κοναβέω
ὥσπερ γὰρ ζώου τῶν ὄψεων ἀφαιρεθεισῶν ἀχρειοῦται τὸ ὅλον, οὕτως ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς ἀληθείας τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς ἀνωφελὲς γίνεται διήγημα → for just as a living creature which has lost its eyesight is wholly incapacitated, so if history is stripped of her truth all that is left is but an idle tale | for, just as closed eyes make the rest of an animal useless, what is left from a history blind to the truth is just a pointless tale
English (LSJ)
(κόναβος) Ep. Verb, resound, clash, ring, especially of metallic bodies, ἀμφὶ δὲ πήληξ σμερδαλέον κονάβησε Il.15.648, cf. 21.593: late in pres., AP11.144 (Cereal.); re-echo, ἀμφὶ δὲ νῆες σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ' Ἀχαιῶν Il.2.334, 16.277; ἀμφὶ δὲ δῶμα σμ. κον. Od. 17.542; ἀμφὶ δὲ γαῖα σμ. κον. Hes.Th.840: late in Prose, of a river, Sch.Opp.C.2.145.
German (Pape)
[Seite 1480] tönen, klingen, rasseln; von metallenen Körpern, Il. 15, 648. 21, 593; ertönen, wiederhallen, ἀμφὶ δὲ νῆες σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ' Ἀχαιῶν 2, 334, vgl. Od. 17, 542; ἀμφὶ δὲ γαῖα σμερδαλέον κονάβησε Hes. Th. 839.
French (Bailly abrégé)
κοναβῶ :
1 résonner, retentir;
2 renvoyer l'écho, retentir.
Étymologie: κόναβος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κοναβέω [κόναβος] ep. aor. κονάβησε, weerklinken, kletteren (m. n. van metaal):. πήληξ σμερδαλέον κονάβησε zijn helm gaf een vreselijke dreun Il. 15.648.
Russian (Dvoretsky)
κονᾰβέω: звенеть, гудеть (πήληξ κονάβησε Hom.; γαῖα κονάβησε Hes.): νῆες κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ᾽ Ἀχαιῶν Hom. корабли загудели в ответ кричащим ахейцам.
English (Autenrieth)
aor. κονάβησα: resound, ring, of echoing and of metallic objects, πήληξ, νῆες, δῶμα. (Il. and Od. 17.542.)
Greek Monotonic
κονᾰβέω: μέλ. -ήσω (κόναβος), ηχώ, αντηχώ, συγκρούομαι και κάνω κρότο, σε Όμηρ., Ησίοδ.
Greek (Liddell-Scott)
κονᾰβέω: (κόναβος) Ἐπικ. ῥῆμ., ἠχῶ, ψοφῶ, ἀντηχῶ, ἀποτελῶ ἦχον, κλαγγήν, ἰδίως ἐπὶ μεταλλικῶν σωμάτων, ἀμφὶ δὲ πήληξ σμερδαλέον κονάβησε Ἰλ. Ο. 648, πρβλ. Φ. 593 (ἴδε κοναβίζω)· ἀντηχῶ, ἀμφὶ δὲ νῆες σμερδαλέον κονάβησαν ἀϋσάντων ὑπ’ Ἀχαιῶν Β. 334., Π. 277· ἀμφὶ δὲ δῶμα σμ. κον. Ὀδ. Ρ. 542· ἀμφὶ δὲ γαῖα σμ. κον. Ἡσ. Θ. 840.
Frisk Etymological English
Grammatical information: v.
Meaning: dinn, ring, clash, resound.
Other forms: aor. κοναβῆσαι (Hom., Hes.), κοναβίζω (Il., Orph.; only ipf.; on the metrically conditioned use of the diff. forms Schwyzer 105 a. 736, Chantraine Gramm. hom. 1, 340 u. 350)
Compounds: PGX [probably a word of Pre-Greek origin]
Derivatives: Beside it, prob. as backformation, κόναβος m. clang, clash (κ 122, A. Th. 160 [lyr.]); κοναβηδόν with clattering (AP). Endig as in ἀραβέω (ἄραβος), ὀτοβέω (ὄτοβος), θορυβέω (θόρυβος) a. o. (Chantraine Formation 260, Schwyzer 496); the beginning recalls καναχή, κόμπος (but this is irrelevant for the etym.). - Fur. 343 assumes a Pre-Greek sound-word.
Etymology: Die weitere Analyse dieses lautnachahmenden Wortes bleibt offen.
Middle Liddell
κονᾰβέω, fut. -ήσω κόναβος
to resound, clash, ring, reecho, Hom., Hes.
Frisk Etymology German
κοναβέω: (AP),
{konabéō}
Forms: Aor. κοναβῆσαι (Hom., Hes.), κοναβίζω (Il., Orph.; nur Ipf.; zum metrisch bedingten Gebrauch der verschiedenen Formen Schwyzer 105 u. 736, Chantraine Gramm. hom. 1, 340 u. 350)
Grammar: v.
Meaning: dröhnen, rasseln, klirren.
Derivative: Daneben, wohl als Rückbildung, κόναβος m. Gerassel, Geklirr (κ 122, A. Th. 160 [lyr.]); κοναβηδόν mit Gerassel (AP).
Etymology: Ausgang wie in ἀραβέω (ἄραβος), ὀτοβέω (ὄτοβος), θορυβέω (θόρυβος) u. a. (Chantraine Formation 260, Schwyzer 496); der Anfang erinnert an καναχή, κόμπος. Die weitere Analyse dieses lautnachahmenden Wortes bleibt offen.
Page 1,910
