ἀναγορεύω

English (LSJ)

Aeschin.3.3: impf. ἀνηγόρευον ib.122: fut.

   A -εύσω Plu.Galb.21: aor. -ηγόρευσα Docum. ap. D.18.54, IG7.4148, Plb.18.29.4:—Pass., aor. -ηγορεύθην X.Cyn.1.14, Plu.2.176e: pf. -ηγόρευμαι Id.Mar.45:— fut., aor., and pf. in classic authors are mostly supplied by ἀνερῶ, ἀνεῖπον, ἀνείρηκα, also aor. Pass. ἀνερρήθην Aeschin.3.45:—proclaim publicly, ib.122, etc.; ἀ. κήρυγμα make public proclamation, Plb. l. c.; ἀ. τινὰ αὐτοκράτορα Plu.Galb.2:—Pass., to be proclaimed, ἀναγορευέσθω νικηφόρος Pl.Lg.730d, cf. D.18.319, Aeschin.3.45: = Lat. renuntiari, ὕπατος ἀνηγορευμένος Plu.Mar.45, cf. 2.470d.    2 designate, ἀ. τινὰς τῶν δήμων call after their demes, Arist.Ath.21.4:—Pass., φιλοπάτωρ -ευθῆναι X. l. c.

German (Pape)

[Seite 184] öffentlich bekannt machen, ausrufen, νικηφόρον Plat. Legg. V, 730 d; κήρυγμα Pol. 18, 29; ernennen (zu einem Amt), δικτάτωρα D. Hal. 5, 72; vgl. noch Plut. Timol. 7.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνᾰγορεύω: καὶ παρατ. ἀνηγόρευον Αἰσχίν. 54. 10., 70. ἐν τέλ.: μέλλ. -εύσω Νόμ. παρὰ Δημ. 267, Πλούτ.: ἀόρ. -ηγόρευσα, Νόμ. παρὰ Δημ. 243. 15, Keil, Ἐπιγρ. IV, β. 33, Πολύβ.: - Παθ., ἀόρ. -ηγορεύθην Ξεν. Κυν. 1. 14. Πλούτ.: πρκμ. -ηγόρευμαι ὁ αὐτ.: - ὁ μέλλ., ἀόρ. καὶ πρκμ. παρὰ τοῖς δοκίμοις συγγραφεῦσι κατὰ τὸ πλεῖστον παραλαμβάνονται ἐκ τῶν τύπων ἀνερῶ, ἀνεῖπον (ἴδε ἐν λέξεσι)· πρβλ. ἀγορεύω, ἀνακηρύττω δημοσίᾳ, Αἰσχίν. 70. ἐν τέλ., κτλ.· ἀναγ. κήρυγμα, ἀπαγγέλλω δημοσίᾳ κήρυγμα (περὶ κήρυκος), Πολύβ. 18. 29, 4· ἀναγ. τινὰ αὐτοκράτορα Πλουτ. Γάλβ. 2: - Παθ., ἀνακηρύττομαι ἀναγορευέσθω νικηφόρος Πλάτ. Νόμ. 730D, πρβλ. Δημ. 331. 6. Αἰσχίν. 55. 15. 2) κατὰ παθ., ὡσαύτως, καλοῦμαι ὑπὸ πάντων, λαμβάνω τὸ ὄνομα, φιλοπάτωρ Ξεν. ἔνθ’ ἀνωτ.

French (Bailly abrégé)

impf. ἀνηγόρευον, ao. ἀνηγόρευσα, pf. inus.
Pass. f. ἀναγορευθήσομαι, ao. ἀνηγορεύθην, pf. ἀνηγόρευμαι;
faire connaître publiquement, proclamer.
Étymologie: ἀνά, ἀγορεύω.

