εὐκαιρία

English (LSJ)

Ion. -ιη, ἡ,

   A good season, opportunity, τὴν εὐ. διαφυλάττειν Isoc.12.34; ἀπολαύειν τῆς εὐ. Phld.D.3Fr.89; εὐκαιρίαν ζητεῖν ἵνα . . Ev.Matt.26.16; εὐ. τοῦ ἐλθεῖν PMich. in Class.Phil.22.250 (ii A.D.); leisure, Hp.Ep.17,23; κατὰ πολλὴν εὐ. καὶ σχολήν D.H. Comp.23—a usage condemned by Phot. and Suid.s.v. σχολή.    II appropriateness, opp. ἀκαιρία, Pl.Phdr. 272a; μεταφορᾶς, στίχων, Plu.2.16b,736f.    2 convenient situation, τῶν πόλεων Plb.16.29.3, cf.4.44.11, Ph.1.4.    3 opportune supply, ὑδάτων, of rainfall or irrigation, Thphr.CP3.23.4 (pl.), D.S.1.52.    III wealth, prosperity, αἱ τῶν βίων εὐ. Plb.1.59.7, cf.13.9.2 (cj.), etc.; εὐ. οὐκ ἔχει he has no property, BGU665ii4 (i A.D.).

German (Pape)

[Seite 1073] ἡ, die rechte, schickliche Zeit, Ggstz ἀκαιρία, Plat. Phaedr. 272 a; τὴν εὐκαιρίαν διαφυλάττειν ὑπὲρ ὧν ἂν ἀεὶ τυγχάνῃ διαλεγόμενος, dem bloßen εὐπορία entgegengesetzt, das was sich schickt, was die rechte Zeit ist zu sagen; Sp., κατὰ πολλὴν εὐκαιρίαν καὶ σχολήν D. Hal. C. V. p. 181; – τῶν πόλεων, die rechte, passende Lage, Pol. 29, 3. – Reichthum, Glück, κεκολακευκέναι τὴν Ἀγαθοκλέους εὐκαιρίαν Pol. 15, 31, 7, öfter; κατὰ τὰς τῶν βίων εὐκαιρίας, nach seinem Vermögen, 1, 59, 7; μεγάλην εὐκαιρίαν ἔχειν παρά τινι, große Macht, Einfluß haben, 31, 21, 3.

Greek (Liddell-Scott)

εὐκαιρία: Ἰων. -ίη, ἡ, κατάλληλος, ἐπιτήδειος καιρός, εὐκαιρία, τὴν εὐκ. διαφυλάττειν Ἰσοκρ. 239F, Πλάτ. Φαῖδρ. 272Α: - ἀφθονία χρόνου, σχολή, Ἱππ. Ἐπιστ. 1281. 13: (τὴν χρῆσιν ταύτην ἀποδοκιμάζουσιν ὁ Φρύν. καὶ Μοῖρις, πρβλ. Σουΐδ. ἐν λ. σχολή). ΙΙ. καταλληλότης, ἁρμοδιότης, Πλούτ. 2. 16Β, 736F. 2) ἐπίκαιρος τοποθεσία, τῶν πόλεων Πολύβ. 16. 29, 3· ΙΙΙ. πλοῦτος, εὐημερία, ὁ αὐτ. 1. 59, 7, κτλ.· ἀφθονία, τῶν ὑδάτων Θεόφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 3. 23, 4, Διόδ. 1. 52.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
opportunité :
1 moment favorable;
2 convenance.
Étymologie: εὔκαιρος.

English (Strong)

from εὔκαιρος; a favorable occasion: opportunity.

English (Thayer)

εὐκαιρίας, ἡ (εὔκαιρος), seasonable time, opportunity: ζητεῖν εὐκαιρίαν, followed by (ἵνα Buttmann, 237 (205)), τοῦ with an infinitive Sept.; in Greek writings first in Plato, Phaedr., p. 272a.)

Greek Monolingual

η (ΑΜ εὐκαιρία, Α ιων. τ. εὐκαιρίη) εύκαιρος
1. κατάλληλος καιρός, ευνοϊκή περίσταση για κάτι (α. «τὴν εὐκαιρίαν διαφυλάττειν» β. «βρήκε ευκαιρία και πλούτισε»)
2. χρόνος διαθέσιμος (α. «κατὰ πολλὴν εὐκαιρίαν καὶ σχολήν» β. «μόλις βρω ευκαιρία, θα σέ επισκεφθώ»)
νεοελλ.
φρ.
1. («τιμή ευκαιρίας» — συμφέρουσα τιμή αγοράς)
2. «σε πρώτη ευκαιρία» ή «με την πρώτη ευκαιρία» — στην πρώτη κατάλληλη περίσταση που θα παρουσιαστεί
3. «επί τῃ ευκαιρίᾳ» ή «επ' ευκαιρία» — λόγω της παρουσίασης ή με την παρουσίαση μιας κατάλληλης περίστασης
4. «δώσε μου ακόμη μία ευκαιρία» — δώσε μου ακόμη μία δυνατότητα, ακόμη ένα περιθώριο
μσν.
1. αδράνεια, απραξία
2. κενότητα, κουφότητα
αρχ.
1. αρμοδιότητα, καταλληλότητα («περὶ στίχων εὐκαιρίας», Πλούτ.)
2. κατάλληλη θέση, επίκαιρη τοποθεσία («τὴν εὐκαιρίαν τῶν πόλεων», Πολ.)
3. κατάλληλη χορήγηση, αφθονία («εὐκαιρίας ὑδάτων», Θεόφρ.)
4. πλούτος, ευημερία («εὐκαιρίαν δὲ οὐκ ἔχει» — δεν έχει περιουσία.