αἴνυμαι

English (LSJ)

poet. Verb, only in pres. and impf. without augm.:—take, αἴνυτο τεύχε' ἀπ' ὤμων Il.11.580, 13.550; ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον Od.21.53; χεῖρας αἰνύμεναι taking hold of, 22.500: c. gen. partit., τυρῶν αἰνυμένους 9.225: metaph., ἀλλά μ' Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται a longing seizes me for him, 14.144, cf. Hes.Sc.41; enjoy, feed on, καρπόν Simon.5.17. (Root αἰ-, as in ἔξ-αι-τος.)

Spanish (DGE)

(αἴνῠμαι) 1 gener. coger, tomar c. ac. ἄλλον ὀϊστόν Il.15.459, χεῖρας Od.22.500, δεσμὸν βοὸς αἴ. χερσίν Hes.Fr.272
•agarrar κουρὶξ αἰνυμένους Call.Fr.772
•de alimentos tomar, servirse c. gen. τυρῶν αἰνύμενοι φάγομεν Od.9.232, cf. abs. ὄφρα οἱ εἴη πίνειν αἰνυμένῳ Od.9.249
•c. ac. tomar, comer καρπόν Simon.37.25, δόρπον Theoc.24.139
•fig. del sol chupar ἀζαλέοιο βολαῖς τόσον ἠελίοιο ἰκμάδας αἰνυμένου con los rayos del cruel sol que chupa toda substancia húmeda A.R.4.680.
2 c. ac. y ἀπό c. gen. quitar τεύχε' ἀπ' ὤμων Il.11.580, ἀπὸ πασσάλου ... τόξον Od.21.53, χρύσειον ἀπὸ δρυὸς ... κῶας A.R.4.162.
3 fig. de sentimientos apoderarse c. ac. μ' Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται Od.14.144, cf. Hes.Sc.41, ἔρος αἴνυτο θυμόν h.Merc.434.
• Diccionario Micénico: a3-nu-me-no.
• Etimología: De *H3eH^i̯- que en grado cero con silabación *H3°-H^i̯°- da *ai-, cf. toc. B ai- ‘dar’, het. p-ai- ‘dar’; c. silabación *H3H^i̯°- da *i-, cf. ai. inoti, gr. ἴσσασθαι; c. grado pleno y silabación *H3e-H^i̯°- > *oi- en gr. οἶτος.

French (Bailly abrégé)

seul. prés. et impf.
prendre, s'emparer de, acc. ; avec un gén. part. prendre possession.
Étymologie: DELG tokh-B ai-, donner.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

αἴνυμαι, imperf. 3 sing. αἰνύτο
1. nemen, pakken; met gen. partit.: τυρῶν αἴνυσθαι wat kaas pakken Od. 9.225.
2. overdr. zich meester maken van:. ἀλλὰ μ’ Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται maar een verlangen naar Odysseus maakt zich van mij meester Od. 14.144.

German (Pape)

nehmen, ep. = αἱρέω, Hom. nur αἴνυτο Il. 11.374, 580, 13.550, 15.459, 21.490, Od. 21.53, σύντρεις αἰνύμενος Od. 9.429, κύνεον ἀγαπαζόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμους χεῖράς τ' αἰνύμεναι 22.500, τυρῶν αἰνυμένους (-οι) 9.225, 232, ἀλλά μ' Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται 14.144; Hes. Sc. 41; Theocr. 24.137.

