Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

adhibeo: Difference between revisions

From LSJ

Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses

Plato, Laws, 719c
(6_1)
 
(D_1)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>ăd-hĭbĕo</b>: ŭi, ĭtum, 2, v. a. [[habeo]],<br /><b>I</b> to [[hold]] toward or to, to [[turn]], [[bring]], [[add]] to; [[with]] ad, in, dat. or absol.<br /><b>I</b> In gen.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit.: [[cur]] non adhibuisti, dum [[istaec]] loquereris, [[tympanum]], Plaut. Poen. 5, 5, 38: huc adhibete aurīs (ad ea) quae ego loquar, id. Ps. 1, 2, 20: ad mea formosos [[vultus]] adhibete carmina, Ov. Am. 2, 1, 37; cf. ib. 13, 15: [[manus]] medicas ad vulnera, Verg. G. 3, 455: odores ad deos, Cic. N. D. 1, 40: quos negat ad panem adhibere quidquam, [[praeter]] [[nasturtium]], to [[eat]] [[with]] it, Cic. Tusc. 5, 34: alicui calcaria, id. Brut. 56 (cf. addere [[calcar]], v. [[addo]]): [[manus]] genibus adhibet, i. e. admovet, genua amplexatur, Ov. M. 9, 216: vincula captis, to [[put]] [[them]] on [[them]], id. F. 3, 293.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop.: metum ut mihi adhibeam, Plaut. Men. 5, 6, 20; cf. Quint. 1, 3, 15: [[nunc]] animum nobis adhibe veram ad rationem, Lucr. 2, 1023; Cic. Har. Resp. 10, 20: vacuas aurīs adhibe ad veram rationem, Lucr. 1, 51; cf. Ov. M. 15, 238; Verg. A. 11, 315: ut [[oratio]], quae [[lumen]] adhibere rebus debet, ea obscuritatem afferat, Cic. de Or. 3, 13, 50: est ea ([[oratio]]) [[quidem]] utilior, sed [[raro]] proficit [[neque]] est ad [[vulgus]] adhibenda, id. Tusc. 4, 28, 60: adhibere [[cultus]], honores, [[preces]], diis immortalibus, id. N. D. 1, 2; cf. Tac. A. 14, 53: alicui voluptates, Cic. Mur. 35: consolationem, id. Brut. 96: omnes ii [[motus]], quos [[orator]] adhibere volet judici, [[which]] the [[orator]] [[may]] [[wish]] to [[communicate]] to the [[judge]], id. de Or. 2, 45 al.—Hence = addere, adjungere, to [[add]] to: uti [[quattuor]] initiis rerum illis quintam hanc naturam non adhiberet, Cic. Ac. 1, 11, 39: ad domesticorum majorumque morem [[etiam]] hanc a Socrate adventitiam doctrinam adhibuerunt, id. Rep. 3, 3.<br /><b>II</b> Esp.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Of persons, to [[bring]] one to a [[place]], to [[summon]], to [[employ]] (cf. the Engl. to [[have]] one up): hoc [[temere]] [[numquam]] amittam ego a me, [[quin]] mihi testes adhibeam, Ter. Ph. 4, 5, 2; so Cic. Fin. 2, 21; Tac. A. 15, 14: medicum, Cic. Fat. 12: leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur, we are summoned, id. Clu. 52: nec, [[quoniam]] [[apud]] Graecos judices res agetur, poteris adhibere Demosthenem, id. Tusc. 1, 5, 10: adhibebitur [[heros]], shall be brought [[upon]] the [[stage]], Hor. A. P. 227: castris adhibere socios et foedera jungere, Verg. A. 8, 56: aliquem in partem periculi, Ov. M. 11, 447: in [[auxilium]], Just. 3, 6.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Adhibere ad or in [[consilium]], to [[send]] for one in [[order]] to [[receive]] [[counsel]] from him, to [[consult]] one: [[neque]] hos ad [[concilium]] adhibendos [[censeo]], Caes. B. G. 7, 77, 3: in [[consilium]], Plin. Ep. 6, 11, 1; so also absol.: a tuis reliquis non adhibemur, we are not consulted, Cic. Fam. 4, 7; so ib. 10, 25; 11, 7; id. Off. 3, 20; id. Phil. 5, 9; Caes. B. G. 1, 20; Suet. Claud. 