secta

Latin > English (Lewis & Short)

secta: ae, f. part. perf. of seco, sc. via, v. seco, I. C. 2., and II. B. fin.; prop.,
I a trodden or beaten way, a path; footsteps; hence, trop., a (prescribed) way, mode, manner, method, principles of conduct or procedure (syn.: ratio, via, etc.); most freq. in the phrase sectam (alicujus) sequi (persequi, etc.), to follow in the footsteps (of any one); hence, also, sectam (alicujus) secuti, a party, faction, sect.
I In gen.: nos, qui hanc sectam rationemque vitae, re magis quam verbis, secuti sumus, mode of life, Cic. Cael. 17, 40; so, vitae, Quint. 3, 8, 38; 12, 2, 6; Plin. Pan. 45, 4; cf. id. ib. 85, 7: horum nos hominum sectam atque instituta persequimur, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; cf.: cujus sectam sequi, cujus imperio parere potissimum vellet, id. Rab. Perd. 8, 22: sequi ejus auctoritatem, cujus sectam atque imperium secutus est, id. Fam. 13, 4, 2: omnis natura habet quasi viam quandam et sectam quam sequatur, id. N. D. 2, 22, 57: negant se pro Vitruvio sectamque ejus secutis precatum venisse, Liv. 8, 19; cf. id. 29, 27; 35, 49; 36, 1; 42, 31: juvenes hortatur, ut illam ire viam pergant et eidem incumbere sectae, Juv. 14, 121 sq.: divitioris sectam plerumque secuntur Quamlibet et fortes, follow, adhere to, Lucr. 5, 1114: gallae sectam meam exsecutae, mihi comites, etc., Cat. 63, 15 et saep.—
II In partic., doctrines, school, sect (not freq. until the post-Aug. per.; syn.: schola, disciplina).
   A In philosophic lang.: quo magis tuum, Brute, judicium probo, qui eorum philosophorum sectam secutus es, Cic. Brut. 31, 120; cf.: inter Stoicos et Epicuri sectam secutos pugna perpetua est, Quint. 5, 7, 35.— Plur.: ad morem certas in philosophia sectas sequendi, Quint. 3, 1, 18: neque me cujusdam sectae velut quādam superstitione imbutus addixi, id. 3, 1, 22: assumptā Stoicorum arrogantiā sectāque, Tac. A. 14, 57: Demetrio Cynicam sectam professo, id. H. 4, 40: auctoritatem Stoicae sectae praeferebat, id. A. 16, 32; 6, 22: inter duos diversarum sectarum velut duces, Quint. 5, 13, 59. —
   B In jurisprudence: hi duo primum veluti diversas sectas fecerunt, schools, Dig. 1, 2, 2, § 47.—
   C In medicine, a school: alia est Hippocratis secta, alia Asclepiadis, Sen. Ep. 95, 9.—
   D In religion, a sect, Cod. Just. 1, 9, 3: plurimae sectae et haereses, Lact. 4, 30, 2: Nazaraenorum, Vulg. Act. 24, 5.—
   E Rarely of a class or guild of men: sincera et innoxia pastoriae illius sectae integritas, Flor. 3, 12, 2.—
   F In Appul., a band of robbers, App. M. 4, pp. 150, 29, and 153, 22.
secta: ōrum, n. 1. seco, I. B. 1.,
I parts of the body operated upon: secta recentia, Plin. 31, 11, 47, § 126.

Latin > French (Gaffiot 2016)

secta,¹¹ æ, f. (sequor),
1 ligne de conduite, principes, manière de vivre : Cic. Cæl. 40 ; Nat. 2, 57 ; Quint. 3, 8, 38, etc.
2 ligne de conduite politique, parti : Cic. Rab. perd. 22 ; Fam. 13, 4, 2 ; Verr. 2, 5, 181 ; sectam alicujus secuti Liv. 8, 19, les partisans de qqn
3 secte, école philosophique : Cic. Br. 120 ; Quint. 5, 7, 35 ; Tac. Ann. 14, 57 ; H. 4, 40 || école : [en matière de droit] Dig. 1, 2, 2, 47 ; [en médecine] Sen. Ep. 95, 9 || secte religieuse : Cod. Just. 1, 9, 3 ; Eccl. || bande de brigands : Apul. M. 4, 18 ; 4, 24.

Latin > German (Georges)

secta, ae, f. (sequor), die Folge = die Grundsätze, die jmd. befolgt, die Denk- u. Handlungsweise, I) im allg.: sectam meam exsecutae, Catull.: eorum sectam sequuntur multi mortales, Naev. fr.: nos, qui hanc sectam rationemque vitae re magis quam verbis secuti sumus, Lebensweise, Cic.: quod (natura) habet quasi viam quandam et sectam quam sequatur, Cic.: altera severitas eiusdem sectae disciplinaeque est, der zweite strenge Urteilsspruch legt (ebenfalls) Zeugnis ab von einer ähnlichen Verfahrungsweise u. Zucht, Gell. 4, 20, 7: iuvenes hortatur, ut illam ire viam pergant et eidem incumbere sectae, Iuven. 14, 121 sq.: m. folg. Infin., hi mores, haec duri immota Catonis secta (die Grundsätze) fuit, servare modum finemque tenere, Lucan. 2, 380. – II) insbes.: 1) die polit. Grundsätze, die Partei, der jmd. anhängt, horum hominum sectam atque instituta persequimur, Cic.: cuius sectam sequi, cuius imperio parēre potissimum vellet, Cic.: cuius sectam atque imperium secutus est, Cic.: Vitruvius sectamque eius secuti, seine Anhänger, Liv. – 2) philosophische Lehre, Schule, Sekte, qui eorum philosophorum sectam secutus es, quorum etc., Cic.: Stoici et Epicuri sectam secuti, Quint.: Stoicorum secta, Tac.: Stoica secta, Sen. u.a.: Peripatetica secta, Colum.: Academica secta, Lact. – 3) juristische Schule, Sekte, hi duo primum veluti diversas sectas fecerunt (bildeten), Pompon. dig. 1, 2, 2. § 47. – 4) eine religiöse Sekte, Cod. Iust. 1, 9, 3: plurimae sectae et haereses, Lact. 4, 30, 2. – 5) eine Bande von Räubern, Apul. met. 4, 18 u. 24.

Spanish > Greek

ἀγγελικός, δόγμα, διατριβή, αἵρεσις