θράσσω

English (LSJ)

Att. θράττω, pres. part. neut. A θρᾶττον Pl.Phd.86e: aor.1 inf. θρᾶξαι A.Pr.628,E.Fr.600:—trouble, disquiet, Pi.I.7(6).39,A.l.c., Cratin.363, Pherecr.39, S.Fr.177, Hp.Mul.1.70, E.Rh.863, Pl. l.c., Phdr.242c, etc.:—Pass., ὑπὸ ἐδωδῆς θράττεσθαι Jul.Or.6.192a: aor.1 ἐθράχθη S.Fr.1055. 2 disturb, destroy, APl.4.255. 3 for pf. τέτρηχα, v. ταράσσω 11.

German (Pape)

[Seite 1216] att. θράττω, Zusammenziehung aus ταράσσω (w. m. vgl,), in derselben Bdtg, beunruhigen; ὁ δ' ἀθανάτων μὴ θρασσέτω φθόνος Pind. I. 6, 39; σὰς δ' ὀκνῶ θρᾶξαι φρένας, verwirren, Aesch. Prom. 651; ἐθράχθη wird aus Soph. frg. 812 angeführt; καί τί μου θράσσει φρένας Eur. Rhes. 863; λέγε, τί ἦν, ὅ σε αὖ θρᾶττον ἀπιστίαν παρέχει Plat. Phaed. 86 e, öfter; so auch bei Sp., vgl. Ruhnk. zu Tim. lex. Plat. p. 93; – ὡς μὴ θράξῃς, zerbrechen, Ep. ad. 235 (Plan. 255).

French (Bailly abrégé)

f. inus., ao. ἔθραξα, pf. ion. intr. τέτρηχα;
Pass. ao. ἐθράχθην;
causer du trouble, troubler : θράττει σε ὅτι XÉN tu es troublé de ce que.
Étymologie: cf. ταράσσω.

Russian (Dvoretsky)

θράσσω: атт. θράττω (ᾱ) (ион. pf. τέτρηχα; inf. aor. θράξαι или θρᾶξαι; aor. pass. ἐθράχθην) смущать, тревожить, расстраивать (τινά Plat.; φρένας Aesch.; ὁ ἀθανάτων μὴ θρασσέτω φθόνος Pind.).

Greek (Liddell-Scott)

θράσσω: Ἀττ. θράττω: μέλλ. -ξω: ἀορ. ἀπαρ. θρᾶξαι (οὖχὶ θράξαι) Αἰσχύλ. Πρ. 628: - συντετμημένος τύπος τοῦ ταράσσω, ἐνοχλῶ, ἀνησυχῶ, Πίνδ. Ι. 7 (6). 56, Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Εὐρ. Ρήσ. 863∙ τί ἦν τὸ σὲ αὖ θρᾶττον Πλάτ. Φαίδωνι 86Ε, Φαίδρ. 242C, κτλ.∙ ἴδε Ruhnk Τίμ.: παθ. ἀόρ. ἐθράχθη, Σοφ. Ἀποσπ. 812∙ «θράττομαι∙ συντρίβομαι. συγκόπτομαι» Ἡσύχ. 2) καταστρέφω, ἀφανίζω, Ἀνθ. Πλαν. 255. 3) περὶ τοῦ πρκμ. τέτρηχα, ἴδε ἐν λ. ταράσσω ΙΙ.

English (Slater)

θράσσω trouble μὴ θράσσοι χρόνος ὄλβον ἐφέρπων (Boeckh e Σ: θραύσοι codd.) (O. 6.97) ὁ δ' ἀθανάτων μὴ θρασσέτω φθόνος (sc. με) (I. 7.39)

Greek Monolingual

θράσσω και αττ. τ. θράττω (Α)
1. συγχέω, ανησυχώ, ενοχλώ
2. καταστρέφω, αφανίζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θρᾱχ-jω, με παρακμ. τέτρη-χα (πρβλ. τέ-θνη-κα) και αόρ. θράξαι, εθράχθη κατά το πράσσω-πράξαι. Η λ. είναι άγνωστης ετυμολ. και αντ' αυτής χρησιμοποιείται στον ενεστ. το συνών. ταράσσω.
ΠΑΡ. αρχ. θραγμός.

Greek Monotonic

θράσσω: Αττ. θράττω, μέλ. -ξω, απαρ. αορ. αʹ θράξαι·
1. συνηρ. αντί ταράσσω, ενοχλώ, ταράζω, ανησυχώ, σε Αισχύλ., Ευρ., Πλάτ., κ.λπ.
2. καταστρέφω, αφανίζω, σε Ανθ. Π.

