καλιά
Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον → For God so loved the world that he gave his only begotten Son that whosoever believeth in him should not perish but have everlasting life (John 3:16)
English (LSJ)
Ion. καλ-ιή, ἡ,
A wooden dwelling, hut, Hes.Op.374, 503, Call. Fr.131; esp. barn, granary, Hes.Op.301, 307; bird's nest, Theoc. 29.12, Ps.-Phoc.84, A.R.1.170, 4.1095, Luc.Syr.D.29, Anacreont. 25.7; lair, ὕστριχος Call.Dian.96; shrine or grotto, containing the image of a god, AP6.253 (Crin.), IG12(2).484.15 (Mytil.). Cf. καλιός. [ῑ in Hes., etc.; ῐ in Theoc. and Ps.-Phoc.]
German (Pape)
[Seite 1308] ἡ, ion. καλιή (von κᾶλον mit veränderter Quantität des α, vgl. καλιός), hölzerne Wohnung, Hütte, VLL.; Scheune, Hes. O. 299. 372; Ap. Rh. 1, 170 u. Schol. dazu; Grotte oder Kapelle des Pan, Crinag. 7 (VI, 253). Bei Hesych. ξύλινά τινα περιέχοντα ἀγάλματα εἰδώλων. Bei Ap. Rh. 4, 1095 Kerker; Vogelkäfig Poll. 10, 160. – Gew. das Nest der Vögel; Theocr. 29, 12; Phocyl. 79; χελιδόνος Anacr. 25, 3; Luc. Dea Syr. 29 u. oft. [Das ι ist nur bei Theocr. u. Phocyl. kurz, in den anderen Dichterstellen lang.]
Greek (Liddell-Scott)
κᾰλιά: Ἰων. καλιή, ἡ, ξυλίνη κατοικία, καλύβη, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 372, 501, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 170, Δ. 1095· ἰδίως ἀποθήκη, σιτοβολών, Ἠσυχ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 299, 305· φωλεὰ πτηνοῦ, Θεόκρ. 29. 12, Ψευδο-Φωκυλ. 79, Λουκ. π. τῆς Συρ. Θεοῦ 29, κτλ.· - ὡσαύτως, ξύλινος σηκὸς περιέχων ἄγαλμα θεοῦ, ἢ σπήλαιον, Πανός… καλιή Ἀνθ. Π. 6. 253. - Καθ’ Ἡσύχ.: «καλιαί· νοσσιαὶ ἐκ ξύλων. καὶ ξύλινά τινα περιέχοντα ἀγαλμάτια εἰδώλων. δηλοῖ δὲ καὶ σκηνὴν (ἤ) οἰκίαν». Πρβλ. καλιός. ῑ παρ’ Ἡσ., κλ.· ἀλλὰ ῐ παρὰ Θεοκρ. καὶ Ψευδο-Φωκυλ..
French (Bailly abrégé)
ᾶς (ἡ) :
1 cabane, hutte;
2 grenier;
3 nid d’oiseau.
Étymologie: DELG pê apparenté à καλύπτω.
Greek Monolingual
η (Α καλιά και ιων. τ. καλιή, ἡ)
νεοελλ.
καταφύγιο ή κατοικία ζεύγους νεονύμφων ή ερωτευμένων, φωλιά («ερωτική καλιά)
αρχ.
1. ξύλινη κατοικία ή παράπηγμα πλεγμένο με κλαδιά, καλύβα
2. αποθήκη σιτηρών, σιτοβολώνας
3. ξύλινος σηκός ή σπήλαιο που περιείχε άγαλμα θεού («Πανὸς τ' ἠχήεσσα καλιή», Ανθ. Παλ.)
4. φωλιά πτηνού («οἰκίσκος ὀρνίθειος», Πολυδ.)
5. (κατά τον Ησύχ.) «καλιαί
νοσσιαὶ ἐκ ξύλων καὶ ξύλινά τινα περιέχοντα ἀγαλμάτια εἰδώλων
δηλοῑ δὲ καὶ σκηνὴν ἢ οἰκίαν».
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Λόγω της μακρότητας του -ι- δεν εμφανίζει μάλλον τη γνωστή κατάλ. -ιά. Η λ. ανάγεται πιθ. σε ΙΕ ρίζα kel- «κρύβω, καλύπτω», ενώ παραμένει ατεκμηρίωτη η σύνδεση της λ. με το ρ. καλύπτω.
Greek Monotonic
κᾰλιά: Ιων. -ιή, ἡ, ξύλινη κατοικία, καλύβα, σταύλος, σε Ησίοδ.· φωλιά πουλιού, σε Θεόκρ. (ῑ, σε Ησίοδ.· ῐ, σε Θεόκρ.).
Russian (Dvoretsky)
κᾰλῑά: ион. κᾰλῑή ἡ (Theocr. ῐ)
1) деревянный домик, хижина Hes.;
2) амбар Hes.;
3) птичье гнездо (χελιδόνος Anacr.; ἐν δενδρίῳ Theocr.);
4) деревянная ниша для статуи божества (Πανός Anth.).
