σής

English (LSJ)

ὁ, gen. σεός (as if fr. σεύς, which is given as nom. by Choerob. in Theod.1p.406H.); pl., nom. σέες Moer.p.339 P.; gen.

   A σέων Hermipp. 94, Ar.Lys.730, Ph.2.461 (not σεῶν, v. Choerob. l. c.); acc. σέας Luc.Ind.1:—the forms σητός, σῆτες, σητῶν, etc., were later, as in Men.540.5, Arist.HA557b3, Thphr.HP9.11.11, Ph.2.361 (and v.l. in 2.461), cf. Moer. l.c., etc.:—moth, [χρυσὸν] οὐ σ. οὐδὲ κὶς δάπτει Pi.Fr.222, cf. Ar. l. c., Str.13.1.54, Ev.Matt.6.19, Ev.Luc.12.33; attacking books, Luc. l. c.    2 metaph., σῆτες ἀκανθοβάται or -λόγοι, of the Grammarians, bookworms, AP11.322 (Antiphan.), 347 (Phil.).

German (Pape)

[Seite 876] ὁ, gen. σεός, plur. σέες, σέων, Ar. Lys. 731, σέας, Luc. adv. ind. 1, Thom. Mag. 790; erst Sp. auch gen. σητός; die Motte, Kleidermotte, welche wollene Zeuge zerfrißt, auch die Büchermotte, σὴς κεῖνον οὐ δάπτει, Pind. frg. 243. In der Anth. heißen die Gramm. spöttisch σῆτες ἀπ' Ἀριστάρχου, σῆτες ἀκανθῶν, gleichsam Bücherwürmer, Antiphan. 5 (XI, 322), Philp. 44 (XI, 347). Vielleicht mit σήθω zusammenhangend.

Greek (Liddell-Scott)

σής: ὁ, γεν. σεὸς (ὥσπερ ἐξ ὀνομαστ. σεύς)· πληθ. ὀνομαστ. σέες· γεν. σέων Ἕρμιππ. ἐν Ἀδήλ. 20, Br. εἰς Ἀριστοφ. Λυσ. 731· αἰτ. σέας Λουκ. πρὸς Ἀπαίδ. 1, ἴδε Θωμ. Μάγιστρ. σ. 700· ― οἱ ὁμαλοὶ τύποι σητός, σῆτες, κτλ., ἐγένοντο εὔχρηστοι μόνον βραδύτερον, οἷον παρὰ Μενάνδρ. ἐν Ἀδήλ. 12, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 32, 1, Φίλων 2. 361· πρβλ. Χοιροβ. 1. 209, Μοῖρ., κλπ.· ― ὁ σκώληξ ὁ κατατρώγων τὰ μάλλινα ἐνδύματα, «σκόρος», «βώτριδα», Λατιν. tinea, Πινδ. Ἀποσπ. 243, Ἀριστοφ. ἔνθ’ ἀνωτέρ. 2) μεταφορ., ἀπ’ Ἀριστάρχου σῆτες ἀκανθολόγοι ἢ «βάται, κωμικὸν ἐπώνυμον τῶν γραμματικῶν, τῶν οἱονεὶ βιβλιοσκωλήκων, Ἀνθ. Π. 11. 322, 347. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «σής· σκώληξ ὁ ἐν τοῖς μελισσ(ε)ίοις γινόμενος καὶ ὑφάσμασι». ― Ἴδε Χατζιδάκιν ἐν Ἀθηνᾶς τ. ΙΓ΄, σ. 527.

French (Bailly abrégé)

σητός (ὁ) :
petit ver, larve d’insecte, mite, teigne.
Étymologie: DELG origine obscure.

English (Slater)

σής
   1 moth κεῖνον οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει fr. 222. 2.

English (Strong)

apparently of Hebrew origin (סָס); a moth: moth.

English (Thayer)

σητός, ὁ (Hebrew סָס., עָשׁ, a moth, the clothes-moth (B. D., under the word Smith's Bible Dictionary, Moth; Alex.'s Kitto, under the word Ash): Pindar, Aristophanes, Aristotle, Theophrastus, others.)

