πτωχεύω

English (LSJ)

fut.

   A -σω Od. 15.309: Ep. impf. πτωχεύεσκον 18.2:—to be a beggar, go begging, Il.cc.; ἀνὰ δῆμον 19.73, cf. Tyrt.10.4, Ar.Nu.921 (anap.), etc.; ἐπὶ ξενίας Antipho 2.2.9.    2 to be as poor as a beggar, Antiph.322, Pl. Erx.394b.    3 metaph. c. gen., to be badly off for, πραγμάτων, of historians, Plb.7.7.6.    II trans., beg (for), δαῖτα Od.17.11, 19.    2 c. acc.pers., ask an alms of, φίλους Thgn.922.

German (Pape)

[Seite 812] betteln; ἀνὰ δῆμον, Od. 19, 73; κατὰ ἄστυ πτωχεύεσκε, 18, 2. – Auch c. accus., erbetteln, ὄφρ' ἂν ἐκεῖθι δαῖτα πτωχεύῃ, 17, 11. 19; – als Bettler angehen, ansprechen, φίλους, Theogn. 918. – Ar. Nubb. 921; u. in Prosa: Antiph. 2 β 6; Plat. Eryx. 394 b; Plut. Flam. 21; Luc. Necyom. 17; – bettelarm sein, Antiphan. in B. A. 112.

Greek (Liddell-Scott)

πτωχεύω: μέλλ. -σω· Ἰωνικ. παρατ. πτωχεύεσκον Ὀδ. Σ. 2· - εἶμαι πτωχός, δηλ. ἐπαίτης, ἐπαιτῶ, πρὸς ἄστυ, ἀνὰ δῆμον Ὀδ. Ο. 309, Τ. 75, πρβλ. Τυρταῖ. 7. 4, Ἀριστοφ. Νεφέλ. 921, κτλ.· ἐπὶ ξενίας Ἀντιφῶν 117. 22. 2) εἶμαι πτωχὸς ὅσον ὁ ἐπαίτης, Ἀντιφάν. ἐν Ἀδήλ. 83, Πλάτ. Ἐρυξ. 394Β. 3) πτ. τινός, εἶμαι πτωχὸς εἴς τι, στεροῦμαι, Ἐκκλ. μεταφορ., πτ. τὴν διάνοιαν Ἰω. Χρυσ. II. μεταβ., λαμβάνω ἐπαιτῶν, δαῖτα Ὀδ. Ρ. 11. 19. 2) μετ’ αἰτ. προσ., ἐπαιτῶ, ζητῶ ἐλεημοσύνην παρά τινος, φίλους Θέογν. 918. - Ἴδε Κόντον ἐν Σωκράτει τόμ. Α´, σ. 168.

French (Bailly abrégé)

mendier : δαῖτα OD sa nourriture ; τινά, auprès de qqn.
Étymologie: πτωχός.

English (Autenrieth)

(πτωχός), ipf. iter. πτωχεύεσκε, fut. part. πτωχεύσων: be a beggar, beg; trans., δαῖτα, Od. 17.11, 19.

English (Strong)

from πτωχός; to be a beggar, i.e. (by implication) to become indigent (figuratively): become poor.

English (Thayer)

1st aorist ἐπτώχευσα; (πτωχός, which see); properly, to be a beggar, to beg; so in classical Greek from Homer down; in the N. T. once, to be poor: πλούσιος, b. at the end (Sept. for דָּלַל to be weak, afflicted, נורַשׁ to be reduced to want, רוּשׁ to be needy, Psalm 34:11>).

Greek Monolingual

ΝΜΑ πτωχός
νεοελλ.
κηρύσσομαι σε πτώχευση, αδυνατώ να εκπληρώσω τις οικονομικές υποχρεώσεις μου, κν. φαλίρω
μσν.-αρχ.
είμαι φτωχός, στερούμαι τα αναγκαία (α. «πτωχεύειν ἤρξατο ὁ τὰ πλούσια δῶρα χαριζόμενος», Μηναί.
β. «ἤ πῶς ἄν οὗτος πλουσιώτατος εἴη, ὅν γε οὐδὲν κωλύει πτωχεύειν...», Πλάτ.)
2. ταπεινώνομαι, δείχνω ταπείνωση (α. «ἐκ βροτῶν σωτηρίαν πτωχεύσαντι Χριστῷ», Μηναί.
β. «γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῡ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῡ Χριστοῡ ὅτι δι' ἡμαῑ ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν», ΚΔ.)
αρχ.
1. ζητιανεύω (σὺ δ' εὖ πράττεις, καίτοι πρότερον γ' ἐπτώχευες», Αριστοφ.)
2. ζητώ ελεημοσύνη («πτωχεύει δὲ φίλους πάντας ὅπού τιν' ἴδῃ», Θέογν.).