σωμάτιον
ὅτι μέντοι καὶ ἡ χρῆσις τῶν τρόπων, ὥσπερ τἆλλα πάντα καλὰ ἐν λόγοις, προαγωγὸν ἀεὶ πρὸς τὸ ἄμετρον, δῆλον ἤδη, κἂν ἐγὼ μὴ λέγω → however, it is also obvious, even without my saying so, that the use of figures of speech, like other literary adornments, is something that has always tempted toward excess
English (LSJ)
τό, Dim. of σῶμα,
A small body, poor body, Isoc.Ep.4.11, Epicur.Fr.181, Gnathaena ap.Ath.13.584b, etc.; ἀσθένεια τοῦ σ. PHerc.1041.1; of a sick man's body, PCair.Zen.254 (iii B.C.), Gal.13.1025, cf. Agathin. ap. Orib.10.7.4; of an animal, Arist.Fr.339; of an infant, Sor.1.117.
2 corpse, Plu.2.119b, Pap.inStud.Ital.12(1935).99 (ii A.D.), PLips.30.13 (iii A.D.), Hdn.2.1.1.
3 slave, PSI6.602.2 (iii B.C.), PCair.Zen.93.11 (iii B.C.), PUniv.Giss.20.14 (ii A.D.), etc.
II of things,
1 small body, corpuscle, Arist.de An.409a11, HA525a2.
2 pl., padding, used by actors to improve their figure, Pl. Com.256, Luc.JTr.41, Poll.2.235,4.115.
3 book, volume, Heraclit.All.1, Porph.Plot.26; structure of a poem, Longin.9.13.
4 text, opp. signature, PGen.11.18,68.18 (iv A.D.).
5 instalment of a sum due, PEleph.14.21 (iii B.C.). σωμάτειον is frequently v.l., cf. CIG2829.9, 2835.5 (Aphrodisias).
German (Pape)
[Seite 1060] τό, dim. von σῶμα, 1) kleiner Leib, Körperchen, auch geringschätzig, der elende, arme Leib; Isocr. ep. 4, 11; Plut. – 2) ein Buch, Band, Heraclid. alleg. 1 u. Schol. Il. 1, 1. – 3) eine Gesammtheit, Collegium, Sp. – 4) die Kleidung des Schauspielers, Poll. 4, 115. Vgl. Luc. Iov. Trag. 41.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 petit corps, pauvre corps, corps misérable;
2 garde-robe d'acteur.
Étymologie: σῶμα.
Russian (Dvoretsky)
σωμάτιον: (ᾰ) τό
1 тельце, бедное (жалкое) тело (τοῦ μεταλλάξαντος Plut.);
2 физ. тельце, молекула, корпускул (μονάδες ἢ σωμάτια μικρά Arst.);
3 театр. турнюр, подкладка Luc.
Greek (Liddell-Scott)
σωμάτιον: [ᾰ], τὸ ὑποκορ. τοῦ σῶμα, μικρὸν ἢ εὐτελὲς σῶμα, «κορμάκι», Ἰσοκρ. 415D, Λυγκεὺς παρ’ Ἀθην. 584Β, Πλούτ., κλπ.· ἐπὶ ζῴου, Ἀθήν. 326C. 2) νεκρὸν σῶμα, εἱλήσαντες στρωμνῇ τινι εὐτελεῖ τὸ σωμάτιον Ἡρῳδιαν. 2. 1. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, 1) μικρὸν σῶμα, Ἀριστ. π. Ψυχ. 1. 4, 19, π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 1, 23. 2) ἐν τῷ πληθ., παραγέμισμα ἐν χρήσει παρὰ τοῖς ὑποκριταῖς ὅπως τροποποιῶσι προσηκόντως τὴν σωματικὴν αὑτῶν παράστασιν, Πλάτ. Κωμ. ἐν Ἀδήλ. 68, πρβλ. Λουκ. ἐν Διῒ Τραγ. 41, Πολυδ. Β΄, 235 Δ΄, 115. 3) βιβλίον, σύγγραμμα, τόμος, Ἡρακλείδ. Ἀλληγορ. 1, Λογγῖν. 9. 13. ΙΙΙ. «σωματεῖον», ὁμὰς ἀνθρώπων συνδεδεμένων εἰς ἓν ἠθικὸν πρόσωπον, Πανδέκτ. -Ἐν τοῖς Ἀντιγράφοις συχνάκις φέρεται σωμάτειον, πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. 2829 9., 2835. 5.
Greek Monotonic
σωμάτιον: [ᾰ], τό, υποκορ. του σῶμα, μικρό ή ευτελές σώμα, κορμάκι, σε Ισοκρ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σωμάτιον -ου, τό [σῶμα] lichaampje, opvulling (gebruikt door toneelspelers). Luc. 21.41.