Greek Monolingual

-ητός, ὁ, ΝΑ
(λόγ. τ.) λεπιδόπτερο έντομο, ο σκόρος (α. «οὐ σὴν οὐδὲ κὶς δάπτει», Πίνδ.
β. «ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει», ΚΔ)
αρχ.
1. ειρων. σχολαστικός γραμματικός της Αλεξανδρινής εποχής
2. (κατά τον Ησύχ.) «σκώληξ ὁ ἐν τοῑς μελισσ(ε)ίοις γιγνόμενος».
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για λ. αβέβαιης ετυμολ. που εμφανίζει επίθημα -ής κατά τα σιγμόληκτα επίθετα (πρβλ. σαφ-ής). Έχουν προταθεί διάφορες συνδέσεις της λ., όπως με το απαρμφ. ψῆν «ξύνω» ή με το ρ. σίνομαι «βλάπτω» και το λατ. tinea «σκόρος». Κατ' άλλους, ίσως πρόκειται για σημιτικό δάνειο, πρβλ. ακκαδ. sāsu, εβρ. sās «σκόρος», αρμ. cec «σκουλήκι», αν δεν πρόκειται για συμπτωματική αντιστοιχία στην σημ. και την μορφή].

Greek Monotonic

σής: ὁ, γεν. σεός, πληθ. σέες, σέας, σέων· μεταγεν. γεν. σητός κ.λπ.· σκώρος που κατατρώγει μάλλινα υφάσματα, έντομο, σαράκι, Λατ. tinca, σε Αριστοφ.· μεταφ., κωμικό παρωνύμο των γραμματικών, των «βιβλιοφάγων», σε Ανθ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σής σεός, ὁ plur. acc. σέας, later plur. gen. σητῶν, mot (insect).

Russian (Dvoretsky)

σής: σεός, Arst. etc. gen. σητός ὁ (pl. σέες - поздн. σῆτες, gen. σέων, acc. σέας) моль Pind., Arph., Arst., Men.: οἱ ἀπ᾽ Ἀριστάρχου σῆτες шутл. Anth. аристархово племя книжных червей, т. е. грамматики.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: moth, mite (Pi a. o.).
Other forms: Gen. pl. σέων (Ar. Lys. 730 a. o.), acc. σέας (Luc. Ind. 1), nom. σέες, gen. sg. σεός (gramm.); later σητός, σῆτες, σητῶν (Arist. etc.)
Compounds: σητό-βρωτος eaten away by moths (LXX, NT).
Derivatives: σητάω to eat away, to gnaw, in σητώμενα βιβρωσκόμενα (Suid.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: The younger forms σητός etc. like θής, θητός a. o.; older σέων (to which σέας, σέες) after the type σαφής, -έων; σεός with acc. after the monosyllables. -- Several doubtful attempts at explanation: to ψῆν (Prellwitz with ?); from *τι̯ης or *τϜη[ι̯]ς to Lat. tinea or σίνομαι etc. (lit. in Bq, WP. 1, 702 and W.-Hofmann s. tinea and tābēs). The similarity with Hebr. sās moth, Acc. sasu a.o. (Lewy Fremdw. 16f., Scheftelowitz BB 28, 289), Arm. c'ec mite (Vegt NTS 9, 334) may be accidental; s. E. Masson Recherches 93f.

Middle Liddell

σής, οῦ, ὁ,
a moth which eats woollen stuff, Lat. tinea, Ar.:—metaph. for a bookworm, Anth.

Frisk Etymology German

σής: σῆτες (Pi. u. a.),
{sḗs}
Forms: Gen. pl. σέων (Ar. Lys. 730 u. a.), Akk. σέας (Luk. Ind. 1), Nom. σέες, Gen. sg. σεός (Gramm.); später σητός, σῆτες, σητῶν (Arist. usw.)
Grammar: m.
Meaning: Motte, Milbe;
Composita : σητόβρωτος von Motten zerfressen (LXX, NT);
Derivative: σητάω fressen, nagen, in σητώμενα· βιβρωσκόμενα (Suid.).
Etymology : Die jüngeren Formen σητός usw. wie θής, θητός u. a.; das ältere σέων (wozu σέας, σέες) nach dem. Typus σαφής, -έων; σεός mit Akz. nach den Einsilblern. —Mehrere fragwürdige Erklärungsversuche: zu ψῆν (Prellwitz mit?); aus *τι̯ης oder *τϝη[ι̯]ς zu lat. tinea od. σίνομαι u. a. m. (Lit. bei Bq, WP. 1, 702 und W.-Hofmann s. tinea und tābēs). Die Ähnlichkeit mit hebr. sās Motte u.a. (Lewy Fremdw. 16f., Scheftelowitz BB 28, 289), arm. c̣ec̣ Milbe (Vegt NTS 9, 334) ist vielleicht zufällig; s. E. Masson Recherches 93f.
Page 2,698