πεισμονή: Difference between revisions

From LSJ

τὸ τῶν γεωργῶν ὅσαι τε ἄλλαι τέχναι (Plato, Timaeus 17c10) → the class of farmers and other such crafts(men)

Source
(T21)
(31)
Line 24: Line 24:
{{Thayer
{{Thayer
|txtha=πεισμονης, ἡ ([[πείθω]], [[which]] [[see]]; [[like]] [[πλησμονή]]), [[persuasion]]: in an [[active]] [[sense]] ([[yet]] cf. Lightfoot on Gal. as [[below]]) and contextually, [[treacherous]] or [[deceptive]] [[persuasion]], Winer s Grammar, § 68,1at the [[end]]). (Found [[besides]] in Ignat. ad Romans 3,3 [ET] [[longer]] recens.; Justin Martyr, Apology 1,53at the [[beginning]]; (Irenaeus 4,33, 7); Epiphanius 30,21; Chrysostom on Apollonius Dyscolus, syntax, p. 195,10 (299,17); Eustathius on [[Homer]], Iliad a., p. 21,46, [[verse]] 22; 99,45, [[verse]] 442; i, p. 637,5, [[verse]] 131; and [[Odyssey]], [[chapter]], p. 185,22, [[verse]] 285.)  
|txtha=πεισμονης, ἡ ([[πείθω]], [[which]] [[see]]; [[like]] [[πλησμονή]]), [[persuasion]]: in an [[active]] [[sense]] ([[yet]] cf. Lightfoot on Gal. as [[below]]) and contextually, [[treacherous]] or [[deceptive]] [[persuasion]], Winer s Grammar, § 68,1at the [[end]]). (Found [[besides]] in Ignat. ad Romans 3,3 [ET] [[longer]] recens.; Justin Martyr, Apology 1,53at the [[beginning]]; (Irenaeus 4,33, 7); Epiphanius 30,21; Chrysostom on Apollonius Dyscolus, syntax, p. 195,10 (299,17); Eustathius on [[Homer]], Iliad a., p. 21,46, [[verse]] 22; 99,45, [[verse]] 442; i, p. 637,5, [[verse]] 131; and [[Odyssey]], [[chapter]], p. 185,22, [[verse]] 285.)  
}}
{{grml
|mltxt=η, ΝΜΑ<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[πείσμα]], [[επιμονή]], [[ισχυρογνωμοσύνη]]<br /><b>μσν.</b><br />[[πιθανότητα]] («Ζηνόδοτος πειρᾱται μεταγράφειν τὸν στίχον ἵνα φυλάξῃ τὴν οἰκείαν πεισμονήν», <b>Ευστ.</b>)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> η [[ικανότητα]] να πείθει [[κανείς]], η [[πειστικότητα]] («ἡ [[πεισμονή]] οὐκ ἐκ τοῡ καλοῡύντος ὑμᾱς», ΚΔ)<br /><b>2.</b> [[εμπιστοσύνη]], [[πεποίθηση]] («ἡ ἐξ [[ἀλλήλων]] πρὸς ἀλλήλους γινομένη [[πεισμονή]]», Απολλ. Δύσκ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πεῖσμα]] (Ι) <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -[[μονή]] (<b>πρβλ.</b> [[πλῆσμα]]: [[πλησμονή]], [[φλέγμα]]: [[φλεγμονή]])].
}}
}}

Revision as of 12:15, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: πεισμονή Medium diacritics: πεισμονή Low diacritics: πεισμονή Capitals: ΠΕΙΣΜΟΝΗ
Transliteration A: peismonḗ Transliteration B: peismonē Transliteration C: peismoni Beta Code: peismonh/

English (LSJ)

ἡ,

   A persuasion, Ep.Gal.5.7, cf. PMag.Par.2.274, PLond.5.1674.36 (vi A. D.).    2 confidence, ἡ ἐξ ἀλλήλων πρὸς ἀλλήλους γινομένη π. A.D.Synt.299.17.    II quality of a cable, pertinacity, Eust.28.24, 741.8, etc.

German (Pape)

[Seite 547] ἡ, = πεῖσμα 3, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

πεισμονή: ἡ, τὸ πείθειν, καταπείθειν, κατάπεισις, Ἐπιστ. πρὸς Γαλάτ. ε΄, 7, Ἰουστῖν. Μάρτ. 87D Paris. ΙΙ. ἡ ἰδιότης καλῳδίου, ἐπιμονή, ἐμμονή, Εὐστάθ. 28. 24., 741. 8, κτλ.· - παρ’ αὐτῷ φέρεται καὶ πεισμονικός, ή, όν, = πεισματικός, ἤ, ὅν, = πεισματικός, Πονημάτ. 24. 66, 25. 28.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
persuasion ; confiance.
Étymologie: πείθω.

English (Strong)

from a presumed derivative of πείθω; persuadableness, i.e. credulity: persuasion.

English (Thayer)

πεισμονης, ἡ (πείθω, which see; like πλησμονή), persuasion: in an active sense (yet cf. Lightfoot on Gal. as below) and contextually, treacherous or deceptive persuasion, Winer s Grammar, § 68,1at the end). (Found besides in Ignat. ad Romans 3,3 [ET] longer recens.; Justin Martyr, Apology 1,53at the beginning; (Irenaeus 4,33, 7); Epiphanius 30,21; Chrysostom on Apollonius Dyscolus, syntax, p. 195,10 (299,17); Eustathius on Homer, Iliad a., p. 21,46, verse 22; 99,45, verse 442; i, p. 637,5, verse 131; and Odyssey, chapter, p. 185,22, verse 285.)

Greek Monolingual

η, ΝΜΑ
νεοελλ.
πείσμα, επιμονή, ισχυρογνωμοσύνη
μσν.
πιθανότητα («Ζηνόδοτος πειρᾱται μεταγράφειν τὸν στίχον ἵνα φυλάξῃ τὴν οἰκείαν πεισμονήν», Ευστ.)
αρχ.
1. η ικανότητα να πείθει κανείς, η πειστικότητα («ἡ πεισμονή οὐκ ἐκ τοῡ καλοῡύντος ὑμᾱς», ΚΔ)
2. εμπιστοσύνη, πεποίθηση («ἡ ἐξ ἀλλήλων πρὸς ἀλλήλους γινομένη πεισμονή», Απολλ. Δύσκ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεῖσμα (Ι) + κατάλ. -μονή (πρβλ. πλῆσμα: πλησμονή, φλέγμα: φλεγμονή)].