35; cf. Cortius ad Sall. J. 113, and ad Cic. Fam. 4, 7, 15.—But [[sometimes]] adhibere in [[consilium]] = admittere in cons., to [[admit]] to a [[consultation]]. —So trop.: est tuum, sic agitare [[animo]], ut non adhibeas in [[consilium]] cogitationum tuarum desperationem aut timorem, Cic. Fam. 6, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> Adhibere aliquem cenae, epulis, etc., to [[invite]] to a [[dinner]], to a [[banquet]], etc., to [[entertain]]: adhibete Penatīs et patrios epulis, etc., Verg. A. 5, 62; so Hor. C. 4, 5, 32; Suet. Caes. 73; Aug. 74: in [[convivium]], Nep. praef. 7.—And absol., to [[receive]], to [[treat]]: quos ego universos adhiberi liberaliter [[dico]] oportere, Cic. Q. Fr. 1, 5: Quintum filium severius adhibebo, id. Att. 10, 12.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>D</b> Adhibere se ad aliquid, to betake or [[apply]] one's [[self]] to a [[thing]], i. e. to [[devote]] [[attention]] to it: adhibere se remotum a [[curis]] veram ad rationem, Lucr. 1, 44 (cf. [[above]] I. A.); and absol.: adhibere se, to [[appear]] or to [[behave]] one's [[self]] in [[any]] [[manner]]: permagni est hominis, sic se adhibere in tanta potestate, ut nulla [[alia]] [[potestas]] ab iis, quibus [[ipse]] praeest, desideretur, Cic. Q. Fr. 1, 1, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>E</b> Adhibere aliquid ad aliquid, alicui rei, or [[with]] in and abl., to [[put]] a [[thing]] to a determinate [[use]], to [[apply]], to [[use]] or [[employ]] for or in [[any]] [[thing]] [[definite]] ([[therefore]], [[with]] [[intention]] and [[deliberation]]; on the contr., usurpare denotes [[merely]] [[momentary]] [[use]]; cf. Cic. Lael. 2, 8; and uti, [[use]] [[that]] arises from [[some]] [[necessity]], Herz. ad Caes. B. G. 1, 20): adhibere omnem diligentiam ad convalescendum, Cic. Fam. 16, 9; cf. ib. 6; Nep. Att. 21: cautionem privatis rebus suis, Cic. Att. 1, 19: medicinam [[aegroto]], id. ib. 16, 15: humatis titulum, i. e. inscriptionem addere, Liv. 26, 25: belli necessitatibus patientiam, id. 5, 6: fraudem testamento, Suet. Dom. 2: curam viis, id. Vesp. 5: fidem et diligentiam in amicorum periculis, Cic. Clu. 42, 118: misericordiam in fortunis alicujus et sapientiam in [[salute]] reip., id. Rab. Perd. 2: flores in causis, id. Or. 19: curam in valetudine tuenda, Cels. 3, 18; and [[with]] de: curam de [[aliqua]] re, Cic. Fam. 2, 7, 3: modum, to [[set]] a [[limit]] to, to [[set]] bounds to: [[vitio]], Cic. Tusc. 4, 17: sumptibus, Suet. Ner. 16: cf. id. Aug. 100; id. Tib. 34: voluptati, Quint. 9, 3, 74: memoriam contumeliae, to [[retain]] it in [[memory]], Nep. Epam. 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>F</b> Adhibere aliquid, in gen., to [[use]], [[employ]], [[exercise]]: [[neque]] [[quisquam]] parsimoniam adhibet, Plaut. Most. 1, 3, 79: fidem, id. Rud. 4, 3, 104: celeritatem, Cic. Fam. 10, 21, 2: calumniam, fraudem, dolum, id. Auct. Or. pro Dom. 14, 36: modum quemdam, Cic. Tusc. 4, 17, 38; Suet. Calig. 2: nulla [[arte]] adhibita, Caes. B. C. 3, 26: sollertiam, Tibull. 3, 4, 75: querelas, Plin. Ep. 1, 12: adhibere moram = differre, Pompon. Dig. 18, 6, 16.—<br /> In [[later]] Lat.: alicui aliquem, to [[bring]] up, [[quote]] one to [[another]] as [[authority]] for an [[assertion]]: is nos aquam multam ex diluta [[nive]] bibentis coërcebat, severiusque increpabat adhibebatque nobis auctoritates nobilium medicorum, Gell. 19, 5, 3.
