δακρυόεις
ἀλλ' ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις → even at the price of death, the fairest way to win his own exploits together with his other companions | but even at the risk of death would find the finest elixir of excellence together with his other companions | but to find, together with other young men, the finest remedy — the remedy of one's own valor — even at the risk of death
English (LSJ)
εσσα, εν, neut.
A -όειν A.R.4.1291: 1 of persons, tearful, Il.21.506, etc.; γόος Od.24.323; δακρυόεν γελάσασα smiling through tears, Il.6.484. 2 of things, causing tears, πόλεμος, ἄλγεα, θάνατος, 5.737, Hes.Th.227, etc.
German (Pape)
[Seite 519] εσσα, εν, thränenreich: – a) weinend, Thränen vergießend, von Menschen: δακρυόεις πάις Iliad. 22, 499; δακρ υόεσσα κούρη Iliad. 16, 10; δακρυόεντες ἑταῐροι Odyss. 10, 415; δακρυόεσσαι Νηρηίδες Iliad. 18, 66. – Odyss. 4, 801 γόοιο δακρυόεντος; Iliad. 6. 484 δακρυόεν γελάσασα. durch Thränen lächelnd. – Auch Folgende, z. B. Eur. Phoen. 323. – b) Thränen verursachend, Weinen erregend: πόλεμον δακρυόεντα Iliad. 5, 737; μάχης δακρυοέσσης Iliad. 13, 765; ἰῶκα δακρυόεσσαν Iliad. 11, 601. – Folgende: ἄλγεα Hes. Th. 227; πεύκη Ἰλίῳ δ., die Ilios Thränen brachte, Eur. Hel. 234; κόνις, δόμος, Anth. (App. 9, 35. 260).
Greek (Liddell-Scott)
δακρυόεις: εσσα, εν, 1) ἐπὶ προσώπων, πλήρης δακρύων, ὁ πολὺ κλαίων, Ἰλ. Φ. 506, κτλ.· οὕτω γόος Ὀδ. Ω. 322· δακρυόεν γελάσαι, ὡς ἐπίρρ., μειδιῶ διὰ μέσου τῶν δακρύων, Ἰλ. Ζ. 484. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ὁ πλήρης δακρύων, παρέχων δάκρυα, πόλεμος, μάχη Ἰλ. Ε. 737.
French (Bailly abrégé)
όεσσα, όεν;
1 plein de larmes : γόος δακρυόεις OD gémissement mêlé de larmes ; δακρυόεν γελάσασα IL ayant souri sous les larmes;
2 qui fait pleurer (guerre, combat, douleur, etc.).
Étymologie: δάκρυον.
English (Autenrieth)
εσσα, εν: weeping, tearful; δακρυόεν γελάσᾶσα, ‘through her tears,’ Il. 6.484; applied to πόλεμος, μάχη, Il. 5.737.
Spanish (DGE)
-εσσα, -εν
• Morfología: [sg. ac. neutr. -ειν A.R.4.1291]
1 de pers. lloroso, lleno de lágrimas πάϊς Il.22.499, κούρη Il.16.10, cf. 18.66, 21.506, E.Ph.323, Theoc.13.54, τὸν δὲ προσέφα Μελέαγρος δ. B.5.94, cf. A.R.4.1277, Γοργώ AP 7.647 (Simon. o Simm.)
•neutr. sg. adv. entre lágrimas, con lágrimas δακρυόεν γελάσασα sonriendo entre lágrimas, Il.6.484, cf. Orph.A.447, χεροῖν σφέας ἀμφιβαλόντες δακρυόειν ἀγάπαζον abrazándose demostraban su afecto entre lágrimas A.R.l.c., cf. E.IA 791
•fig. ὁ δ. ... πέτρος ref. a Níobe, Call.Ap.22, cf. Nonn.D.14.273, ψυχή Nonn.D.16.303.
2 de abstr. lacrimoso, flébil γόος Od.24.323, λόγος E.Hel.336, πότμος AP 7.44, ὀαρισμός Q.S.7.316
•lacrimoso, que hace llorar πόλεμος Il.5.737, Hes.Fr.25.9, Ibyc.1(a).7, IG 13.1399.4 (VI a.C.), Q.S.9.329, μάχη Il.13.765, ἄλγεα Hes.Th.227, θάνατος IG 13.1215.2, μνε͂μα IG 13.1357.1 (ambas VI a.C.), σῆμα GVI 633.1 (Renea II a.C.), Ἀίδας CEG 148.2 (Selinunte V a.C.), IG 22.12516.5 (II d.C.), πένθεα Q.S.5.473; v. tb. ζακρυόεις.
Greek Monolingual
δακρυόεις, -εσσα, -εν (Α)
1. (για πρόσ.) γεμάτος δάκρυα, δακρυσμένος
2. (για πράγμ.) όποιος προκαλεί δάκρυα, ο αίτιος δακρύων
3. (το ουδ. ως επίρρ.) φρ. «δακρυόεν γελάσασα» — αφού χαμογέλασε με δάκρυα στα μάτια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δάκρυ + -όεις (πρβλ. αιετόεις, αιματόεις, ακρυόεις)].
