discurro

Revision as of 06:52, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (D_3)

Latin > English (Lewis & Short)

dis-curro: curri and cucurri (
I perf. discucurri, Liv. 25, 25, 9; Sen. Contr. 4, 2; Suet. Calig. 32: discurrisse, Curt. 4, 15, 5; oftener curri, Liv. 34, 37; 3, 7, 32; Sen. Ep. 90, 36; Curt. 4, 15, 10 al.), cursum, 3, v. n.
I To run different ways, to run to and fro, run about (not freq. till after the Aug. per.; in Cic not at all): in muris armata civitas, * Caes. B. C. 3, 105, 3: deus in montibus altis, Ov. F. 2, 285: plebs pileata tota Urbe, Suet. Ner. 57: circa deum delubra, Liv. 26, 9; cf.: circa vias, id. 25, 9: per omnes silvas, Ov. M. 14, 419; cf.: per ambitum lacus, Suet. Claud. 21; and: per Baianum sinum equis, id. Calig. 19: more victorum cum palma discucurrit, id. ib. 32 et saep.—Designating the term. ad quem: ad portas, Liv. 25, 37; Verg. A. 12, 577: ad arma, Liv. 5, 36: ad praedam, Curt. 4, 15: ad officia, Petr. 114: ad rapiendas virgines, Liv. 1, 9 et saep.: in latera, Front. Strat. 2, 3, 10; cf.: a media in utramque partem, Quint. 2, 4, 15.—Pass. impers.: ilicet in muros tota discurritur urbe, Verg. A. 11, 468: in tribus ad suffragium ferendum, Liv. 25, 2: ab caede ad diripiendam urbem, id. 27, 16 al.— In the pass., with a homogeneous subject: discursis magnis itineribus, Amm. 29, 5.—
   B Of inanimate and abstract subjects: discurrentes maculae in gemma, Plin. 37, 1, 3, § 5; 13, 21, 37, § 117: catenae circa latera, id. 33, 3, 12, § 40 al.: (Nilus) diversa ruens septem discurrit in ora, Verg. G. 4, 291; Plin. 11, 37, 69, § 182: fama tota urbe discurrit, Curt. 4, 1: mens discurret utroque, Ov. R. Am. 443.—
II Transf., to traverse, run through or over, hasten through (post-class.): latius arva, Avien. Descr. Orb. 516: Gallias, Amm. 15, 5, 4: tramite aliquo discurso, id. 16, 2, 10: discursis itineribus magnis, id. 29, 5, 17.—
III Trop., like Gr. διελθεῖν, to speak at length of a thing, to discourse of (post-class.): super quo nunc pauca discurram, Amm. 17, 4 (cf. in this sense the Romance discorrere, discourir, and v. 2, discursus, II.).

Latin > French (Gaffiot 2016)

discurrō,¹⁰ currī, qqf. cŭcurrī, cursum, currĕre,
1 intr., courir de différents côtés [ordint en parl. de plusieurs] : tantus exercitus clamor exauditus est, ut in muris armata civitas discurreret Cæs. C. 3, 105, 3, les cris de l’armée furent tels que la cité en armes courait çà et là sur les remparts ; discurritur in muros Virg. En. 11, 468, on accourt sur les remparts