ἄνδιχα
μελετᾶν οὖν χρὴ τὰ ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν, εἴπερ παρούσης μὲν αὐτῆς πάντα ἔχομεν, ἀπούσης δὲ πάντα πράττομεν εἰς τὸ ταύτην ἔχειν → one must practice the things which produce happiness, since if that is present we have everything and if it is absent we do everything in order to have it | so we must exercise ourselves in the things which bring happiness, since, if that be present, we have everything, and, if that be absent, all our actions are directed toward attaining it
English (LSJ)
Adv., (ἀνά, δίχα) A asunder, in twain, ἡ δ' [κεφαλὴ] ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη Il.16.412; ἄνδιχα πάντα δάσασθαι 18.511; opp. ἀμμίγδην, Nic.Th.912; far away, A.R.4.31. 2 as Prep., c. gen., apart from, A.R.1.908, 2.927; ἀλλήλων AP5.4 (Stat. Flacc.):—hence ἀνδιχάζω, to be divided in opinion, of judges, IG9(1).333 (Locr.).
German (Pape)
[Seite 216] 1) auseinander, entzwei, ἡ κεφαλὴ ἄνδ. κεάσθη, Il. 16, 412; ἄνδιχα πάντα δάσασθαι, Alles in zwe; Theile theilen, 18, 511; ἄνδ. θυμὸν ἔχειν, Hes. O. 13, zwiespältigen Sinnes sein; abgesondert, Flacc. 3, (V, 5). – 2) als praepos. c. gen., ohne, Ap. Rh. 2, 927; Ant. Sid. 73 (VII, 27) u. sonst sp. D.
Greek (Liddell-Scott)
ἄνδῐχα: ἐπίρρ. (ἀνὰ-δίχα) εἰς δύο (κομμάτια), ἡ δϳ [κεφαλὴ] ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη, ἐσχίσθη εἰς δύο κομμάτια, Ἰλ. Π. 412· ἄνδιχα πάντα δάσασθαι, διελεῖν εἰς δύο, Σ. 511· ἀντιτίθεται τῷ ἀμμίγδην, Νικ. Θ. 912· πρβλ. διάνδιχα: - ὡσαύτως, χωριστά, ἄνδιχα ἀλλήλων Ἀνθ. Π. 5. 5. 2) ὡς πρόθ. μετ. γεν., ὡς τὸ ἀμφίς, χωρίς, ἄνδιχα δ’ αὖ χύτλων νηοσσόῳ Ἀπόλλωνι Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 927.
French (Bailly abrégé)
adv.
en deux parties.
Étymologie: ἀνά, δίχα.
English (Autenrieth)
Spanish (DGE)
(ἄνδῐχᾰ) 1 adv. en dos ἡ δ' (κεφαλή) ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη Il.16.412, ἄ. πάντα δάσασθαι Il.18.511
•separadamente ἄλλοτε δ' αὖτε κακῇσι διατμηθέντ' Ἐρίδεσσι πλάζεται ἄνδιχ' ἔκαστα otras veces (los miembros) separados por las malignas Erides, andan errantes, cada uno por su lado Emp.B 20.5, de dos bebidas, Nic.Th.912
•lejos A.R.4.31.
2 prep. de gen. aparte τοῖο ἄνακτος A.R.1.908, cf. AP 5.5 (Stat.Flacc.).
Greek Monolingual
ἄνδιχα (Α)
1. επίρρ. σε δύο κομμάτια, δύο μέρη, χωριστά
2. πρόθ. δίχως, χωρίς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ανά + δίχα.
Greek Monotonic
ἄνδῐχα: επίρρ. (ἀνά, δίχα), στα δύο, σε δύο κομμάτια, σε Ομήρ. Ιλ.
Russian (Dvoretsky)
ἄνδῐχᾰ:
I adv.
1) надвое, пополам (δάσασθαί τι Hom.);
2) врозь, порознь: ἄ. θυμὸν ἔχειν Hes. быть различными по духу.
II praep. cum gen. отдельно от, вдали от (ἀλλήλων, ἐρατῶν κώμων Anth.).