|lshtext=<b>ăd-hĭbĕo</b>: ŭi, ĭtum, 2, v. a. [[habeo]],<br /><b>I</b> to [[hold]] toward or to, to [[turn]], [[bring]], [[add]] to; [[with]] ad, in, dat. or absol.<br /><b>I</b> In gen.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Lit.: [[cur]] non adhibuisti, dum [[istaec]] loquereris, [[tympanum]], Plaut. Poen. 5, 5, 38: huc adhibete aurīs (ad ea) quae ego loquar, id. Ps. 1, 2, 20: ad mea formosos [[vultus]] adhibete carmina, Ov. Am. 2, 1, 37; cf. ib. 13, 15: [[manus]] medicas ad vulnera, Verg. G. 3, 455: odores ad deos, Cic. N. D. 1, 40: quos negat ad panem adhibere quidquam, [[praeter]] [[nasturtium]], to [[eat]] [[with]] it, Cic. Tusc. 5, 34: alicui calcaria, id. Brut. 56 (cf. addere [[calcar]], v. [[addo]]): [[manus]] genibus adhibet, i. e. admovet, genua amplexatur, Ov. M. 9, 216: vincula captis, to [[put]] [[them]] on [[them]], id. F. 3, 293.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Trop.: metum ut mihi adhibeam, Plaut. Men. 5, 6, 20; cf. Quint. 1, 3, 15: [[nunc]] animum nobis adhibe veram ad rationem, Lucr. 2, 1023; Cic. Har. Resp. 10, 20: vacuas aurīs adhibe ad veram rationem, Lucr. 1, 51; cf. Ov. M. 15, 238; Verg. A. 11, 315: ut [[oratio]], quae [[lumen]] adhibere rebus debet, ea obscuritatem afferat, Cic. de Or. 3, 13, 50: est ea ([[oratio]]) [[quidem]] utilior, sed [[raro]] proficit [[neque]] est ad [[vulgus]] adhibenda, id. Tusc. 4, 28, 60: adhibere [[cultus]], honores, [[preces]], diis immortalibus, id. N. D. 1, 2; cf. Tac. A. 14, 53: alicui voluptates, Cic. Mur. 35: consolationem, id. Brut. 96: omnes ii [[motus]], quos [[orator]] adhibere volet judici, [[which]] the [[orator]] [[may]] [[wish]] to [[communicate]] to the [[judge]], id. de Or. 2, 45 al.—Hence = addere, adjungere, to [[add]] to: uti [[quattuor]] initiis rerum illis quintam hanc naturam non adhiberet, Cic. Ac. 1, 11, 39: ad domesticorum majorumque morem [[etiam]] hanc a Socrate adventitiam doctrinam adhibuerunt, id. Rep. 3, 3.<br /><b>II</b> Esp.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> Of persons, to [[bring]] one to a [[place]], to [[summon]], to [[employ]] (cf. the Engl. to [[have]] one up): hoc [[temere]] [[numquam]] amittam ego a me, [[quin]] mihi testes adhibeam, Ter. Ph. 4, 5, 2; so Cic. Fin. 2, 21; Tac. A. 15, 14: medicum, Cic. Fat. 12: leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur, we are summoned, id. Clu. 52: nec, [[quoniam]] [[apud]] Graecos judices res agetur, poteris adhibere Demosthenem, id. Tusc. 1, 5, 10: adhibebitur [[heros]], shall be brought [[upon]] the [[stage]], Hor. A. P. 227: castris adhibere socios et foedera jungere, Verg. A. 8, 56: aliquem in partem periculi, Ov. M. 11, 447: in [[auxilium]], Just. 3, 6.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Adhibere ad or in [[consilium]], to [[send]] for one in [[order]] to [[receive]] [[counsel]] from him, to [[consult]] one: [[neque]] hos ad [[concilium]] adhibendos [[censeo]], Caes. B. G. 7, 77, 3: in [[consilium]], Plin. Ep. 6, 11, 1; so also absol.: a tuis reliquis non adhibemur, we are not consulted, Cic. Fam. 4, 7; so ib. 10, 25; 11, 7; id. Off. 3, 20; id. Phil. 5, 9; Caes. B. G. 1, 20; Suet. Claud. 35; cf. Cortius ad Sall. J. 113, and ad Cic. Fam. 4, 7, 15.