ὀλιγηπελέων

English (LSJ)

ουσα (cf. ἀναπελάσας), Ep.part., A having little power, in feeble case, powerless, κεῖτ' ὀλιγηπελέων Od.5.457; ὀλιγηπελέουσά περ ἔμπης 19.356, cf. Il.15.245; cf. κακηπελέων.

Greek (Liddell-Scott)

ὀλῐγηπελέων: ουσα, (πέλομαι) Ἐπικ. μετοχ., ἔχων ὀλίγην δύναμιν, ἀσθενής, ἀδύνατος, κεῖτ’ ὀλιγηπελέων Ὀδ. Ε. 457· ὀλιγηπελέουσά περ ἔμπης Τ. 356, πρβλ. Ἰλ. Ο. 245· πρβλ. κακηπελέω.

Greek Monolingual

ὀλιγηπελέων, -ουσα (Α)
αυτός που έχει λίγη δύναμη, αδύναμος, ασθενής, λιπόθυμος («ὁ δ' ἄρ ἄπνευστος καὶ ἄναυδος κεῑτ' ὀλιγηπελέων», Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. σχηματισμένη από το επίθ. ὀλιγηπελής για μετρικούς λόγους (πρβλ. δυσμενής: δυσμενέοντες, ὀλιγοδρανής: ὀλιγοδρανέων)].

Greek Monotonic

ὀλῐγηπελέων: -ουσα, μτχ. χωρίς ενεστ., αυτός που έχει λίγη δύναμη, που βρίσκεται σε ασθενή θέση, ανίσχυρος, αδύνατος, σε Ομήρ. Οδ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj. (ptc.)
Meaning: weak, powerless (Ο 24 a. 245, ε 457), -έουσα (τ 356).
Origin: IE [Indo-European] [52] *h₂pel- strength
Etymology: From ὀλιγ-ηπελής (AP, Opp.) metr. enlarged (Schwyzer 724, Leumann Hom. Wörter 116 n. 83, Chantraine Gramm. hom. 1, 349). From there ὀλιγηπελ-ίη f. weakness, impotence (ε 468). Thus εὑηπελ-ίη f. strength, thriving (Call.: εὑηπελής H.), opposite κακηπελ-ίη, -έων (Nic.); also ἀνηπελίη ἀσθένεια H. and νηπελέω = ἀδυνατέω (Hp.). Since Düntzer KZ 13, 17 f. (ὀλιγ)-ηπελής is derived from a noun *ἄπελος n. strength (with comp. lengthening; Schwyzer 447) and connected with Germ., e.g. OWNo. afl, OE afol n. strength; here alo El. (Illyr.?) PN Τευτί-απλος, Illyr. PN Mag-aplinus etc. As however the Germ. words on the other hand must be connected with Lat. ops, opus etc., the Gr. ἀ- would be unclear. -- Here still the denominative ἀν-απελάζω in ἀναπελάσας ἀναρρωσθείς H. -- Details w. further lit. in Bechtel Lex. s. v., WP. 1, 176, Pok. 52, W.-Hofmann s. epulum and ops. Cf. also on νήπιος. - This leads to the reconstruction *h₂pel- (with νηπελ-έω < *n̥-h₂pel-); the connection with Lat. ops may have to be abandoned.

Middle Liddell

having little power, in feeble case, powerless, Od. [from ὀλῐγηπελής]

Frisk Etymology German

ὀλιγηπελέων: (Ο 24 u. 245, ε 457), -έουσα (τ 356)
{oligēpeléōn}
Meaning: schwach, ohnmächtig.
Etymology : Aus ὀλιγηπελής (AP, Opp.) metrisch erweitert (Schwyzer 724, Leumann Hom. Wörter 116 A. 83, Chantraine Gramm. hom. 1, 349). Davon ὀλιγηπελίη f. Schwäche, Ohnmacht (ε 468). Ebenso εὐηπελίη f. ‘Stärke, Gedei- hen’ (Kall.: εὐηπελής H.), Gegensatz κακηπελίη, -έων (Nik.); auch ἀνηπελίη· ἀσθένεια H. und νηπελέω = ἀδυνατέω (Hp.). Seit Düntzer KZ 13, 17 f. wird (ὀλιγ)-ηπελής auf ein Nomen *ἄπελος n. Kraft (mit komp. Dehnung; Schwyzer 447) zurückgeführt und mit germ., z.B. awno. afl, ags. afol n. Kraft verbunden; hierher noch el. (illyr.?) PN Τευτίαπλος, illyr. PN Mag-aplinus usw. (vgl. zu Ἀπόλλων). Da aber die germ. Wörter anderseits mit lat. ops, opus usw. zusammenzuhalten sind, bleibt gr. ἀ- unklar. — Hierher noch das Denominativum ἀναπελάζω in ἀναπελάσας· ἀναρρωσθείς H. — Einzelheiten m. weiterer Lit. bei Bechtel Lex. s. v., WP. 1, 176, Pok. 52, W.-Hofmann s. epulum und ops. Vgl. auch zu νήπιος.
Page 2,377