εὔθυρσος: Difference between revisions
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />au(x) beau(x) thyrse(s).<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[θύρσος]]. | |btext=ος, ον :<br />au(x) beau(x) thyrse(s).<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[θύρσος]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''εὔθυρσος:''' [[превращенный в прекрасный тирс]] ([[νάρθηξ]] Eur.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''εὔθυρσος:''' -ον, αυτός που έχει καίρια βέλη, σε Ευρ. | |lsmtext='''εὔθυρσος:''' -ον, αυτός που έχει καίρια βέλη, σε Ευρ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=εὔ-θυρσος, ον<br />with [[beautiful]] [[shaft]], Eur. | |mdlsjtxt=εὔ-θυρσος, ον<br />with [[beautiful]] [[shaft]], Eur. | ||
}} | }} |
Revision as of 13:19, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, with beautiful shaft, νάρθηξ E.Ba.1158(lyr.).
German (Pape)
[Seite 1071] mit schönem Thyrsusstabe, νάρθηξ Eur Bacch. 1158; κυδοιμός Nonn. 13, 728. im Ggstz des στρογγύλος, Plat. Men. 75 a Parm. 137 e, wo es erklärt wird: οὗ ἂν τὸ μέσον ἀμφοῖν τοῖν ἐσχάτοιν ἐπίπροσθεν ᾐ (nach Euclid. εὐθεῖα γραμμή, ἥτις ἐξίσου τοῖς ἐφ' ἑαυτοῖς σημείοις κεῖται); dem καμπύλος entgeggstzt, Rep. X, 602 c; εὐθεῖα ὁδός Pind. N. 1, 25; ὁδους εὐθείας τέμνειν, gerade Straßen anlegen, Thuc. 2, 100; εὐθυτέρα ὁδός Xen. Cyr. 1, 3, 3; auch ἡ εὐθεῖα allein = der gerade Weg, Luc. Hermot. 15; = die gerade Linie, Arist. coel. 2, 4; εὐθείᾳ περαί. νειν Plat. Legg. IV, 716 a; vgl. Eur. Med. 384; ἐπ' εὐθείας προάγειν D. Sic. 19, 38; a. Sp.; ἀπ' εὐθείας, geradezu, Plut. Fab. 3; ἐπὶ τῆς αὐτῆς εὐθείας ἐκτείνειν, auf derselben Linie, Pol. 3, 113, 3; πλόος, Pind. Ol. 6, 103; εἰς τὸ εὐθὺ βλέπειν, gerade vor sich hinsehen, Xen. Equ. 7, 17; ἡ εἰς τὸ εὐθὺ ὁδός Luc. Zeux. 10. – Übertr., gerade, offen, aufrichtig, gerecht; τόλμα Pind. Ol. 13, 12; δίκη N. 10, 12, wie Aesch. Eum. 411; πόνος Pind. Ol. 11, 67; οὐδὲν εὐθύ, διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι, Plat. Gorg. 525 a; καὶ τὸ ἐλεύθερον, dem sklavischen Sinne entgeggstzt, Theaet. 