κουρίζω

English (LSJ)

(A), (κοῦρος A) intr., A to be a youth, σάκος... ὃ κουρίζων φορέεσκε Od.22.185, cf. A.R.1.195; to be a girl, Id.3.666; παῖς ἔτι κουρίζουσα Call.Dian.5, cf. Arat.32. 2 cry like a babe, Call.Jov. 54. 3 of dolphins, κ. ἑὸν σθένος attain the strength of youth, Opp. H.1.664. II trans., bring up from boyhood or bring up to manhood, ἄνδρας Hes.Th.347. III κουρίζεσθαι· ὑμεναιοῦσθαι, Hsch.
(B), (κείρω, κουρά) clip, shear, aor. 1 κούριξαν· ἀπεκειραν, Id.:—Pass., κυπάρισσος ἡ κουριζομένη = cypress which sprouts when clipped, Thphr.HP2.2.2.

French (Bailly abrégé)

seul. prés.
être jeune.
Étymologie: κοῦρος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κουρίζω [κοῦρος] jong zijn:. ὃ κουρίζων φορέεσκε (het schild) dat hij in als jongen placht te dragen Od. 22.185. met acc. grootbrengen:. αἵ... ἄνδρας κουρίζουσι (Oceaniden) die (kinderen) tot mannen grootbrengen Hes. Th. 347.

Russian (Dvoretsky)

κουρίζω:
1 быть молодым: κουρίζων Hom. будучи молодым, в молодости;
2 воспитывать, взращивать (ἄνδρας Hes.).

Greek (Liddell-Scott)

κουρίζω: (κόρος, κοῦρος) ἀμετάβ., εἶμαι νεανίας, σάκος... ὃ κουρίζων φορέεσκεν Ὀδ. Χ. 185, πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 195· εἶμαι κοράσιον, ὁ αὐτ. Γ. 666. 2) ἀνδροῦμαι, Ὀππ. Ἁλ. 1. 664. ΙΙ. μεταβ., ἀνατρέφω ἐκ τῆς παιδικῆς ἡλικίας εἰς τὴν ἀνδρικήν, ἄνδρας Ἡσιόδ. Θεογ. 347· ἴδ κουρίδιος, ἐν τέλ.

English (Autenrieth)

only part., when a young man, Od. 22.185†.

Greek Monolingual

(I)
κουρίζω (Α) κούρος (Ι)
1. είμαι νέος, νεάζω
2. φωνάζω σαν βρέφος
3. γίνομαι ενήλικος, ανδρώνομαι («ἀλλ' ὅτε κουρίζουσιν ἑὸν σθένος», Οππ.)
4. ανατρέφω κάποιον από την παιδική ηλικία μέχρι να μεγαλώσει
5. μέσ. (κατά τον Ησύχ.) κουρίζομαι
παντρεύομαι.
(II)
κουρίζω (Α) κουρά
1. (κατά τον Ησύχ.) κουρεύω
2. παθ. κουρίζομαι
(για φυτά) κλαδεύομαι συνεχώς και αναβλαστάνω («παρὰ τούτοις γάρ ἐστιν ἡ κουριζομένη κυπάριττος», Θεόφρ.).

Greek Monotonic

κουρίζω: (κόρος, κοῦρος), αμτβ.,
I. είμαι νέος, σε Ομήρ. Οδ.
II. μτβ., ανατρέφω από την παιδική ηλικία, σε Ησίοδ.

Middle Liddell

κουρίζω, κόρος, κοῦρος
I. intr. to be a youth, Od.
II. trans. to bring up from boyhood, Hes.

German (Pape)

1 (κοῦρος),
1 jung, jugendlich sein; σάκος Λαέρτεω, ὃ κουρίζων φορέεσκε, das er als Jüngling trug, Od. 22.184; sp.D., wie Ap.Rh. 1.195; auch νήπια κ., wie ein kleines Kind spielen, 3.134; mannbar werden, heranwachsen, ἀλλ' ὅτε κουρίζωσιν ἑὸν σθένος Opp. Hal. 1.664; überhaupt jugendlich gesinnt sein, Suid.
2 einen Knaben erziehen; ἄνδρας, Knaben zu Männern erziehen, Hes. Th. 347. – Κουρίζομαι erkl. Hesych. durch ὑμεναιοῦσθαι, γαμεῖσθαι.
2 scheren, abschneiden, abstutzen; κουριζομένη κυπάριττος, die immer unter der Schere gehaltene Zypresse, welche immer, wie bei uns die Weiden, abgestutzt wird, Theophr.