ἀπορροή

English (LSJ)

ἡ, ἀπορρέω
A flowing off, stream, αἵματος ἀπορροαί E.Hel. 1587; outflow, Sabin. ap. Orib.9.15.6; surface from which water flows off, D.S.2.8.
2 falling of a river, Aristid.Or.36(48).36.
3 exhalation, Plu.Sol.23.
4 effluence, emanation, ἀπορροὴ τοῦ κάλλους Pl.Phdr.251b; πάντων ἀπορροαὶ ὅσσ' ἐγένοντο Emp.89, cf. Arist. Pr.908a21, Plot.2.3.2; ἔστι χρόα ἀπορροὴ σχήματων ὄψει ξύμμετρος Pl. Men.76d.
II falling away, loss, τὰ ἐκεῖ ταχθέντα κατὰ φύσιν μένοντα οὐδεμίαν πάσχει ἀ. Plot.2.1.4.

Spanish (DGE)

-ῆς, ἡ
• Morfología: [dór. gen. plu. ἀποροᾶν TEracl.1.17, 22]
1 acción de fluir, flujo αἵματος E.Hel.1587, Hp.Vlc.2
•derrame, pérdida οἷον ὀφθαλμίας ἀ. καὶ ἀνάχρωσις Plu.2.53c
•fuente de un río ἀπὸ τᾶν ἀποροᾶν TEracl.ll.cc.
•influencia, influjo de los astros, Plot.2.3.2, cf. Gr.Nyss.Fat.p.38.9
•exhalación de vapores y olores, Arist.Pr.908^a21, Thphr.Ign.33, Plu.Sol.23
•en fil. efluvio, emanación que los cuerpos desprenden πάντων εἰσὶν ἀπορροαὶ ὅσσ' ἐγένοντο Emp.B 89, ἔστιν γὰρ χρόα ἀ. σχημάτων Pl.Men.76d, ἅπαντος γὰρ ἀεὶ γίνεσθαί τινα ἀπορροήν Thphr.Sens.50 (= Democr.A 135), cf. Gorg.B 4
•que posibilita la percepción de los sentidos ἀ. τοῦ κάλλους Pl.Phdr.251b, Ach.Tat.1.9.4, 5.13.4, Aristaenet.2.18.7, cf. ἀπορροάς· εἴδωλα, καὶ σκιαί Hsch.
•esp. en neoplatónicos y crist. emanación, pérdida de substancia de los cuerpos celestes y superiores ἢ ἅπαξ ἐκεῖ ταχθέντα ... οὐδεμίαν πάσχει ἀπορροήν Plot.2.1.4, de Dios, Origenes Cels.1.48, Gr.Naz.M.36.364B, cf. ἀ. σεμνότερον τοῦ «ἀπόρροια» Phryn.PS 50.
2 reflujo o estiaje del Nilo op. ἀνάβασις Aristid.Or.36.36.
3 arq. tajamar D.S.2.8.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπορροή: καὶ ἀπόρροια, ἡ, τὸ δεύτερον (κατὰ Φρύνιχ.) ἦττον Ἀττ., ἀλλ’ ἔτι κεῖται παρὰ Ξεν. ἐν Ἑλλ. 5. 2, 5, ἴδε Λοβ. Φρύν. 496· (ἀπορρέω): - ἐκροή, ῥεῦσις, αἵματος ἀπορροαὶ Εὐρ. Ἑλ. 1587· ἐπὶ ὕδατος, ἐμφραχθείσης δὲ τῆς ἁπορροίας ᾔρετο τὸ ὕδωρ Ξεν. ἔνθ’ ἀνωτ. ῥυάκιον, [IV] Πίνακ. Ἡρακλ. Ι17· 22· 27· 32· 56· 87, ἀναθυμίασις, ἀτμοσφαιρικὴ ἐπίδρασις, Πλουτ. Σόλων 23. 2) ἐκροὴ, ἐκπόρευσις, ἔκχυσις, δεξάμενος γάρ τοῦ κάλλους τὴν ἀπορροὴν διὰ τῶν ὀμμάτων ἐθερμάνθη Πλάτ. Φαῖδρ. 251Β· ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ τοῦ Ἐμπεδοκλέους, ἀπόρροιαι ἐκαλοῦντο αἱ ἐκπηγάσεις ἢ ῥοαὶ, δι’ ὧν χρώματα καὶ ἀλλαι ὁραταὶ ἰδιότητες τῶν πραγμάτων ἐγίνοντο καταληπταὶ ἀπὸ τὸν νοῦν, Ἐμπεδ. 337, πρβλ. Ἀριστ. π. Αἰσθ. 2. 10., 3. 15, κ. ἀλλ.· οὕτως ἐν τῷ φιλοσοφικῷ συστήματι τοῦ Δημοκρίτου, ὁ αὐτ. Περὶ τ. καθ’ ὕπν. μαντ. 2, 5· οὕτως, ἐστὶ... ἀπορροὴ σχήματος ὄψει ξύμμετρος Πλάτ. Μένων 76D· ἔνθα ἡ θεωρία ἀποδίδοται εἰς τὸν Γοργίαν, πρβλ. Τίμ. 67C. ΙΙ. πτῶσις, τῶν φύλλων Ἀριστ. π. Φυτ. 1. 1, 2.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
I. écoulement;
II. p. anal. 1 chute (de feuilles);
2 exhalaison, émanation (de vapeurs, d'odeurs, etc.) ; odeur;
3 influence des astres;
4 fig. émanation (de la beauté).
Étymologie: ἀπορρέω.

Greek Monolingual

η (Α ἀπορροή) απορρέω
νεοελλ.
χημ. το χημικό στοιχείο ατομικού αριθμού 86
αρχ.
1. ροή από κάπου
2. ρέμα, ρυάκι
3. (για ποτάμια) εκπήγαση
4. αναθυμίαση
5. εκροή, εκπόρευση
6. (για φύλλα) αποβολή, πτώση.

Greek Monotonic

ἀπορροή: και ἀπόρροια, ἡ (ἀπορ-ρέω)·
I. εκροή, ροή, ρεύμα, σε Ευρ., Ξεν.
II. εκπόρευση, εκπήγαση, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

ἀπορροή: ἡ
1) поток, струя (αἴματος ἀπορροαί Eur.; sc. τοῦ ὕδατος Xen.);
2) истечение, выделение (τοῦ κάλλους Plat.; ἡ ὀσμὴ ἀ. τίς ἐστιν Arst.; ὀφθαλμίας Plut.).

English (Woodhouse)

outflow, flowing out, stream of blood