Russian (Dvoretsky)

αἴνῠμαι: (только praes. и impf. αἰνύμην) брать, хватать, снимать (τεύχεα ἀπ᾽ ὤμων, τόξον ἀπὸ πασσάλου Hom.): αἴ. τινος Hom. брать с собой что-л.; πόθος τινὸς αἴνυταί τινα Hom. тоска по ком-л. охватывает кого-л.; ἄνευ πυρὸς αἴ. δόρπον Theocr. есть пищу в сыром виде.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: take, seize (Il.)
Other forms: only pres.
Dialectal forms: Myc. PN ainumeno.
Compounds: ἔξ-αιτος selected (Il.)
Origin: IE [Indo-European] [10] *h₂ei-
Etymology: *αἶτος, which would be the base of αἰτέω, could agree with Av. aēta- m. punishment (from the part that is due?; cf. αἰτία). To Toch. B ai- give (A e-), Hitt. p-ai give; Frisk Indogermanica 8ff. Here also Lat. ae-mulus? (Frisk Eranos 41, 53). Skt. inóti? Further there are PN Aetor (Illyrian? Krahe Glotta 23, 112f.) and Aimos (Venet., Krahe ibid.). Cf. αἶσα, αἰτέω, αἰτία, δίαιτα.

Middle Liddell

to take, take off, take hold of, Hom.; c. gen. partit., τυρῶν αἰνυμένους taking of the cheeses, Od.

English (Autenrieth)

only pres., and ipf. αἴνυτο: take; met. πόθος αἴνυται, ‘I am seized with’ longing, Od. 14.144.

Greek Monotonic

αἴνυμαι: αποθ., μόνο σε ενεστ. και παρατ. χωρίς αύξηση· παίρνω, λαμβάνω, αποσπώ, αφαιρώ, κυριαρχώ, σε Όμηρ.· με γεν. του διαιρεμένου όλου, τυρῶν αἰνυμένους, λαμβάνοντας μέρος απ' τα τυριά, σε Ομήρ. Οδ.

Greek (Liddell-Scott)

αἴνυμαι: ποιητ. ἀποθ. ἐν χρήσει μόνον κατ᾿ ἐνεστ. καὶ παρατατ. ἄνευ αὐξήσεως· πρβλ. ἀπαίνυμαι. Λαμβάνω, αἴνυτο τεύχε᾿ ἀπ᾿ ὤμων, Ἰλ. Λ. 580, Ν. 550· ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον, Ὀδ. Φ. 53· χεῖρας αἰνύμενοι = λαμβάνοντες τὰς χεῖρας, Χ. 500· μ. γεν. μεριστ., τυρῶν αἰνυμένους = λαμβάνοντας ἐκ τῶν τυρῶν, Ι. 225: ‒ μεταφ., ἀλλὰ μ᾿ Ὀδυσῆος πόθος μ᾿ αἴνυται = μὲ καταλαμβάνει πόθος δι᾿ αὐτόν, Ξ. 144. Ἡσ. Ἀσπ. 41· ὡσαύτως, ἀπολαύω, τρέφομαι ἐκ... καρπόν, Σιμων. 5. 17.

Frisk Etymology German

αἴνυμαι: {aínumai}
Forms: nur im Präsensstamm,
Grammar: v.
Meaning: greifen, nehmen, vorw. ep.,
Composita: oft mit ἐξ- verbunden.
Derivative: Davon ἔξαιτος ausgegriffen, auserlesen (Hom., A. R. usw.).
Etymology: Zu αἴνυμαι gehört ein Nomen *αἶτος, wahrscheinlich altererbt (= aw. aēta- m. Strafe als der gebührende Teil?; vgl. αἰτία), das ein Denominativum αἰτέω hervorrief, s. d. Zu toch. B ai- geben (A e-), wie αἴνυμαι nur präsentisch, heth. p-ai geben; Frisk Indogermanica 8ff. Von idg. ai- greifen vielleicht auch lat. ae-mulus ("der nach etwas greift", Frisk Eranos 41, 53), außerdem die PN Aetor (illyrisch? Krahe Glotta 23, 112f.) und Aimos (venet., Krahe ibid.). Zur Bedeutung von αἴνυμαι s. die Diss. von K. Wlaschim (Titel s. ἄγρα, ἀγρέω). Vgl. αἶσα, αἰτέω, αἰτία, δίαιτα.
Page 1,41