Spanish (DGE)

1 anunciar públicamente, pregonar ὁ αὐτὸς κῆρυξ ἀναγορεύει τοὺς ἱερομνήμονας ... ἥκειν Aeschin.3.122, ἐν ἐκκλησίᾳ CIG 4028, IG 2².1629a.196 (IV a.C.), καθότι ἂν κριθεῖ IG 1².84.41 (V a.C.), ἀ. κήρυγμα dar un pregón Plb.18.46.4, cf. 18.46.8, A.Al.9a.1.3
•llamar a juicio PHamb.29.8 (I a.C.)
•de un dios en un rito mágico πάντα ἀναγορεύεις pregonas todo, PMag.7.242
•en v. med. divulgarse ὥστε τὴν φήμην ἐκ φωνῆς τυχόντων ἀναγορεύεσθαι πανταχῇ PMasp.97ue.D89.
2 c. sent. honorífico proclamar ἀναγορεῦσαι τε τὸν στέφανον Hp.Ep.25, καὶ ἀναγορεύειν τὸν κήρυκα ὧν ἕνεκα στεφανοῦται IG 12(7).22.35 (III a.C.), en v. pas. ὁ στέφανος ἀναγορευθεῖ IG 2².555.16 (IV a.C.), ὑπὸ τῶν φυλετῶν ἢ δημοτῶν ἀναγορεύεσθαι στεφανούμενον Aeschin.3.44, ὅπως ... ἀναγορεύωνται ... αὗται αἱ τιμαί ZPE 5.291.24
•c. ac. de pers. y predic. proclamar, nombrar públicamente αὐτοκράτορα Γάλβαν ἀναγορεῦσαι Plu.Galb.2, cf. I.BI 4.601, Plu.2.58e, Hdn.4.4.8
•esp. en v. pas. ser proclamado, nombrado ὕπατος δὲ πρῶτος ἀνθρώπων ἑπτάκις ἀνηγορευμένος Plu.Mar.45, βασιλεὺς ἀναγορευθείς Plu.2.176e, cf. 2.470c, Cic.9, Phleg.12.12, ἀναγορευθῶσιν ὅτι· ὁ δῆμος ... sean objeto de una proclamación: «El pueblo ...», ZPE 5.290.21
•tb. ser proclamado, calificado de ὁ μέγας ἀνὴρ ... καὶ τέλειος οὗτος ἀναγορευέσθω Pl.Lg.730d, ὥστε μόνος φιλοπάτωρ ... ἀναγορευθῆναι X.Cyn.1.14, νικῶν ἀνηγορεύετο D.18.319
•en v. act. llamar (Χριστός) ὃν «ἥλιον δικαιοσύνης» ἀναγορεύουσιν αἱ γραφαί Origenes Cant.2.p.126.31
•c. gen. dar el nombre de τῶν δήμων Arist.Ath.21.4.

Greek Monolingual

(Α ἀναγορεύω)
απονέμω αξίωμα ή τίτλο δημόσια, ανακηρύσσω
νεοελλ.
1. κάνω μνεία, μνημονεύω, αναφέρω
2. (ενεργ. και μέσ.) υπενθυμίζω
3. διαβάλλω, κακολογώ, συκοφαντώ
αρχ.
δίνω προσωνυμία σε κάποιον, χαρακτηρίζω, αποκαλώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. ἀν(α)- + ἀγορεύω.
ΠΑΡ. αναγορειά, αναγόρευμα, αναγόρευση(-ις), αναγορεύσιμος, αναγορευτής].

Greek Monotonic

ἀνᾰγορεύω: παρατ. -ηγόρευον, μέλ. -εύσω, αόρ. αʹ -ηγόρευσα — Παθ. αόρ. αʹ -ηγορεύθην, παρακ. -ηγόρευμαι· (αλλά ο μέλ. και αόρ. συμπληρώνονται κυρίως από το ἀν-ερῶ, ἀν-εῖπον)· ανακηρύσσω δημόσια, σε Αισχίν. — Παθ., ανακηρύσσομαι, ἀναγορευέσθω νικηφόρος, σε Πλάτ.