εὐκαιρέω

English (LSJ)

(late, acc. to Phryn.103), A have opportunity, leisure or time, PSI4.342.2 (iii B.C.), Plb.20.9.4, 1 Ep.Cor.16.12, etc.: c. inf., οὐδὲ φαγεῖν ηὐκαίρουν Ev.Marc.6.31, cf. Plu.2.223d, Luc.Am.33; τοῦ διαβῆναι PEleph.29.7 (iii B.C.). II τινι or εἴς τι, devote one's leisure to a thing, εὐ. τοῖς ἀθανάτοις ἑαυτοῦ Chio Ep.16.6; εὐ. εἰς οὐδὲν ἕτερον ἢ… Act.Ap.17.21. III enjoy good times, prosper, Plb.4.60.10; τοῖς βίοις Id.32.5.12: in this sense also εὐκαιρέομαι, Posidon.59 J. 2 to be timely, Phld. Rh.2.64 S., Epicur.(?) Oxy.215ii2.

German (Pape)

[Seite 1073] gute Zeit, Muße haben, bekommen, Pol. 20, 9, 4 u. a. Sp.; sequ. int., ηὐκαίρουν ἐπινοεῖν τι τῶν κρειττόνων Luc. Amor. 33; – οἱ εὐκαιροῦντες τοῖς βίοις sind die Reichen (an Lebensgut), Pol. 32, 21, 12; so med., Posidon. bei Ath. VI, 275 a. S. Lob. Phryn. p. 125.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
impf. ηὐκαίρουν, f. εὐκαιρήσω;
avoir du bon temps, du loisir, avoir le temps.
Étymologie: εὔκαιρος.

Russian (Dvoretsky)

εὐκαιρέω:
1) располагать свободным временем, иметь досуг Polyb., Plut., Luc.;
2) наслаждаться счастьем, жить в довольстве, благоденствовать Polyb.

Greek (Liddell-Scott)

εὐκαιρέω: ἔχω εὐκαιρίαν, ἔχω καιρόν, Πολύβ. 20. 9, 4· μετ’ ἀπαρ., Πλούτ. 2. 223D, Λουκ. Ἔρωτ. 33. ΙΙ. τινι ἢ εἴς τι, ἀφιερῶ τὸν καιρὸν μου εἴς τι πρᾶγμα, μόνοις εὐκαιρεῖν τοῖς ἀθανάτοις ἑαυτοῦ Χίωνος Ἐπιστ. 16· εἰς οὐδὲν ἕτερον εὐκαίρουν ἢ λέγειν τι καὶ ἀκούειν καινότερον Πράξ. Ἀποστ. ις΄, 21· πρβλ. ἐνευκαιρέω, ΙΙΙ. ἀπολαύω εὐκαιρίας, εὐημερῶ, εὐτυχῶ, Πολύβ. 4. 60· 10· τοῖς βίοις ὁ αὐτ. 32. 21, 12· ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας ὡσαύτως εὐκαιρέομαι, ὡς ἀποθ., Ποσειδώνιος παρ’ Ἀθην. 275Α.

English (Strong)

from εὔκαιρος; to have good time, i.e. opportunity or leisure: have leisure (convenient time), spend time.

English (Thayer)

ἐυκαίρω: imperfect εὐκαίρουν (so L T Tr WH in R G in ηὐκαίρουν (R G in Mark, the passage cited; L T Tr WH in Acts, the passage cited) (between which the manuscripts vary, see εὐδοκέω, at the beginning); 1st aorist subjunctive ἐυκαιρήσω; (εὔκαιρος); a later word, from Polybius onward (cf. Lob. ad Phryn., p. 125f; (Rutherford, New Phryn., p. 205; Sophocles Lexicon, under the word)); to have opportunity: to have leisure, followed by an infinitive, to do something, Plutarch, ii., p. 223d. Cleomedes (100 A.D.>?) Anax. § 9)); to give one's time to a thing, εἰς τί, Acts 17:21.

Greek Monotonic

εὐκαιρέω: μέλ. -ήσω, αφιερώνω τον καιρό μου σε κάτι, εἴς τι, σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

εὐκαιρέω, fut. -ήσω
to devote one's leisure, εἴς τι NTest.

Chinese

原文音譯：eÙkairšw 由-開雷哦
詞類次數：動詞（3）
原文字根：好-季節
字義溯源：合時宜，有空閑，有工夫，工夫，有機會，機會，顧；源自（εὔκαιρος）=合時宜的）；由（εὖ / εὖγε）=好）與（καιρός）*=時機）組成，其中 （εὖ / εὖγε）出自（εὐρύχωρος）X*=善）
出現次數：總共（3）；可（1）；徒（1）；林前（1）
譯字彙編：
1） 他們⋯有工夫（1） 可6:31；
2） 他有機會（1） 林前16:12；
3） 顧（1） 徒17:21