ὁδουρός
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ὁ or ἡ,
A conductor, conductress, E.Ion 1617.
II waylayer, highwayman, S.Fr.22, E.Fr.260.
German (Pape)
[Seite 294] (schlechter Accent ὁδοῦρος u. ὅδουρος), den Weg bewachend; ἡ ὁδουρός, ben Weg geleitend, Geleiterinn, Eur. Ion 1617. – Den Weg belauernd, von Straßenräubern, Soph. frg. 23 b. Schol. Pind. P. 2, 62; u. so erkl. Phot. ὁδουροὺς τοὺς ἐν ταῖς ὁδοῖς κακουργοῦντας.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui est en sentinelle sur une route;
2 qui est en embuscade sur une route.
Étymologie: ὁδός, οὖρος.
Russian (Dvoretsky)
ὁδουρός: ὁ
1 охраняющий в пути, проводник Eur.;
2 подстерегающий в пути, разбойник Soph., Eur.
Greek (Liddell-Scott)
ὁδουρός: ὁ ἢ ἡ, ὁδηγός, ὁδηγήτρια, Εὐρ. Ἴων 1617. ΙΙ. λῃστὴς τῶν ὁδῶν (πρβλ. ὁδοσκοπέω), Σοφ. Ἀποσπ. 23˙ πειρατής, Εὐρ. Ἀποσπ. 262. Πρβλ. κηπουρός, οἰκουρός.
Greek Monolingual
ὁδουρός, ὁ, ἡ (Α)
1. οδηγός
2. ληστής που ενεδρεύει, παραμονεύει στους δρόμους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὁδός + -ουρός (< -Foρός < ὁρῶ «βλέπω»), πρβλ. κηπουρός, τεμενουρός].
Greek Monotonic
ὁδουρός: ὁ, ή ἡ, οδηγός, οδηγήτρια, σε Ευρ.
Middle Liddell
ὁδ-ουρός,
a conductor, conductress, Eur.