—But [[sometimes]] adhibere in [[consilium]] = admittere in cons., to [[admit]] to a [[consultation]]. —So trop.: est tuum, sic agitare [[animo]], ut non adhibeas in [[consilium]] cogitationum tuarum desperationem aut timorem, Cic. Fam. 6, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>C</b> Adhibere aliquem cenae, epulis, etc., to [[invite]] to a [[dinner]], to a [[banquet]], etc., to [[entertain]]: adhibete Penatīs et patrios epulis, etc., Verg. A. 5, 62; so Hor. C. 4, 5, 32; Suet. Caes. 73; Aug. 74: in [[convivium]], Nep. praef. 7.—And absol., to [[receive]], to [[treat]]: quos ego universos adhiberi liberaliter [[dico]] oportere, Cic. Q. Fr. 1, 5: Quintum filium severius adhibebo, id. Att. 10, 12.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>D</b> Adhibere se ad aliquid, to betake or [[apply]] one's [[self]] to a [[thing]], i. e. to [[devote]] [[attention]] to it: adhibere se remotum a [[curis]] veram ad rationem, Lucr. 1, 44 (cf. [[above]] I. A.); and absol.: adhibere se, to [[appear]] or to [[behave]] one's [[self]] in [[any]] [[manner]]: permagni est hominis, sic se adhibere in tanta potestate, ut nulla [[alia]] [[potestas]] ab iis, quibus [[ipse]] praeest, desideretur, Cic. Q. Fr. 1, 1, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>E</b> Adhibere aliquid ad aliquid, alicui rei, or [[with]] in and abl., to [[put]] a [[thing]] to a determinate [[use]], to [[apply]], to [[use]] or [[employ]] for or in [[any]] [[thing]] [[definite]] ([[therefore]], [[with]] [[intention]] and [[deliberation]]; on the contr., usurpare denotes [[merely]] [[momentary]] [[use]]; cf. Cic. Lael. 2, 8; and uti, [[use]] [[that]] arises from [[some]] [[necessity]], Herz. ad Caes. B. G. 1, 20): adhibere omnem diligentiam ad convalescendum, Cic. Fam. 16, 9; cf. ib. 6; Nep. Att. 21: cautionem privatis rebus suis, Cic. Att. 1, 19: medicinam [[aegroto]], id. ib. 16, 15: humatis titulum, i. e. inscriptionem addere, Liv. 26, 25: belli necessitatibus patientiam, id. 5, 6: fraudem testamento, Suet. Dom. 2: curam viis, id. Vesp. 5: fidem et diligentiam in amicorum periculis, Cic. Clu. 42, 118: misericordiam in fortunis alicujus et sapientiam in [[salute]] reip., id. Rab. Perd. 2: flores in causis, id. Or. 19: curam in valetudine tuenda, Cels. 3, 18; and [[with]] de: curam de [[aliqua]] re, Cic. Fam. 2, 7, 3: modum, to [[set]] a [[limit]] to, to [[set]] bounds to: [[vitio]], Cic. Tusc. 4, 17: sumptibus, Suet. Ner. 16: cf. id. Aug. 100; id. Tib. 34: voluptati, Quint. 9, 3, 74: memoriam contumeliae, to [[retain]] it in [[memory]], Nep. Epam. 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>F</b> Adhibere aliquid, in gen., to [[use]], [[employ]], [[exercise]]: [[neque]] [[quisquam]] parsimoniam adhibet, Plaut. Most. 1, 3, 79: fidem, id. Rud. 4, 3, 104: celeritatem, Cic. Fam. 10, 21, 2: calumniam, fraudem, dolum, id. Auct. Or. pro Dom. 14, 36: modum quemdam, Cic. Tusc. 4, 17, 38; Suet. Calig. 2: nulla [[arte]] adhibita, Caes. B. C. 3, 26: sollertiam, Tibull. 3, 4, 75: querelas, Plin. Ep. 1, 12: adhibere moram = differre, Pompon. Dig. 18, 6, 16.—<br /> In [[later]] Lat.: alicui aliquem, to [[bring]] up, [[quote]] one to [[another]] as [[authority]] for an [[assertion]]: is nos aquam multam ex diluta [[nive]] bibentis coërcebat, severiusque increpabat adhibebatque nobis auctoritates nobilium medicorum, Gell. 19, 5, 3.