ἐπιχειλής
τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς → why do you look at the speck of sawdust in your brother's eye and pay no attention to the plank in your own eye | and why beholdest thou the mote that is in thy brother's eye, but considerest not the beam that is in thine own eye | why do you see the speck that is in your brother's eye, but don't consider the beam that is in your own eye
English (LSJ)
ἐπιχειλές, (χεῖλος)
A on or at the lips, γλῶσσα ἐ. a ready, chattering tongue, Poll.6.120.
II full up to the rim (i.e. not quite full, as the rim was deep), of Themistocles, ἐποίησεν τὴν πόλιν ἡμῶν μεστήν, εὑρὼν ἐπιχειλῆ Ar.Eq.814.
2 later, brim-full, πίθος ἐ. τῶν ἀγαθῶν Them.Or.13.174d, cf.8.115a: metaph., πλήρεις καὶ ἐ. ἁμαρτίαι Ph.1.517.
III with the lips drawn in, like old people, Alciphr. 3.55.
German (Pape)
[Seite 1003] ές, 1) bis an den Rand, nach Poll. 2, 89 Gegensatz von ἰσοχειλής u. ὑπερχειλής, nicht ganz voll; aber bei Ar. Equ. 811, ἐποίησε τὴν πόλιν ἐπιχειλῆ, liegt nach Schol. auch eine Anspielung auf die Mauern, den Rand der Stadt darin; bei Sp. übervoll, übersprudelnd, Themist. – 21 τὸ στόμα ἐπιχειλής, mit eingezogenen Lippen, Alciphr. 3, 55. – 3) auf den Lippen, ῥήματα, gemeine Ausdrücke, die auf Aller Lippen sind, γλῶσσα, voreilige, geschwätzige Zunge, Poll. 6, 120.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
1 qui vient jusqu'aux lèvres, jusqu'au bord (d'un vase), plein jusqu'au bord ; qui déborde de, gén.;
2 qui a les lèvres pendantes.
Étymologie: ἐπί, χεῖλος.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιχειλής: полный до краев Arph.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιχειλής: -ές, (χεῖλος) ὁ ἐπὶ τῶν χειλέων ἢ παρὰ τὰ χείλη, γλῶσα ἐπιχειλής, λάλος, Πολυδ. ς΄, 120. ΙΙ. πλήρης μέχρι χειλέων (πρβλ. ὑπερχειλής), περὶ τοῦ Θεμιστοκλέους, ἐποίησε τὴν πόλιν ἡμῶν μεστήν, εὑρὼν ἐπιχειλῆ Ἀριστοφ. Ἱππ. 814· πίθος ἐπ. τῶν ἀγαθῶν Θεμίστ. 174D, πρβλ. 115Α. ΙΙΙ. ἔχων τὰ χείλη πρὸς τὰ ἔσω ὡς οἱ γέροντες, Ἀλκίφρ. 3. 55.
Greek Monolingual
ἐπιχειλής, -ές (Α)
1. αυτός που βρίσκεται πάνω ή κοντά στα χείλη
2. ο γεμάτος σχεδόν ώς τα χείλη
3. γεμάτος ως τα χείλη, ξέχειλος
4. αυτός που τα χείλη του είναι στραμμένα προς τα μέσα όπως τών γέρων («τὴν ῥῑνα ἐπικαμπής, τὸ στόμα ἐπιχειλής» — με κάμπουρωτή μύτη, με χείλη τραβηγμένα προς τα μέσα).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + -χειλής (< χείλος), τ. που απαντά μόνον εν συνθέσει (πρβλ. λεπτοχειλής, αμβλυχειλής)].
Greek Monotonic
ἐπιχειλής: -ές (χεῖλος), ξέχειλος έως πάνω, σε Αριστοφ.
Middle Liddell
ἐπι-χειλής, ές χεῖλος
full to the brim, brim-full, Ar.
