Εὖρος

English (LSJ)

ὁ, the East wind (later, as distinct from ἀπηλιώτης, ESE.), Il.2.145, Arist.Mete.363b21, Mu.394b20, IG14.1308, etc. (Connected with ἠώς by Gell.2.22.7, with αὔρα by Vitr.1.6.11. Possibly from εὕω, because parching.)

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
Euros (l'Eurus) vent d'est-sud-est.
Étymologie: p.-ê. apparenté à αὔρα et à ἀήρ, de la R. ἈϜ, souffler ; ou de εὔω, εὕω, brûler « le vent qui brûle ».

Greek (Liddell-Scott)

Εὖρος: ὁ, ὁ ἀνατολικὸς ἄνεμος ἢ ἀκριβέστερον ΑΝΑ ἄνεμος (πρβλ. ἀπηλιώτης), Λατιν. Eurus, Ἰλ. Β. 145, πρβλ. Ἀριστ. Μετεωρ. 2, 6, 12, π. Κόσμ. 4. 12, Συλλ. Ἐπιγρ. 6180-81. (Πιθανῶς συγγενὲς τῷ ἠώς, αὔως, ἕως, ὁ πρωϊνὸς ἄνεμος ὡς Ζέφυρος συγγενεύει τῷ ζόφος, ὁ ἐσπερινὸς ἄνεμος: πρβλ. ἠώς. Ὁ Κούρτ. ἀναφέρει τὴν λέξιν εἰς τὸ εὔω ἢ εὕω, Σανσκρ. ush, Λατ. uro ἐκ τῆς ξηραντικῆς αὐτοῦ φύσεως, Ἀριστ. Μετεωρ. ἔνθ’ ἀνωτέρω).

English (Autenrieth)

Eurus, the south-east wind, stormy, Il. 2.145, Il. 16.765; but warm enough to melt the snow, Od. 19.206.

Greek Monotonic

Εὖρος: ὁ, ανατολικός άνεμος, Λατ. Eurus, σε Ομήρ. Ιλ. (πιθ. συγγενές προς τα ἠώς, ἕως, ο πρωινός άνεμος, όπως Ζέφυρος προς το ζόφος, ο βραδυνός άνεμος).

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: the Southeast wind (Hom., Arist.).
Compounds: As 1. member in εὑρ-ακύλων (ἄνεμος τυφωνικός, ὁ καλούμενος εὑρακύλων Act. Ap. 27, 14), with Lat. aquilō Northeast wind as second term, to designate a wind, between εὖρος and aquilo; lat. (Vulg.) euroaquilo.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Proposal by Curtius 398: from *εὖσ-ρο-ς to εὕω singe; aspiration lost after αὔρα (Sommer Lautstud. 36)? Diff. Wood Lang. 3, 184. -

Middle Liddell

Εὖρος, ὁ,
the East wind, or more exactly E. S. E., Lat. Eurus, Il. (Probably akin to ἠώς, ἕως, the morning-wind, as Ζέφυρος is to ζόφος, the evening-wind.)

Frisk Etymology German

Εὖρος: {Eũros}
Grammar: m.
Meaning: der Südostwind (Hom., Arist. usw.).
Etymology: Zweifelnde Vermutung bei Curtius 398: aus *εὖσρος zu εὕω sengen; Lenis nach αὔρα (Sommer Lautstud. 36)? Anders Wood Lang. 3, 184. — Als Vorderglied in εὐρακύλων (ἄνεμος τυφωνικός, ὁ καλούμενος εὐρακύλων Act. Ap. 27, 14), von lat. aquilō Norddrittelostwind, um einen Wind zu bezeichnen, der zwischen εὖρος und aquilo liegt; lat. (Vulg.) euroaquilo.
Page 1,592

German (Pape)

ὁ (wahrscheinlich von ἠώς, ἕως, Morgenwind, im Ggstze zum ζέφυρος, von ζόφος, nach Andern von αὔρα, vgl. Buttmann Lexil. I p. 120), der Ost-, oder genauer Südostwind, lat. Eurus, Volturnus, Il. 2.145 und Folgde. Nach Arist. mund. 4 εὖροι οἱ ἀπὸ ἀνατολῆς συνεχεῖς πνέοντες ἄνεμοι, und nachher genauer ἀπὸ τοῦ περὶ τὰς χειμερινὰς ἀνατολὰς τόπου; daher Meteor. 2.6 γειτνιῶν τῷ νότῳ. Vgl noch ἀπηλιώτης und καικίας.
τό, die Breite, Od. 11.311; Aesch. Spt. 263; in Prosa, gew. bei Maßbestimmungen absolut, τάφρος τὸ μὲν εὖρος ὀργυιαὶ πέντε Xen. An. 1.7.14; τεῖχος τὸ εὖρος πεντήκοντα ποδῶν 3.4.11; ποταμὸς ὢν τὸ εὖρος πλέθρου 1.4.9; ὁ τοῖχος ἦν ἐπὶ ὀκτὼ πλίνθων τὸ εὖρος 7.8.14; oft auch ohne Artikel, ποταμὸς εὖρος πλέθρου 1.4.4; εἰς εὖρος τριῶν πήχεων Eur. Cycl. 389.