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>ădhĭbĕō</b>,⁸ bŭī, bĭtum, ēre (ad et [[habeo]]), tr., [suppose toujours application, relation à un objet] : mettre à, appliquer à, employer à<br /><b>1</b> [avec ad ] : ad [[consilium]] (aliquem) Cæs. G. 1, 40, 1 ; ad convivia Cic. Verr. 2, 5, 137, faire participer à un conseil [à une assemblée], à des banquets ; ad [[majores]] causas adhiberi Cic. Br. 301, être employé à des causes [[plus]] importantes [procès]; quem cibum, quos odores adhibebis ad deos ? Cic. Nat. 1, 112, de quel genre d’aliments, de parfums feras-tu offrande aux dieux ? || ad panem [[nihil]] præter nasturcium Cic. Tusc. 5, 99, n’ajouter à son pain que du cresson ; quibus rebus ad illum [[primum]] motum animi adhibitis Cic. Læl. 29, quand ces éléments d’utilité joignent leur appoint à ce premier mouvement du cœur || cum adhibemus ad [[eos]] orationem [[ejusmodi]] Cic. Ac. 2, 32, quand nous leur adressons des paroles de la sorte<br /><b>2</b> [avec in ] : in [[convivium]] Cic. Verr. 2, 5, 28, faire venir dans un festin ; adhibuit [[sibi]] in [[consilium]] [[principes]] Cic. Off. 2, 82, il s’adjoignit en conseil des notables ; in rem omnem diligentiam Cic. Fam. 16, 9, 4, mettre toute son attention sur une chose || in aliquem crudelitatem Cic. Domo 60 ; in famulos sævitiam Cic. Off. 2, 24, montrer de la cruauté contre qqn, appliquer un traitement cruel aux esclaves<br /><b>3</b> [avec le dat.] : sanæ [[parti]] corporis [[scalpellum]] Cic. Sest. 135, porter le scalpel sur une partie saine du corps ; ægro medicinam Cic. de Or. 2, 186, appliquer un remède à un malade ; alicui [[calcaria]] Cic. Br. 204, appliquer à qqn l’éperon ; deis [[cultus]], honores, [[preces]] Cic. Nat. 1, 3, adresser aux dieux un [[culte]], des honneurs, des prières || convivio aliquem Liv. 23, 8, 5 ; cenæ Quint. 11, 2, 12 [ Plin., Suet.], admettre qqn à sa table ; consiliis publicis sacerdotes Cic. Div. 1, 95, admettre des prêtres aux assemblées officielles<br /><b>4</b> appliquer, employer : oratorem Cic. Clu. 139, employer un orateur, recourir à un orateur ; adhibitis omnibus Marcellis Cic. Verr. 2, 2, 122, ayant fait appel à tous les [[Marcellus]] ; [[quod]] amici [[genus]] adhibere levitatis [[est]] Cic. Læl. 93, admettre ce genre d’amis serait de la légèreté ; omnes propinqui adhibebantur Cic. Verr. 2, 5, 120, tous les proches étaient admis [à ces tractations] || potionem, cibum Cic. CM 36, employer la boisson, la nourriture ; doctrinam Cic. Br. 44, faire appel à la science ; eandem fidem, majorem curam Cic. Att. 3, 15, 7, apporter la même sincérité de sentiments, mais une sollicitude [[plus]] [[active]] ; [[studium]] [[atque]] aures Cic. Arch. 5, apporter du goût et une oreille de connaisseur ; severitatem in [[aliquo]] Cic. Fin. 1, 24, montrer de la sévérité à [[propos]] de qqn || aliquem ducem Cic. Tusc. 5, 112 ; arbitrum Cic. Mur. 7 ; patronum Cic. [[Sulla]] 13, employer qqn comme chef, comme arbitre, comme défenseur<br /><b>5</b> aliquem [[liberaliter]] Cic. Q. 1, 1, 16 ; [[quam]] liberalissime Cic. Verr. 2, 5, 70 ; severius Cic. Att. 10, 12, 3, traiter qqn libéralement, le [[plus]] libéralement possible, avec quelque sévérité || [[sic]] se adhibere in tanta potestate, ut... Cic. Q. 1, 1, 22, dans l’exercice d’un si grand pouvoir se comporter de telle manière que... || rebus modum et ordinem Cic. Off. 1, 17, apporter de la mesure et de l’ordre dans les affaires de la vie ; belli necessitatibus patientiam Liv. 5, 6, 3, apporter de l’endurance dans les nécessités de la guerre || [[motus]], quos [[orator]] adhibere volet judici Cic. de Or. 2, 189, les passions que l’orateur voudra faire éprouver au [[juge]] || vim alicui Cic. Verr. 2, 4, 116, exercer des violences sur qqn ; [au fig.] Cic. Amer. 31, avoir de l’action (de l’influence) sur qqn.
