βάραθρο
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
Greek Monolingual
το (AM βάραθρον, Α και βέρεθρον και βέθρον)
1. βαθύ χάσμα γης
2. όλεθρος, καταστροφή
αρχ.
1. είδος γυναικείου κοσμήματος
2. μεγάλος και βαθύς λάκκος στην Αθήνα, όπου έριχναν τους καταδικασμένους σε θάνατο.
[ΕΤΥΜΟΛ. Οι τ. βέρεθρον (< gwer-∂-) και βάραθρον (gwr-∂-) —αντί βάρεθρον, με εξακολουθητική αφομοίωση του -α- σε -ε- αποτελούν μεταπτωτικές βαθμίδες δισύλλαβης ρίζας (βερη-), η οποία εμφανίζει και μονοσύλλαβη μορφή gwer- «καταπίνω, καταβροχθίζω» (πρβλ. βορά, λατ. gurges «δίνη», vorāre «καταβροχθίζω, καταπίνω»). Εξάλλου ο τ. βέθρον < βέρθρον ή βρέθρον, με ανομοιωτική σίγηση του -ρ- < βέρεθρον, με συγκοπή του –ε- (πρβλ. πέλεθρον > πλεθρον)].
