ἀοιδοπόλος
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ὁ, A one busied with song, poet, like μουσοπόλος, AP7.594,595 (Jul.Aegypt.), cf. APl.4.75 (Antip.). 2 ode-devoted, of lyric poetry, Aus.Ep.14.
German (Pape)
[Seite 272] sich mit Gesang beschäftigend, Dichter, Anth., z. B. Ant. Th. 9 (Plan. 75); Iul. Aeg. 52. 63 (VII, 594. 595).
Greek (Liddell-Scott)
ἀοιδοπόλος: ὁ, ὁ περὶ τὰς ἀοιδὰς πολούμενος, ὅ ἐστι «ὁ περὶ τὰς ᾠδὰς ἀναστρεφόμενος» (Ἡσύχ.), ἀοιδός, ποιητής, ὡς τὸ μουσοπόλος, Ἀνθ. Π. 7. 594, 595. 2) ὁ εἰς τὰς ᾠδὰς ἀφιερωμένος, ἐπὶ τοῦ χοριάμβου, Αὐσον. Ἐπιστ. 14.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ, ἡ)
qui s'occupe de chant ou de poésie.
Étymologie: ἀοιδή, πέλομαι.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ poeta ἔργον ἀοιδοπόλων AP 16.75 (Antip.Thess.), ἁρμονίην ... ἀοιδοπόλοιο γεραίρων Nonn.D.19.111, cf. AP 7.594, 595 (Iul.Aegypt.), Aus.236.
Greek Monotonic
ἀοιδοπόλος: ὁ (πηλέω), αυτός που καταγίνεται με τις ωδές, ο ποιητής, σε Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
ἀοιδοπόλος: ὁ Anth. = ἀοιδοθέτης.
