ἀναύδητος
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
English (LSJ)
Dor. ἀναύδατος, ον, A not to be spoken, unutterable: hence, horrible, ἀναυδάτῳ μένει A.Th.897 (lyr.); ἄφατον ἀναύδητον λόγον E.Ion783. 2 unspoken, impossible, οὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ' ἄν S.Aj.715 (lyr.). II speechless, Id.Tr.968 (cj.).
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): dór. ἀναύδᾱτος S.Tr.968
1 indecible μένος A.Th.897, λόγος E.Io 783.
2 imposible κοὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ' ἄν S.Ai.714.
3 callado, que no habla ὅδ' ἀναύδατος φέρεται S.Tr.968.
German (Pape)
[Seite 212] 1) unaussprechlich, Aesch. μένος Spt. 879; λόγος Eur. Ion. 782; unerhört, unerwartet, Soph. Ai. 702, neben ἀνέλπιστος. – 2) sprachlos, stumm, Soph. Tr. 968; Archi. 28 (VII, 191).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
I. 1 indicible, qu’on ne peut ou qu’on n’ose exprimer;
2 qui ne peut être annoncé ; qui ne peut se réaliser, impossible;
II. qui ne parle pas, muet.
Étymologie: ἀ, αὐδάω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀναύδητος: Δωρ. -ᾶτος, ον, = ἄρρητος, ἀνέκφραστος, Λατ. infandus, ἀναυδάτῳ μένει Αἰσχύλ. Θ. 895· ἄφατον ἄφατον ἀναύδητον λόγον ἐμοὶ θροεῖς, ὅστις δὲν πρέπει νὰ λεχθῇ, Εὐρ. Ἴων 784. 2) ἀνήκουστος, ἀπροσδόκητος, «ἀνέλπιστος» (Σχόλ.), κοὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ’ ἂν Σοφ. Αἴ. 713. ΙΙ. ἄφωνος, ἄλαλος, αἰαῖ, ὅδ’ ἀναύδατος φέρεται ὁ αὐτ. Τρ. 968. (Λαυρ. χειρόγρ. ἄναυδος).
Greek Monolingual
ἀναύδητος, -ον (Α) αυδώ
1. εκείνος που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να λεχθεί
2. άφωνος, άλαλος
3. ανήκουστος, ανέλπιστος, απροσδόκητος.
Greek Monotonic
ἀναύδητος: Δωρ. -ᾶτος, -ον (αὐδάω),
I. 1. αυτός που δεν προφέρεται, άρρητος, ανείπωτος, ανέκφραστος, Λατ. infondus, σε Αισχύλ., Ευρ.
2. ανήκουστος, αδύνατος, ακατόρθωτος, σε Σοφ.
II. άφωνος, άλαλος στον ίδ.
Russian (Dvoretsky)
ἀναύδητος: дор. ἀναύδᾱτος 2
1) невыразимый (μένος Aesch.; λόγος Eur.);
2) онемевший, безмолвный Soph., Anth.;
3) неслыханный, невозможный: οὐδὲν ἀναύδατον φατίσαιμ᾽ ἄν Soph. (после того, что случилось), я ничего не назову невозможным.
Middle Liddell
αὐδάω
I. not to be spoken, unutterable, ineffable, Lat. infandus, Aesch., Eur.
2. unspoken, impossible, Soph.
II. speechless, Soph.
