ἀσύμμετρος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
Att. ἀξύμμετρος, ον,
A asymmetrical, incommensurable, ταῖς μεγίσταις συμμετρίαις Pl.Ti.87d: abs., Arist.Sens. 439b30, al., Pl.Lg.918b; ἀ. ἡ διάμετρος καὶ ἡ πλευρά Arist.EN1112a23. Adv. ἀσυμμέτρως Dam.Pr.427.
II disproportionate, X.Cyn.2.7; ἀ. πρός τι disproportionate to it, Arist.IA708a15; ill-proportioned, Id.Po.1461a13; ὑπόμνημα of excessive length, Demetr.Lac.Herc. 1014.67F.; κινήματα Phld.Mort.9. Adv. ἀσυμμέτρως ib.8, Attic. ap. Eus. PE15.7.
III unsuited, πρὸς δημοκρατίαν Plu.Per.16, cf. Them. 22; τινί Phoc.3: c. inf., not of fit size to... Arist.GA719b12.
Spanish (DGE)
-ον
I 1inconmensurable c. dat. ταῖς μεγίσταις συμμετρίαις Pl.Ti.87d
•abs. οὐσίαν χρημάτων ... ἀσύμμετρον οὖσαν Pl.Lg.918b, ἡ διάμετρος καὶ ἡ πλευρά Arist.EN 1112a23, τὰ μεγέθη Euc.Def.10.2.
2 de excesiva longitud τὸ ὑπόμνημα Demetr.Lac. en CErc.8p.95.
II 1desproporcionado, asimétrico κρᾶσις Thphr.Sens.14 (= Emp.A 86), κινήματα Phld.Mort.9.6, κῶλον D.H.Comp.23
•c. πρός y ac., de los animales ὅσα κατὰ τὸ μῆκος ἀσύμμετρά ἐστι πρὸς τὴν ἄλλην τοῦ σώματος φύσιν Arist.IA 708a15, cf. X.Cyn.2.7
•mal proporcionado σῶμα Arist.Po.1461a13, ἄνδρες Plu.2.8201.
2 inadecuado πρὸς δημοκρατίαν Plu.Per.16, cf. Them.22
•c. dat. διὰ ... μέγεθος τῆς ἀρετῆς ἀσύμμετρον τοῖς καθεστῶσι καιροῖς Plu.Phoc.3
•c. inf. κατὰ μέγεθος ἀσύμμετρον εἶναι περιλαβεῖν Arist.GA 719b12.
3 mat. irracional op. κατὰ λόγον Arist.Sens.439b30.
III adv. -ως
1 inconmensurablemente τὰ δὲ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ ὑφέστη ... ἀ. Dam.in Prm.427.
2 desproporcionadamente ἔχειν Attic.5.52.
3 desfavorablemente πρὸς ... τὴν κύησιν Plot.2.3.14.
German (Pape)
[Seite 380] ohne Ebenmaaß, vgl. Plut. Pericl. 3; nicht zusammenpassend, τινί Plat. Tim. 87 d; πρός τι Xen. Cyn. 2, 8; Plut. Pericl. 16; unermeßlich, οὐ σία Plat. Legg. XI, 918 b; incommensurabel, Arist. Mathem.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui n'a pas de commune mesure, disproportionné, énorme.
Étymologie: ἀ, σύμμετρος.
Russian (Dvoretsky)
ἀσύμμετρος: староатт. ἀξύμμετρος 2
1 несоразмерный (τὰ πάχη πρὸς τὰ μήκη Xen.; σῶμα Arst.);
2 несообразный (τινι и πρός τι Plut.);
3 несоизмеримый (ἀ. ἡ διάμετρος καὶ ἡ πλευρά Arst.);
4 непомерный, неисчислимый, огромный (οὐσία Plat.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀσύμμετρος: παλ. Ἀττ. ἀξύμμετρος, -ον, ὁ μὴ ἔχων τὸ αὐτὸ μέτρον, ὁ μὴ ἐν ἁρμονίᾳ τινί, ἀξύμμετρον ταῖς μεγίσταις ξυμμετρίαις Πλάτ. Τίμ. 87D, καὶ συχν. παρ’ Ἀριστ.· πρός τι Πλουτ. Θεμ. 22· ἀπολ., ἀσύμμετρος ἡ διάμετρος καὶ ἡ πλευρὰ Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 3, 2. ΙΙ. μὴ ἔχων συμμετρίαν, δυσανάλογος, Ξεν. Κυν. 2. 7, Ἀριστ. Ποιητ. 25, 16, κ. ἀλλ.· ἀσύμμετρος πρός τι, δυσανάλογος πρὸς αὐτό, ὁ αὐτ. περὶ Ζ. Πορ. 8, 2· ἀσ. οὐσία, ὑπέρμετρος, μεγάλη, Πλάτ. Νόμ. 918Β: - Ἐπίρρ. ἀσυμμέτρως, Ἀττικὸς παρ’ Εὐσ. ἐν Εὐαγγ. Πρ. 805C. ΙΙΙ. μετ’ ἀπαρ., ὁ μὴ ἔχων σύμμετρον μέγεθος, Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 1. 12, 4.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀσύμμετρος και ἀξύμ-, -ον)
δυσανάλογος προς κάτι ή προς τα μέρη του
νεοελλ.
1. αυτός που δεν παρουσιάζει αρμονικό σύνολο
2. φρ. «ασύμμετρα ποσά» — ποσά που δεν έχουν κοινό μέτρο
αρχ.
1. αυτός που δεν μπορεί να μετρηθεί με κάποιο κοινό μέτρο
2. υπερβολικά μεγάλος ή υπερβολικά μικρός
3. ανάρμοστος, ακατάλληλος.
Greek Monotonic
ἀσύμμετρος: αρχ. Αττ. ἀ-ξύμμετρος, -ον,
I. αυτός που δεν έχει κοινό μέτρο, αρμονία, τινι με κάτι, σε Πλάτ.· πρός τι, σε Πλούτ.
II. ασύμμετρος, δυσανάλογος, σε Ξεν.
Middle Liddell
I. having no common measure, τινι with a thing, Plat.; πρός τι Plut.
II. unsymmetrical, disproportionate, Xen.
