σάρδιον

English (LSJ)

τό,
A the Sardian stone, Pl.Phd.110d, Thphr.Lap.8,23, J. BJ5.5.7, Apoc.4.3, al., PHolm.3.36; as a seal, IG22.1408.9 (iv B.C.), Inscr.Délos 442 B3 (ii B.C.); σάρδια, of female ornaments, Ar.Fr.320.13, cf. Men.373.—This stone was of two kinds, the transparent-red or female being our carnelian, the transparent-brown or male our sardine, Thphr.Lap.30:—later λίθος σάρδιος, Phlp.
A in de An.321.10 (pl.); σάρδινος λίθος, An.Ox.4.229; σαρδόνιον, Hsch. s.v. σαρδώ.

German (Pape)

[Seite 862] τό, Plat. Phaed. 110 d, auch σάρδιος, ὁ, λίθος, ein bes. zu Siegelringen gebrauchter Edelstein; der durchsichtige, röthliche, unser Carneol, dieß der weibliche, der bräunliche, unser Sarder, der männliche; Theophr. u. A.; eigtl. neutr. von

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
pierre précieuse rouge et transparente, càd la cornaline ; ou brune, càd la sarde.
Étymologie: Σάρδεις.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σάρδιον -ου, τό kornalijn (edelsteen).

Russian (Dvoretsky)

σάρδιον: τό сердолик Arph., Plat.

English (Thayer)

σαρδίου, τό (neuter of σάρδιος, see below), sard, sardius, a precious stone, of which there are two kinds, concerning which Theophrastus, de lapid. 16,5, § 30, Schneid. edition says, τοῦ γάρ σαρδίου τό μέν διαφανες ἐρυθροτερον δέ καλεῖται θῆλυ, τό δέ διαφανες μέν μελαντερον δέ καί i ἄρσεν, the former of which is called carnelian (because flesh-colored; Hebrew אֹדֶם, the Sept. σάρδιον, ἁιματοεντα σαρδια, the Orphica, de lapid. 16,5), the latter sard: σαρδίνῳ); G L T Tr WH. Hence, the adjective σάρδιος, σαρδια, σάρδιον (from Σάρδεις, cf. Pliny, h. n. 37,7) sardine namely, λίθος (the full phrase occurs (B. D., see under the words, Sardine, Sardius.)

Greek Monotonic

σάρδιον: τό, πολύτιμος λίθος προερχόμενος από τις Σάρδεις, σε ερυθρή απόχρωση, Αγγλ. carnelian, σε Πλάτ.

Greek (Liddell-Scott)

σάρδιον: τό, λίθος πολύτιμος, Πλάτ. Φαίδων 110D, Θεοφρ. π. Λίθ. 8 καὶ 23· σάρδια, ἐπὶ γυναικείων κοσμημάτων, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 309. 13. - Ὁ λίθος οὗτος ἦτο δύο εἰδῶν, ὁ διαφανὴς ἐρυθρὸς ἢ θῆλυς (ἀγγλ. carnelian) καὶ ὁ διαφανὴς μελαψὸς ἢ ἄρρην, αγγλ. sardine, Θεοφρ. π. Λίθ. 30· - παρὰ μεταγεν., λίθος σάρδιος Φιλόπον. παρὰ Σουΐδ.· σάρδινος λίθος Ἀνέκδ. Ὀξων. 4. 229· σαρδόνιον Ἡσύχ. ἐν λέξ. σαρδώ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: name of a gem, carnelian, sardine (Pl., Thphr. etc.), also = seal (insch.); σαρδώ, -οῦς f., λίθος σάρδιος, σάρδιον σάρδινος, σαρδόνιον id. (rare a. late).
Compounds: As 1. member in σαρδ-όνυξ, -υχος m. sardonyx (hell. a. late).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Prob. prop. "stone from Sardes", after the place of origin. Semit. etymologie by Lewy Fremdw. 57 f. (quite doubtful). Lat. LW [loanword] sarda, -ius, -inus lapis, sardonyx. But see Hester, Lingua 13, 1965, 375.

Middle Liddell

σάρδιον, ου, τό,
the Sardian stone, carnelian, Plat.

Frisk Etymology German

σάρδιον: {sárdion}
Grammar: n.
Meaning: N. eines Edelsteins, Karneol, Sarder (Pl., Thphr. usw.), auch = Siegel (Inschr.); σαρδώ, -οῦς f., λίθος σάρδιος, ~ σάρδινος, σαρδόνιον ib. (selten u. sp.);
Composita: als Vorderglied in σαρδόνυξ, -υχος m. Sardonyx (hell. u. sp.).
Etymology: Wohl eig. "Stein aus Sardes", nach einem der Fundorte. Semit. Etymologie bei Lewy Fremdw. 57 f. (ganz fraglich). Lat. LW sarda, -ius, -inus lapis, sardonyx.
Page 2,678

Chinese

原文音譯：s£rdioj 沙而笛哦士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：紅玉石
字義溯源：紅寶石；比較 （λίθος）=石*
出現次數：總共（1）；啓（1）
譯字彙編：
1） 紅寶石（1） 啓21:20