ἐννέπω
ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος → where there is no pain, no sorrow, no sighing, but life everlasting
English (LSJ)
A v. ἐνέπω.
German (Pape)
Greek (Liddell-Scott)
ἐννέπω: ποιητ. ἀντὶ ἐνέπω.
French (Bailly abrégé)
ou ἐνέπω;
impf. ἔννεπον;
1 dire, raconter : τινί τι, dire qch à qqn ; ἄνδρα μοι ἔννεπε Μοῦσα OD Muse, dis-moi l’homme, càd la vie (les actions, etc. d’Ulysse) ; avec un relat. τίς ἄριστος ἔην, σύ μοι ἔννεπε, Μοῦσα IL Muse, dis-moi qui était le plus brave ; abs. faire des récits, raconter des nouvelles : πρὸς ἀλλήλους OD les uns aux autres;
2 parler en gén. : πρός τινα, τινά, adresser la parole à qqn, interpeller qqn ; τινά, avec l’inf. ordonner à qqn de, etc.
Étymologie: p. *ἐνϜέπω, de la R. Ϝεπ, parler ; v. εἶπον.
English (Slater)
ἐννέπω
1 say, tell
a abs. ὣς ἔννεπεν (O. 1.86) ὣς ἤνεπε (N. 10.79) ὣς φάτο Κρονίδαις ἐννέποισα θέα (Tricl.: ἐνεπ. codd.) (I. 8.45)
b followed by direct speech ἔννεπε δ' εὐθὺς Ἀπόλλων (O. 8.41)
c c. acc. tell of ἐνέποι κεν Καλλιμάχῳ λιπα ρὸν κόσμον Ὀλυμπίᾳ (O. 8.82) μαθὼν δέ τις ἀνερεῖ, εἰ πὰρ μέλος ἔρχομαι ψάγιον ὄαρον ἐννέπων (i. e. cogn. acc. utter ) (N. 7.69)
d c. (acc. &) inf. κεῖνος αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν παντὶ θυμῷ σύν τε δίκᾳ καλὰ ῥέζοντ' ἔννεπεν (P. 9.96) βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι κείνου φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (byz.: ἔννεπεν codd.) (N. 1.69) ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών, φρονεῖν δ' ἐνέπει τὸ παρκείμενον (N. 3.75)
e c. indir. quest. δέρμα λαμπρὸν ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι (P. 4.242)
f c. ὅτι & ind. ἔννεπε κρύφα τις ὅτι τάμον (O. 1.47)
g call c. dupl. acc. ἀγώνων ἄπο, τοὺς ἐνέποισιν ἱερούς (N. 6.59) ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον fr. 83.
h ο]ὐκ ἐννέπει[ fr. 60b. 15.
English (Slater)
ἐννέπω
1 say, tell
a abs. ὣς ἔννεπεν (O. 1.86) ὣς ἤνεπε (N. 10.79) ὣς φάτο Κρονίδαις ἐννέποισα θέα (Tricl.: ἐνεπ. codd.) (I. 8.45)
b followed by direct speech ἔννεπε δ' εὐθὺς Ἀπόλλων (O. 8.41)
c c. acc. tell of ἐνέποι κεν Καλλιμάχῳ λιπα ρὸν κόσμον Ὀλυμπίᾳ (O. 8.82) μαθὼν δέ τις ἀνερεῖ, εἰ πὰρ μέλος ἔρχομαι ψάγιον ὄαρον ἐννέπων (i. e. cogn. acc. utter ) (N. 7.69)
d c. (acc. &) inf. κεῖνος αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν παντὶ θυμῷ σύν τε δίκᾳ καλὰ ῥέζοντ' ἔννεπεν (P. 9.96) βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι κείνου φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (byz.: ἔννεπεν codd.) (N. 1.69) ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών, φρονεῖν δ' ἐνέπει τὸ παρκείμενον (N. 3.75)
e c. indir. quest. δέρμα λαμπρὸν ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι (P. 4.242)
f c. ὅτι & ind. ἔννεπε κρύφα τις ὅτι τάμον (O. 1.47)
g call c. dupl. acc. ἀγώνων ἄπο, τοὺς ἐνέποισιν ἱερούς (N. 6.59) ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον fr. 83.
h ο]ὐκ ἐννέπει[ fr. 60b. 15.
