δεκάδαρχος

From LSJ
Revision as of 17:55, 10 December 2020 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">")

ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: δεκᾰδαρχος Medium diacritics: δεκάδαρχος Low diacritics: δεκάδαρχος Capitals: ΔΕΚΑΔΑΡΧΟΣ
Transliteration A: dekádarchos Transliteration B: dekadarchos Transliteration C: dekadarchos Beta Code: deka/darxos

English (LSJ)

ὁ,    A = δεκάρχης, commander of ten men, X.Cyr.8.1.14, Plb.6.25.2, Arr.Tact. 42.1, LXXEx.18.21,25, De.1.15, 1 Ma.3.55.    II = Lat. decemvir, D.H.10.60.    III = τελώνης, Hsch. (Cf. δεκατ-.)

German (Pape)

[Seite 542] ὁ, Anführer von 10 Mann, Decurio, Xen. Cyr. 8, 1, 14 u. sonst. Bei den Nömern Decemvir, D. Hal. 10, 60. Vgl. δέκαρχος.

Greek (Liddell-Scott)

δεκάδαρχος: ὁ, = δεκάρχης, ὁ ἄρχων ἐπὶ δέκα ἀνδρῶν, Λατ. decurio, Ξεν. Κύρ. 8. 1, 14, κτλ. ΙΙ. τὸ Ρωμ. decemvir, Διον. Ἁλ. 10. 60.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
décurion, commandant de dix hommes ; à Rome décemvir.
Étymologie: δεκάς, ἄρχω.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ A oficial al mando de diez hombres
I milit.
1 decadarco oficial de caballería en el proyecto militar de Jenofonte, X.Eq.Mag.2.2, 4.9, Cyr.8.1.14.
2 en el ejército romano decurión jefe de una turma de la caballería, Plb.6.25.2, I.Vit.115, IGR 3.1207 (Palestina II d.C.), 3.1256 (Arabia), Hom.Clem.10.14, δεκ(ά)δαρχοι τῆς προ[γε] γ(ραμμένης) εἴλης IGLS 21(4).49 (Petra II/III d.C.), δ. ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν σινγουλαρίων ἱππέων τῶν ... αὐτοκρατόρων SEG 41.1403 (Anazarbo III d.C.), δ. εἴλης πρώτης Ἰβηρῶν PBeatty Panop.2.37 (III d.C.), cf. quizá PBremen 37.7 (II d.C.), IMEG 26.2 (III d.C.).
3 en el Egipto romano decurión oficial con funciones judiciales y de policía SB 8004.3 (III d.C.).
II admin.
1 recaudador de impuestos quizá rel. c. el anterior, Hsch. (pero cf. δεκάδραχμος).
2 gener., en una organización de la sociedad sobre el modelo milit. decadarco, persona que manda sobre diez καὶ καταστήσεις αὐτοὺς ἐπ' αὐτῶν ... δεκαδάρχους LXX Ex.18.21, cf. De.1.15, 1Ma.3.55.
B miembro de un grupo de diez hombres o más
1 decurión, miembro de la curia o consejo municipal, concejal, IGR 3.1190 (Siria), 1.1371 (Egipto II d.C.), cf. quizá SEG 32.1473 (Siria III d.C.).
2 en Roma decénviro D.H.10.60, cf. δεκαδάρχης, δεκάταρχος.

Greek Monolingual

δεκάδαρχος και δεκαδάρχης, ο (Α)
1. ο δέκαρχος, ο επικεφαλής δέκα ανδρών
2. ένας από τους δέκα άρχοντες της Ρώμης
3. τελώνης.

Greek Monotonic

δεκάδαρχος: ὁ, επικεφαλής, αρχηγός δέκα ανδρών, Λατ. decurio, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

δεκάδαρχος: ὁ декадарх, командир декады (см. δεκάς
2) Xen.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δεκάδαρχος -ου, ὁ [δεκάς, ἄρχω] commandant over tien man (decurion).

Middle Liddell


a commander of ten, Lat. decurio, Xen.