ὑπερήνωρ
Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.
English (LSJ)
Dor. ὑπερ-άνωρ, ορος, ὁ, ἡ, (ἀνήρ) = foreg., A overbearing, overweening, of the tyrant Pelias, Hes.Th.995; θήρ Orph.A.944; also μεγαλαγορία E.Ph.184 (lyr.); θυμός Orph.A.671.—In Hom. only as pr. n.
German (Pape)
[Seite 1196] ορος, ὁ, ἡ, wie ὑπερηνορέων, übermännlich, übermüthig, gewaltthätig, im tadelnden Sinne, Pelias Hes. Th. 995, u. einzeln bei sp. D. – S. nom. pr.
Greek (Liddell-Scott)
ὑπερήνωρ: Δωρικ. -άνωρ, ορος, ὁ, ἡ, (ἀνὴρ) ὡς τὸ προηγ., ἀλαζών, ὑπεροπτικός, βίαιος, ἐπὶ τοῦ τυράννου Πελίου, Ἡσ. Θεογ. 995· θὴρ Ὀρφ. Ἀργ. 942· καὶ μεγαληγορία Εὐρ. Φοίν. 185· θυμὸς Ὀρφ. Ἀργ. 669. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὑπερήνωρ· εὔψυχος, ἀνδρεῖος. ὑβριστής. ὑπερέχων. ὑπερήφανος. παράνομος. ἢ ὁ ὑπερέχων κατὰ τὴν ἀνδρείαν»· - παρ’ Ὁμ. μόνον ὡς κύριον ὄνομα.
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ, ἡ)
fier de sa force, orgueilleux, arrogant.
Étymologie: ὑπέρ, ἀνήρ.
Greek Monolingual
και δωρ. τ. ὑπεράνωρ, -ορος, ὁ, ἡ, Α
1. ὑπερηνορέων
2. (για ψυχικές ιδιότητες) αυτός που ενέχει ή δηλώνει ανδρεία, υψηλοφροσύνη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ- + -ήνωρ (< ἀνήρ, ἀνδρός), πρβλ. ἀντ-ήνωρ].
Greek Monotonic
ὑπερήνωρ: Δωρ. -άνωρ, -ορος, ὁ, ἡ (ἀνήρ), αυταρχικός, δεσποτικός, υπερφίαλος, ξιπασμένος, αλαζόνας, σε Ησίοδ., Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
ὑπερήνωρ: дор. ὑπεράνωρ, ορος (ᾱ) adj. не знающий удержу, разнузданный Hes., Eur.
Middle Liddell
ὑπερ-ήνωρ, δοριξ ὑπερ-ᾱ/νωρ, ορος, ὁ, ἡ, ἀνήρ
overbearing, overweening, Hes., Eur.
