αἰετός

From LSJ
Revision as of 11:15, 23 August 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "d’" to "d'")

τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: αἰετός Medium diacritics: αἰετός Low diacritics: αιετός Capitals: ΑΙΕΤΟΣ
Transliteration A: aietós Transliteration B: aietos Transliteration C: aietos Beta Code: ai)eto/s

English (LSJ)

ὁ, v. sub ἀετός.

Greek (Liddell-Scott)

αἰετός: ὁ, ἴδε ἐν λ. ἀετός.

French (Bailly abrégé)

poét. c. ἀετός.

English (Autenrieth)

eagle; the ‘bird of Jove,’ and ‘most perfectbird of omen, Il. 24.310 f., Il. 8.247.

English (Slater)

αἰετός (-ός, -οῦ, -όν; -οί, -ῶν)
1 eagle
a lit., εὕδει δ' ἀνὰ σκάπτῳ Διὸς αἰετός (P. 1.6) θεός, ὃ καὶ πτερόεντ' αἰετὸν κίχε (P. 2.50) χρυσέων Διὸς αἰετῶν πάρεδρος ἱέρεα (P. 4.4) θάρσος τε τανύπτερος ἐν ὄρνιξιν αἰετὸς ἔπλετο (sc. Ἀρκεσίλας.) (P. 5.112) ἔστι δ' αἰετὸς ὠκὺς ἐν ποτανοῖς (N. 3.80) καὶ πέραν πόντοιο πάλλοντ' αἰετοί (N. 5.21) ἀλώπηξ, αἰετοῦ ἅ τ' ἀναπιτναμένα ῤόμβον ἴσχει (I. 4.47) πέμψεν θεὸς ἀρχὸν οἰωνῶν μέγαν αἰετόν (I. 6.50)
b pediment = ἀέτωμα, cf. (O. 13.21) χρύσεαι δ' ἕξ ὑπὲρ αἰετοῦ ἄειδον Κηληδόνες (v. 1. ἀετοῦ. of the third temple of Apollo at Delphi.) (Pae. 8.70)
c test. v. ὀμφαλός fr. 54.

Spanish (DGE)

v. ἀετός.

Greek Monotonic

αἰετός: Επικ. και Ιων. αντί ἀετός.

Russian (Dvoretsky)

αἰετός: эп.-ион. = ἀετός.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: eagle (Il.).
Other forms: Att. ἀετός; αἰβετός ἀετός, Περγαῖοι H. (β = F); αἰητός Arat. 522 (artificial: DELG)
Origin: IE [Indo-European] [86] *h₂eu-i- bird
Etymology: From *αἰϜετος < *αϜι-ετός, cf. Lat. avis. -ετο- as in νιφετός, πυρετός; Schwyzer 501. (Αἴητός does not allow the conclusion of a substr. word, Fur.115 n.4.) Not Semitic (Astour JAOS 86, 1966, 278B).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

αἰετός zie ἀετός. {{FriskDe |ftr=αἰετός: att. auch ἀ̄ετός
{aietós}
Grammar: m. (vgl. Schwyzer 266)
Meaning: Adler, auch metaphorisch als term. technicus, z. B. ‘Giebel(feld)’.
Derivative: Mehrere Ableitungen, z. T. mit technischer Bedeutung: ἀετιδεύς m. junger Adler (Ael., Aesop.), ἀετίτης (λίθος, Ael. u. a.), ἀετώδης (Philostr. usw.), αἰετόεις (Opp.); αἰετιαῖος zum Giebelfeld gehörig (Inschr.); außerdem die Substantive ἀέτωμα Giebelfeld (Hp., att. Inschr.; vgl. Chantraine Formation I87), ἀέτωσις Giebelung, [[gewölbtes Dach einer χελώνη (Ath. Mech., vgl. die gleichgebildeten Denominativa bei Chantraine Formation 279, Holt Les noms d'action en -σις 152).
Etymology: Zunächst für *αἰϝετος = αἰβετός· ἀετός. Περγαῖοι H. Wohl aus *αϝιετός zu lat. avis mit sekundärem (augmentativem) ετο-Suffix wie in νιφετός, πυρετός u. a.; Schulze Kl. Schr. 75 A. 5, Schwyzer 501.
Page 1,36 }}