlĭtūdo</b>: ĭnis, f. [[solus]],<br /><b>I</b> a [[being]] [[alone]] or [[solitary]], [[loneliness]], solitariness, [[solitude]] (of a [[person]] or [[place]]); a [[lonely]] [[place]], [[desert]], [[wilderness]] ([[class]]. in sing. and plur.; cf.: secretum, [[secessus]]).<br /><b>I</b> In gen.: ampla [[domus]] dedecori [[saepe]] domino [[fit]], si est in eā [[solitudo]], Cic. Off. 1, 39, 139: si [[aliquis]] nos [[deus]] ex hac hominum frequentiā tolleret et in solitudine [[uspiam]] collocaret, id. Lael. 23, 87; so (opp. [[frequentia]]) id. Pis. 22, 53; opp. [[celebritas]], id. Inv. 1, 26, 38; Plin. [[Pan]]. 49, 2: audistis, quae [[solitudo]] in agris esset, quae [[vastitas]], quae [[fuga]] aratorum, [[quam]] deserta, [[quam]] relicta omnia, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114; cf.: quācumque venis, [[fuga]] est et [[ingens]] [[Circa]] te [[solitudo]], Mart. 3, 44, 3: [[solitudo]] [[ante]] [[ostium]], Ter. And. 2, 2, 25: ubi [[postquam]] solitudinem intellexit, Sall. J. 93, 3: erat ab oratoribus quaedam in [[foro]] [[solitudo]], Cic. Brut. 63, 227: [[neque]] [[vero]] hic non [[contemptus]] est a [[tyrannis]] [[atque]] ejus [[solitudo]], Nep. Thras. 2, 2: mihi [[solitudo]] et [[recessus]] [[provincia]] est, Cic. Att. 12, 26, 2: in aliquā desertissimā solitudine, id. Verr. 2, 5, 67, § 171: [[Sigambri]] se in solitudinem ac silvas abdiderant, Caes. B. G. 4, 18 fin.: an malitis hanc solitudinem vestram [[quam]] urbem hostium esse? [[solitary]], [[desert]] [[place]] ([[Rome]]), Liv. 5, 53, 7: delere omne [[Latium]], vastas [[inde]] solitudines facere, id. 8, 13, 15; cf. id. 39, 18: nec [[umquam]] ex solitudine suā prodeuntem, [[nisi]] ut solitudinem faceret, Plin. [[Pan]]. 48 fin.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Tac. Agr. 30 fin.; Curt. 8, 8, 10; 9, 2, 24; Liv. 39, 18, 2: nivosae solitudini cohaerentes, [[bordering]] on, Amm. 23, 6, 64.— With gen.: in hac [[omnis]] humani cultūs solitudine, Curt. 7, 3, 12.—Plur., Cic. Rep. 6, 19, 20; id. Fam. 2, 16, 6; Caes. B. G. 6, 23: solitudines renuntiavere missi milites ad explorandum, Plin. 6, 29, 35, § 181; Vell. 2, 55, 4; Plin. 6, 13, 14, § 33; 6, 17, 20, § 53.—<br /><b>II</b> In partic., analog. to the Gr. [[ἐρημία]]>, in [[respect]] of [[something]] [[wanting]], a [[being]] [[left]] [[alone]] or [[deserted]], a [[state]] of [[want]], [[destitution]], [[deprivation]]: per hujus (orbae) solitudinem Te [[obtestor]], Ter. And. 1, 5, 55; cf.: liberorum [[solitudo]], Cic. Verr. 2, 1, 58, § 153: liberorum ac parentum [[solitudo]], Quint. 6, 1, 18: Caesenniae [[viduitas]] ac [[solitudo]], Cic. Caecin. 5, 13; id. Q. Fr. 1, 4, 5: [[solitudo]] [[atque]] [[inopia]], id. Quint. 1, 5; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: [[Messalina]] [[tribus]] [[omnino]] comitantibus (id [[repente]] solitudinis erat) [[spatium]] urbis pedibus emensa, Tac. A. 11, 32: magistratuum, Liv. 6, 35 fin.> | ||
}} | }} | ||
Revision as of 09:26, 13 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
sōlĭtūdo: ĭnis, f. solus,
I a being alone or solitary, loneliness, solitariness, solitude (of a person or place); a lonely place, desert, wilderness (class. in sing. and plur.; cf.: secretum, secessus).
I In gen.: ampla domus dedecori saepe domino fit, si est in eā solitudo, Cic. Off. 1, 39, 139: si aliquis nos deus ex hac hominum frequentiā tolleret et in solitudine uspiam collocaret, id. Lael. 23, 87; so (opp. frequentia) id. Pis. 22, 53; opp. celebritas, id. Inv. 1, 26, 38; Plin. Pan. 49, 2: audistis, quae solitudo in agris esset, quae vastitas, quae fuga aratorum, quam deserta, quam relicta omnia, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114; cf.: quācumque venis, fuga est et ingens Circa te solitudo, Mart. 3, 44, 3: solitudo ante ostium, Ter. And. 2, 2, 25: ubi postquam solitudinem intellexit, Sall. J. 93, 3: erat ab oratoribus quaedam in foro solitudo, Cic. Brut. 63, 227: neque vero hic non contemptus est a tyrannis atque ejus solitudo, Nep. Thras. 2, 2: mihi solitudo et recessus provincia est, Cic. Att. 12, 26, 2: in aliquā desertissimā solitudine, id. Verr. 2, 5, 67, § 171: Sigambri se in solitudinem ac silvas abdiderant, Caes. B. G. 4, 18 fin.: an malitis hanc solitudinem vestram quam urbem hostium esse? solitary, desert place (Rome), Liv. 5, 53, 7: delere omne Latium, vastas inde solitudines facere, id. 8, 13, 15; cf. id. 39, 18: nec umquam ex solitudine suā prodeuntem, nisi ut solitudinem faceret, Plin. Pan. 48 fin.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Tac. Agr. 30 fin.; Curt. 8, 8, 10; 9, 2, 24; Liv. 39, 18, 2: nivosae solitudini cohaerentes, bordering on, Amm. 23, 6, 64.— With gen.: in hac omnis humani cultūs solitudine, Curt. 7, 3, 12.—Plur., Cic. Rep. 6, 19, 20; id. Fam. 2, 16, 6; Caes. B. G. 6, 23: solitudines renuntiavere missi milites ad explorandum, Plin. 6, 29, 35, § 181; Vell. 2, 55, 4; Plin. 6, 13, 14, § 33; 6, 17, 20, § 53.—
II In partic., analog. to the Gr. ἐρημία>, in respect of something wanting, a being left alone or deserted, a state of want, destitution, deprivation: per hujus (orbae) solitudinem Te obtestor, Ter. And. 1, 5, 55; cf.: liberorum solitudo, Cic. Verr. 2, 1, 58, § 153: liberorum ac parentum solitudo, Quint. 6, 1, 18: Caesenniae viduitas ac solitudo, Cic. Caecin. 5, 13; id. Q. Fr. 1, 4, 5: solitudo atque inopia, id. Quint. 1, 5; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: Messalina tribus omnino comitantibus (id repente solitudinis erat) spatium urbis pedibus emensa, Tac. A. 11, 32: magistratuum, Liv. 6, 35 fin.>
