ἁγιωσύνη
ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν → love your neighbor as yourself, thou shalt love thy neighbour as thyself, love thy neighbour as thyself
English (LSJ)
ἡ,
A holiness, sanctity, LXX 2 Ma.3.12, Ep.Rom.1.4, etc.
II as title, PMeyer24.2 (vi A. D.).
Spanish (DGE)
-ης, ἡ
• Alolema(s): ἁγιο- Eus.M.23.409A, Chrys.M.56.389, Socr.Sch.HE 4.12.19, SEG 34.1494 (Siria, biz.); frec. en pap.
I 1santidad, ἁγιωσύνη αὐτοῦ de Yahveh, LXX Ps.29.5, 96.12, cf. 95.6, Chrys.l.c., τοῦ τόπου LXX 2Ma.3.12, κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης Ep.Rom.1.4, de los cristianos ἐπιτελεῖν ἁ. 2Ep.Cor.7.1, Eus.l.c., SEG l.c.
2 como tít. de diversos cargos eclesiásticos Su Santidad ἡ σὴ ἁγιωσύνη Cod.Iust.1.1.7.3, PMasp.112.17, Socr.Sch.HE 4.12.19, PMeyer 1.24.1, ἡ ὑμετέρα πατρικὴ ἁ. PFouad 86.1, cf. 7, 20, PMasp.21re.2, PZilliac.14.19 (todos VI d.C.).
II santuario Cyr.H.Catech.2.17.
German (Pape)
[Seite 14] ἡ, Heiligkeit, N. T.
French (Bailly abrégé)
ης (ἡ) :
sainteté ; SEPT consécration.
Étymologie: ἅγιος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ἁγιωσύνη -ης, ἡ ἅγιος heiligheid.
Russian (Dvoretsky)
ἁγιωσύνη: ἡ святость NT.
Middle Liddell
ἅγιος
holiness, sanctity, NTest.
English (Abbott-Smith)
† ἁγιωσύνη (cf. ἀγαθωσύνη), -ης, ἡ (< ἅγιος), [in LXX: Ps 29 (30):4 96(97):12 (קֹדֶשׁ), 95(96):6 (עֹז), 144(145):5 (הוֹד), II Mac 3:12 *;]
holiness, the state in man resulting from ἁγιασμός, q.v.: Ro 1:4, II Co 7:1, I Th 3:13 (Cremer, 52; MM, VGT, s.v.). †
English (Strong)
from ἅγιος; sacredness (i.e. properly, the quality): holiness.
English (Thayer)
(on the omega ω see references in ἀγαθωσύνη, at the beginning), (ης, ἡ, a word unknown to secular authors (Buttmann, 73 (64));
1. (God's incomparable) majesty (joined to μεγαλοπρέπεια, πνεῦμα ἁγιωσύνης a spirit to which belongs ἁγιωσύνη, not equivalent to πνεῦμα ἅγιον, but the divine (?) spiritual nature in Christ as contrasted with his σάρξ, holiness).
2. moral purity: 2 Corinthians 7:1.
Greek Monotonic
ἁγιωσύνη: ἡ (ἅγιος), αγιότητα, ιερότητα, καθαρότητα, σε Καινή Διαθήκη
Greek (Liddell-Scott)
ἁγιωσύνη: ἡ, ἁγιότης, καθαρότης, Ἑβδ. (Μακκ. Β΄ γ΄, 12), Ῥωμ. α΄ 4, κτλ.
Chinese
原文音譯：¡giwsÚnh 哈居哦需尼
詞類次數：名詞（3）
原文字根：聖 共同（的）
字義溯源：神聖，最高權威，聖善，聖；源自 （ἅγιος）=神聖的；而 （ἅγιος）出自 （ἀγοραῖος）Y*=敬畏。這個字，用來說到聖，聖潔，聖靈。參讀 （ἁγιασμός）同義字
出現次數：總共（3）；羅（1）；林後（1）；帖前（1）
譯字彙編：
1） 聖（2） 羅1:4； 林後7:1；
2） 聖潔（1） 帖前3:13
