συμβιόω

English (LSJ)

fut. συμβιώσομαι: pf. συμβεβίωκα: aor. συνεβίων, inf. συμβιῶναι, but also aor. 1
A συμβιῶσαι Theophrastus HP2.1.2, D.S.4.54, Sor.2.89:—live with, τινι Isoc.15.97; μετά τινος Arist.MM1212b31; πρός τινα (v. συμβιωτέον); ἥδιστος συμβιῶναι Isoc.Ep.4.4; χείρους πρὸς τὸ συμβιοῦν Arist.EN1126a31; ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι Pl.Smp. 181d; of a husband, Wilcken Chr.122.3 (i A.D.); of a concubine, BGU614.3 (iii A.D.); of a wedded pair, as opp. to mere cohabitation (συνοικεῖν), Plu.2.142f, cf. BGU251.4 (i A.D.), etc.
2 of plants, [ἐλάαν φασὶ] πρὸς κιττὸν σ. Theophrastus l.c.
3 metaph., σ. τῷ φρονεῖν Clearch.15; ἀγαθῇ τύχῃ D.18.266; χαρὰ σ. τινί Plu.2.1099f; σ. μέσφι θανάτου, of a disease, Aret.SD1.4.

German (Pape)

[Seite 978] (s. βιόω), mit, zugleich, zusammen leben, ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι, Plat. Conv. 181 d; Arist. eth. 4, 11, Pol. 10, 25, 2 u. öfter, u. Folgde.

French (Bailly abrégé)

συμβιῶ :
vivre ensemble ou avec ; fig. vivre avec (la sagesse, le bonheur, etc.) τινι.
Étymologie: σύμβιος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συμβιόω samenleven:; ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι met de bedoeling gemeenschappelijk samen te leven Plat. Smp. 181d; met dat. met iem.; overdr. met dat. van zaken:. σ. ἀγαθῇ τύχῃ leven met een goed lot Dem. 18.266.

Russian (Dvoretsky)

συμβιόω: (fut. συμβιώσομαι, aor. 2 συνεβίων; inf. aor. συμβιῶναι и συμβιῶσαι)
1 вести совместную жизнь, жить вместе (τινι Isocr., Dem.; μετά τινος и πρός τινα Arst.): πρὸς τὸ συμβιοῦν χείρων Arst. невыносимый в общежитии, неуживчивый;
2 проводить жизнь: ἀγαθῇ τύχῃ συμβεβιωκώς Dem. проживший счастливую жизнь, насладившийся счастьем.

Greek Monotonic

συμβιόω: μέλ. συμβιώσομαι, παρακ. συμβεβίωκα, αόρ. βʹ -εβίων, απαρ. -βιῶναι· ζω με κάποιον άλλο, συζώ, συμβιώνω, συνυπάρχω, με δοτ., σε Δημ.· στον πληθ., ζουν μαζί, ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι, σε Πλάτ.

Greek (Liddell-Scott)

συμβιόω: μέλλ. συμβιώσομαι· πρκμ. συμβεβίωκα· ἀόρ. -εβίων, ἀπαρ. συμβιῶναι, ἀλλ’ ὡσαύτως ἀόρ. α΄ συμβιῶσαι Θεοφρ. περὶ Φυτ. Ἱστ. 2. 1, 2, Διόδ. 4, 54. Ζῶ μετά τινος, τινι Ἰσοκρ. περὶ Ἀντιδ. § 97, Δημ. 313. 5· μετά τινος Ἀριστ. Ἠθικ. Μεγ. 2. 15, 9· πρὸς τινα (ἴδε συμβιωτέον)· ἥδιστος συμβιῶναι Ἰσοκρ. 414Α· χείρου, πρὸς τὸ συμβιοῦν Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 4. 11, 12· ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι Πλάτ. Συμπ. 181D· ἐπὶ ζεύγους διὰ γάμου ἡνωμένου κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς ἁπλῆν συγκατοίκησιν, (συνοικεῖν), Wyttenb. εἰς Πλούτ. 2. 142F. 2) ἐπὶ φυτῶν, ἐλαία πρὸς κιττὸν σ. Θεόφρ. ἔνθ’ ἀνωτ. 3) μεταφορ., σ. τῷ φρονεῖν, Κλέαρχ. παρ’ Ἀθην. 548D· ἀγαθῇ τύχῃ Δημ. 315. 18· χαρὰ σ. τινι Πλούτ. 2. 1099F· σ. μέσφι θανάτου, ἐπὶ νόσου, Ἀρετ. π. Αἰτ. Χρον. Παθ. 1. 4.

Middle Liddell

fut. συμβιώσομαι perf. -βεβίωκα aor2 -εβίων inf. -βιῶναι
to live with another, c. dat., Dem.; in plural to live together, ὡς κοινῇ συμβιωσόμενοι Plat.