φεγγίτης
ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων γίνεται, εἴ περ καί τις ἀπόπροθι πίονα οἶκον γαίῃ ἐν ἀλλοδαπῇ ναίει ἀπάνευθε τοκήων → More than all pleasures that were ever made parents and fatherland our life still bless. Though we rich home in a strange land possess, still the old memories about us cling.
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ, = σεληνίτης, Plin.HN36.163, Alex.Aphr.in Sens.29.7, Tz.ad Lyc.98.
German (Pape)
[Seite 1259] ὁ, der Leuchtstein, das zu Fensterscheiben gebräuchliche Marienglas, Schol. Lycophr. 98.
Greek (Liddell-Scott)
φεγγίτης: -ου, ὁ, = σεληνίτης, Ψευδοχρυσ. τ. 8, σ. 664C, Πλίν. 36, 22, 46, 2) ὡς καὶ νῦν, ἡ ὀπὴ ἐπὶ τῆς στέγης δι’ ἧς εἰσέρχεται φῶς εἰς τὴν οἰκίαν, «σαλάμβαι οἱ φανόπται, ἤτοι οἱ φεγγῖται ἰδιωτικῶς, παρὰ τὸ σέλας δι’ αὐτῶν βαίνειν» Τζέτζ. εἰς Λυκόφ. 98.
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ
νεοελλ.-μσν.
κυκλικό, ορθογώνιο ή ελλειψοειδές άνοιγμα σε στέγη ή στο άνω μέρος τοίχου, συνήθως καλυμμένο με τζάμι, το οποίο χρησιμεύει για να μπαίνει το φως της ημέρας και ο αέρας
νεοελλ.
1. υαλόφρακτο πλαίσιο στο πάνω μέρος τών παραθύρων
2. (ορυκτ.) αργιλοπυριτικό ορυκτό του καλίου και του σιδήρου, το οποίο ανήκει στην ομάδα τών μαρμαρυγιών και αποτελεί την πλουσιότερη σε διοξείδιο του πυριτίου ποικιλία του μοσχοβίτη
μσν.-αρχ.
ο σεληνίτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φέγγος + κατάλ. -ίτης].