173 a; ἐκ τοῦ εὐθέος, im Ggstz von ἀπάτη, Thuc. 1, 34; ἀπὸ τοῦ εὐθέος λέγειν, eben so, 3, 43, gerade heraus, offen reden; τὸν εὐθὺν ἐξειπόντες ἀμφὶ σοῦ λόγον Eur. Hipp. 492, vgl. εὐθεῖαν λόγων τέμνων κέλευθον Rhes. 422; εὐθείαις ῥήτραις ἀνταπαμείβομαι Tyrt. bei Plut. Lyc. 6; συντόμως καὶ ἁπλῶς καὶ δι' εὐθείας φράζειν Plut. de Pyth. Or. 29; ἐκ τοῦ εὐθέος δεόμενος, im Ggstz von ἀπάτῃ, Thuc. 1, 34 (ἀντιλέγειν Arr. An. 5, 27, 5), wie ἀπὸ τοῦ εὐθέος λέγειν, im Ggstz von ἀπάτῃ προσάγεσθαι, 3, 43; von δι' αἰνιγμάτων, Paus. 8, 8, 2. – Bei den Gramm. ist ἡ εὐθεῖα, sc. πτῶσις, der Nominativ. – Adv. εὐθύς, al vom Orte, gew. εὐθύ (w. m. s.), geradezu, ἐς Πύλον εὐθὺς ἐλῶντα H. h. Merc. 255; εὐθὺς ἰών Pind. P. 4, 83; εὐθὺς ἐπὶ τὴν γέφυραν, in einem Vertrage bei Thuc. 4, 118; εὐθὺς πρὸς τὰ βασίλεια Xen. Cyr. 2, 4, 24; auch χωρίου ὑπὲρ τῆς πόλεως εὐθὺς κειμένου, gerade oberhalb der Stadt, Thuc. 6, 96; τινός, gerade auf Etwas los, Eur. Hipp. 1197 u. Thuc. 8, 96, wo Lob. εὐθύ ändert; εὐθὺς τοῦ Πειραιῶς κατέσχον Polyaen. 4, 7, 6. – b) von der Zeit, sog leich, gerades Weges, ohne Umstände; ἔννεπεν εὐθύς Pind. Ol. 8, 41; εὐθὺς ὡς ἤκουσεν Aesch. Pers. 353; εὐθὺς γενέσθω πορφυρόστρωτος πόρος Ag. 884, öfter, wie die anderen Tragg.; in Prosa, εὐθὺς εἴσω ᾔει Plat. Prot. 310 b, εὐθὺς κατ' ἀρχάς Tim. 24 c; bes. εὐθὺς ἐκ νέου, ἐκ παιδός, von Jugend auf, Rep. VI, 485 d VII, 519 a; auch εὐθὺς νέῳ ὄντι, Conv. 178 c; νέων ὄντων εὐθὺς τῶν παίδων Legg. VII, 788 d; vgl. εὐθὺς ἔτι βρέφος Eur. Phoen. 652; ἀρξάμενοι εὐθὺς ἀπὸ τῶν Thuc. 1, 146; εὐθὺς ἐκ παιδίου Xen. Cyr. 1, 6, 20; noch gewöhnlicher εὐθὺς νέοι ὄντες, sogleich von Jugend auf, Thuc. 2, 39; εὐθὺς μειράκιον ὤν Xen. An. 2, 6, 18; so öfter mit dem partic., sobald als, προσέβαλλεν εὐθὺς ἥκων, sobald er angekommen war, griff er sogleich an, An. 4, 7, 2; εὐθὺς ἀπαλλαττομένη τοῦ σώματος, sobald sie sich vom Körper trennt, Plat. Phaed. 70 a; ἰδὼν εὐθὺς παρακελεύομαι Conv. 221 a, öfter, wie Folgde; εὐθὺς παραχρῆμα Dem. 48, 40 u. A.; – ἡ εὐθὺς φυγή, die plötzliche Flucht, Hdn. 8, 1, 10. – c) zur Anführung eines Beispiels, wie auch wir gleich brauchen (vgl. αὐτίκα), bes. bei Sp. Vgl. Xen. Mem. 2, 6, 32 Hier. 1, 35; οἷον εὐθύς vrbdí Plut. def. orac. 47. Vgl. oben εὐθέως.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au(x) beau(x) thyrse(s).
Étymologie: εὖ, θύρσος.
Russian (Dvoretsky)
εὔθυρσος: превращенный в прекрасный тирс (νάρθηξ Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
εὔθυρσος: -ον, ὁ καλὸν ἔχων θύρσον, Εὐρ. Βάκχ. 1158.
Greek Monolingual
εὔθυρσος, -ον (Α)
αυτός που έχει ευθύ θύρσο («νάρθηκά τε... εὔθυρσον», Ευρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. ευ + θύρσος «ραβδί τυλιγμένο με κισσό και κληματόφυλλα»].
Greek Monotonic
εὔθυρσος: -ον, αυτός που έχει καίρια βέλη, σε Ευρ.