}}
}}

Revision as of 06:31, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

ăd-hĭbĕo: ŭi, ĭtum, 2, v. a. habeo,
I to hold toward or to, to turn, bring, add to; with ad, in, dat. or absol.
I In gen.
   A Lit.: cur non adhibuisti, dum istaec loquereris, tympanum, Plaut. Poen. 5, 5, 38: huc adhibete aurīs (ad ea) quae ego loquar, id. Ps. 1, 2, 20: ad mea formosos vultus adhibete carmina, Ov. Am. 2, 1, 37; cf. ib. 13, 15: manus medicas ad vulnera, Verg. G. 3, 455: odores ad deos, Cic. N. D. 1, 40: quos negat ad panem adhibere quidquam, praeter nasturtium, to eat with it, Cic. Tusc. 5, 34: alicui calcaria, id. Brut. 56 (cf. addere calcar, v. addo): manus genibus adhibet, i. e. admovet, genua amplexatur, Ov. M. 9, 216: vincula captis, to put them on them, id. F. 3, 293.—
   B Trop.: metum ut mihi adhibeam, Plaut. Men. 5, 6, 20; cf. Quint. 1, 3, 15: nunc animum nobis adhibe veram ad rationem, Lucr. 2, 1023; Cic. Har. Resp. 10, 20: vacuas aurīs adhibe ad veram rationem, Lucr. 1, 51; cf. Ov. M. 15, 238; Verg. A. 11, 315: ut oratio, quae lumen adhibere rebus debet, ea obscuritatem afferat, Cic. de Or. 3, 13, 50: est ea (oratio) quidem utilior, sed raro proficit neque est ad vulgus adhibenda, id. Tusc. 4, 28, 60: adhibere cultus, honores, preces, diis immortalibus, id. N. D. 1, 2; cf. Tac. A. 14, 53: alicui voluptates, Cic. Mur. 35: consolationem, id. Brut. 96: omnes ii motus, quos orator adhibere volet judici, which the orator may wish to communicate to the judge, id. de Or. 2, 45 al.—Hence = addere, adjungere, to add to: uti quattuor initiis rerum illis quintam hanc naturam non adhiberet, Cic. Ac. 1, 11, 39: ad domesticorum majorumque morem etiam hanc a Socrate adventitiam doctrinam adhibuerunt, id. Rep. 3, 3.
II Esp.
