ὑπέρογκος

English (LSJ)

ον,

   A of excessive bulk or size, γενομένης τῆς κνήμης ὑ. swelled to a great size, X.HG5.4.58; [μαστοὶ] οἱ ὑ. Sor.1.88; πιμελὴς καὶ ὑ. Luc.tim.15; δύναμις ὑ., opp. ταπεινή, D.4.23; τὰ ὑ. τῶν βελῶν Arist.Aud.802b34.    2 immoderate, excessive, οὐσίαι Pl.Ep.317c; τιμαί, εὐτυχίαι, etc., Plu.2.820f, Aem.34, etc.; φρόνημα Id.Luc.21; τὰ ὑ., opp. τὰ ἐλλείποντα, Pl.Lg.728e; of style, ponderous, verbose, Plu.2.7a (but also ὑπέρογκα λαλεῖν talk 'big', Ep.Jud.16, cf. 2 Ep.Pet.2.18): generally, exceedingly great, πρᾶγμα Luc.DMort.23.2. Adv. -κως Ph.1.103, Plu.Demetr. 30: neut. as Adv., ὑπέρογκον φρονεῖν Iamb.Protr.14.    3 difficult, LXX 2 Ki.13.2.

German (Pape)

[Seite 1199] von übermäßigem Umfange, angeschwollen, Xen. Hell. 5, 4, 58; von übergroßer Masse, bes. allzu fleischig, Sp., wie Alciphr. 1, 39, Ggstz von ἄσαρκος; vgl. Poll. 4, 136; – allgem., unmäßig, Plat. Legg. V, 728 e; δύναμις, Dem. 4, 23; auch πρᾶγμα, Luc. D. mort. 23, 2; vom Styl, schwülstig, Plut. ed. lib. 9.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπέρογκος: -ον, ὁ λίαν ὀγκώδης, ὑπερβολικὸν ἔχων ὄγκον, γενομένης τῆς κνήμης ὑπ., ἐξογκωθείσης μεγάλως, Ξεν. Ἑλλ. 5 4, 58· πιμελὴς καὶ ὑπ. Λουκ. Τίμων 15· δύναμις ὑπ., ἀντίθετον τῷ ταπεινή, Δημ. 46. 16· τὰ ὑπ. τῶν βελῶν Ἀριστ. π. Ἀκουστ. 43. 2) ὑπερμεγέθης, ὑπερβολικός, ὑπέρμετρος, οὐσίαι Πλάτ. Ἐπιστ. 317C· τιμαί, εὐτυχίαι Πλούτ. 2. 820?. Αἰμίλ. 34, κλπ.· τὰ ὑπέρογκα, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὰ ἐλλείποντα, Πλάτ. Νόμ. 728Ε· ― ἐπὶ ὕφους μεγαλοπρεπής, κομπαστικός, πομπώδης, Πλούτ. 2. 7Α· ― καθόλου, μέγας εἰς ὑπερβολήν, πρᾶγμα Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 23. 2. ― Ἐπίρρ., -κως, Φίλων 1. 103, Πλούτ.· ὡσαύτως ἐν τῷ οὐδετ., ὑπέρογκον φρονεῖν Ἰαμβλ. Προτρ. σ. 226· ὑπέρογκα Γ. Λαπίθ. στ. 526. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ὑπέρογκον, μέγα, ὑψηλόν, ὑπὲρ μέτρον».

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
I. gonflé outre mesure;
II. p. ext.
1 très gros, chargé d’embonpoint;
2 ampoulé (style);
3 énorme, démesuré, excessif ; fig. orgueilleux.
Étymologie: ὑπέρ, ὄγκος.

English (Strong)

from ὑπέρ and ὄγκος; bulging over, i.e. (figuratively) insolent: great swelling.

English (Thayer)

ὑπέρογκον (ὑπέρ, and ὄγκος a swelling), oversollen; metaphorically, immoderate, extravagant: λαλεῖν, φθέγγεσθαι, ὑπέρογκα (A. V. great swelling words) expressive of arrogance, ἐπί τόν Θεόν added, Theod., cf. the Sept. Xenophon, Plato, Josephus, Plutarch, Lucian, Aelian, Arrian.)