Frisk Etymological English

θράττω rommelig
Grammatical information: v.
Meaning: trouble, disquiet (Pi., Hp., Att.);
Other forms: Aor. θρᾶξαι (A., E.), pass. ἐθράχθη (S. Fr. 1055); perf. τέτρηχα intr. be troubled, unquiet (Il.).
Compounds: incid. with prefix, ἐν-, ὑπο-, ἐπι-,
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [251] [very uncertain] *dʰreh₂gʰ- ??
Etymology: Primary yot-present from *θραχ-ι̯ω, beside which the old perfect *τέ-θραχ-α (Schwyzer 702); the rarely occurring aorist forms θρᾶξαι, ἐθράχθη are innovations after the type πράσσω: πρᾶξαι a. o. for older ταράξαι (like δαμάσαι), to which the present ταράσσω (s. v.), with the same disyll. stem form as ταραχή; to τέ-τρηχ-α: ταραχ-ή cf. e. g. τέ-θνη-κα: θάνα-τος. A primary nominal formation with long stem as θράσσω, τέτρηχα is τραχύς raw, hard; s. v. There are no exact correcpondences ouside Greek. Bezzenberger BB 4, 320 adduced a widespread word for dregs, sediment, which occurs in varying form: Germ., e. g. ONord. dregg f., pl. dreggiar, Balt.-Slav., e. g. OLith. drãges pl., Alb. drā, prob. also Lat. fracēs, -um. Further one compares a large group in Baltic, which through its acute would agree with the Greek words, e. g. Lith. dérgiu, dérgti schlackerig sein (of the weather), get squalid etc. [but the acute is caused by the Lith. g < *g acc. to Winter-Kortlandt's law, and so does not agree with Greek]. (Here acc. to Specht KZ 59, 102 and 117 w. n. 3 also dìrgstu, dìrgti relax, get weak etc. (with dìrginu, dìrginti relax); but see the critical remarks in Fraenkel Lit. et. Wb. s. dìrginti and drėgti !. - More forms W.-Hofmann s. fracēs; and Fraenkel s. drãges; and Pok. 251; these forms are not clear. Cf. Bechtel Lex. s. ταράσσω.

Middle Liddell

[contr. from ταράσσω
1. to trouble, disquiet, Aesch., Eur., Plat., etc.
2. to destroy, ruin, Anth.

Frisk Etymology German

θράσσω: θράττω,
{thrá̄ssō}
Forms: Aor. θρᾶξαι (A., E.), Pass. ἐθράχθη (S. Fr. 1055); Perf. τέτρηχα intr. verwirrt, unruhig sein (ep. seit Il.).
Grammar: v.
Meaning: verwirren, beunruhigen (Pi., Hp., att.);
Composita: vereinzelt mit Präfix, ἐν-, ὑπο-, ἐπι-,
Etymology: Primäres Jotpräsens aus *θραχι̯ω, woneben das alte Perfekt *τέθραχα (Schwyzer 702); dagegen sind die spärlich belegten Aoristformen θρᾶξαι, ἐθράχθη Neubildungen nach Muster von πράσσω: πρᾶξαι u. a. für das ältere ταράξαι (wie δαμάσαι u. a.), wozu das Präsens ταράσσω (s. d.), mit derselben zweisilbigen Stammform wie ταραχή; zu τέτρηχα: ταραχή vgl. z. B. τέθνηκα: θάνατος. Eine primäre Nominalbildung mit langer Stammsilbe wie θράσσω, τέτρηχα ist τραχύς rauh, hart; s. d. Genaue außergriechische Entsprechungen zu dieser expressiven Wortgruppe sind kaum zu erwarten. In Betracnt kommt seit Bezzenberger BB 4, 320 ein weitverbreitetes, in wechselnden Formen auftretendes Wort für Bodensatz, Hefe: germ., z. B. anord. dregg f., pl. dreggiar, balt.-slav., z. B. alit. drãgės pl., alb. drā, wohl auch lat. fracēs, -um. Zum Vergleich wird ferner eine reich ausgebildete baltische Wortgruppe herangezogen, die ablautmäßig durch den Stoßton zu den griechischen Wörtern stimmt, z. B. lit. dérgiu, dérgti ‘schlackerig sein (vom Wetter), schmutzig werden’, wozu nach Specht KZ 59, 102 und 117 m. A. 3 noch dìrgstu, dìrgti sich entspannen, schwach werden (mit dìrginu, dìrginti entspannen, erregen); vgl. dazu die kritischen Bemerkungen bei Fraenkel Lit. et. Wb. s. dìrginti und drė́gti. — Weitere Formen mit reicher Lit. bei WP. 1, 854ff., W.-Hofmann s. fracēs; dazu Fraenkel s. drãgės und Pok. 251. Vgl. noch Bechtel Lex. s. ταράσσω.
Page 1,679-680

Mantoulidis Etymological

(=ἐνοχλῶ, ταράζω). Εἶναι συντετμημένος τύπος τοῦ ταράσσω με συγκοπή τοῦ α καί τροπή τοῦ τ σέ θ → τράττω → θράττ(σσ)ω. Δές γιά παράγωγα στό ταράσσω.