   A Of persons, to bring one to a place, to summon, to employ (cf. the Engl. to have one up): hoc temere numquam amittam ego a me, quin mihi testes adhibeam, Ter. Ph. 4, 5, 2; so Cic. Fin. 2, 21; Tac. A. 15, 14: medicum, Cic. Fat. 12: leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur, we are summoned, id. Clu. 52: nec, quoniam apud Graecos judices res agetur, poteris adhibere Demosthenem, id. Tusc. 1, 5, 10: adhibebitur heros, shall be brought upon the stage, Hor. A. P. 227: castris adhibere socios et foedera jungere, Verg. A. 8, 56: aliquem in partem periculi, Ov. M. 11, 447: in auxilium, Just. 3, 6.—
   B Adhibere ad or in consilium, to send for one in order to receive counsel from him, to consult one: neque hos ad concilium adhibendos censeo, Caes. B. G. 7, 77, 3: in consilium, Plin. Ep. 6, 11, 1; so also absol.: a tuis reliquis non adhibemur, we are not consulted, Cic. Fam. 4, 7; so ib. 10, 25; 11, 7; id. Off. 3, 20; id. Phil. 5, 9; Caes. B. G. 1, 20; Suet. Claud. 35; cf. Cortius ad Sall. J. 113, and ad Cic. Fam. 4, 7, 15.—But sometimes adhibere in consilium = admittere in cons., to admit to a consultation. —So trop.: est tuum, sic agitare animo, ut non adhibeas in consilium cogitationum tuarum desperationem aut timorem, Cic. Fam. 6, 1.—
   C Adhibere aliquem cenae, epulis, etc., to invite to a dinner, to a banquet, etc., to entertain: adhibete Penatīs et patrios epulis, etc., Verg. A. 5, 62; so Hor. C. 4, 5, 32; Suet. Caes. 73; Aug. 74: in convivium, Nep. praef. 7.—And absol., to receive, to treat: quos ego universos adhiberi liberaliter dico oportere, Cic. Q. Fr. 1, 5: Quintum filium severius adhibebo, id. Att. 10, 12.—
   D Adhibere se ad aliquid, to betake or apply one's self to a thing, i. e. to devote attention to it: adhibere se remotum a curis veram ad rationem, Lucr. 1, 44 (cf. above I. A.); and absol.: adhibere se, to appear or to behave one's self in any manner: permagni est hominis, sic se adhibere in tanta potestate, ut nulla alia potestas ab iis, quibus ipse praeest, desideretur, Cic. Q. Fr. 1, 1, 7.—
   E Adhibere aliquid ad aliquid, alicui rei, or with in and abl., to put a thing to a determinate use, to apply, to use or employ for or in any thing definite (therefore, with intention and deliberation; on the contr., usurpare denotes merely momentary use; cf. Cic. Lael. 2, 8; and uti, use that arises from some necessity, Herz. ad Caes. B. G. 1, 20): adhibere omnem diligentiam ad convalescendum, Cic. Fam. 16, 9; cf. ib. 6; Nep. Att. 21: cautionem privatis rebus suis, Cic. Att. 1, 19: medicinam aegroto, id. ib. 16, 15: humatis titulum, i. e. inscriptionem addere, Liv. 26, 25: belli necessitatibus patientiam, id. 5, 6: fraudem testamento, Suet. Dom. 2: curam viis, id. Vesp. 5: fidem et diligentiam in amicorum periculis, Cic. Clu. 42, 118: misericordiam in fortunis alicujus et sapientiam in salute reip., id. Rab. Perd. 2: flores in causis, id. Or. 19: curam in valetudine tuenda, Cels. 3, 18; and with de: curam de aliqua re, Cic. Fam. 2, 7, 3: modum, to set a limit to, to set bounds to: vitio, Cic. Tusc. 4, 17: sumptibus, Suet. Ner. 16: cf. id. Aug. 100; id. Tib. 34: voluptati, Quint. 9, 3, 74: memoriam contumeliae, to retain it in memory, Nep. Epam. 7.—
   F Adhibere aliquid, in gen., to use, employ, exercise: neque quisquam parsimoniam adhibet, Plaut. Most. 1, 3, 79: fidem, id. Rud. 4, 3, 104: celeritatem, Cic. Fam. 10, 21, 2: calumniam, fraudem, dolum, id. Auct. Or. pro Dom. 14, 36: modum quemdam, Cic. Tusc. 4, 17, 38; Suet. Calig. 2: nulla arte adhibita, Caes. B. C. 3, 26: sollertiam, Tibull. 3, 4, 75: querelas, Plin. Ep. 1, 12: adhibere moram = differre, Pompon. Dig. 18, 6, 16.—
In later Lat.: alicui aliquem, to bring up, quote one to another as authority for an assertion: is nos aquam multam ex diluta nive bibentis coërcebat, severiusque increpabat adhibebatque nobis auctoritates nobilium medicorum, Gell. 19, 5, 3.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ădhĭbĕō,⁸ bŭī, bĭtum, ēre (ad et habeo), tr., [suppose toujours application, relation à un objet] : mettre à, appliquer à, employer à
1 [avec ad ] : ad consilium (aliquem) Cæs. G. 1, 40, 1 ; ad convivia Cic. Verr. 2, 5, 137, faire participer à un conseil [à une assemblée], à des banquets ; ad majores causas adhiberi Cic. Br. 301, être employé à des causes plus importantes [procès]; quem cibum, quos odores adhibebis ad deos ? Cic. Nat. 1, 112, de quel genre d’aliments, de parfums feras-tu offrande aux dieux ?