πειραίνω

From LSJ

Τὸ δ' ἐκ τυράννων αἰσχροκέρδειαν φιλεῖ → The race of tyrants loves shameful profit

Sophocles, Antigone, 1056
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: πειραίνω Medium diacritics: πειραίνω Low diacritics: πειραίνω Capitals: ΠΕΙΡΑΙΝΩ
Transliteration A: peiraínō Transliteration B: peirainō Transliteration C: peiraino Beta Code: peirai/nw

English (LSJ)

aor. ἐπείρηνα (V. infr.), (πεῖραρ)
A fasten by the ends, σειρὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε having tied a rope to... Od. 22.175.
II poet. for περαίνω (q.v.).

German (Pape)

[Seite 545] 1) anbinden, anknüpfen, entgegengesetzte Enden (πεῖρας) durch eine Schnur verbinden, σειρὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε, ein Seil daran geknüpft habend, Od. 22, 175. 192. – 2) Gew. = περαίνω, zu Ende bringen, vollenden, πάντα πεπείρανται, Od. 12, 37; δαιμόνεσσι δίκας ἐπείραινε, Pind. I. 7, 24; πεπείρανται τάδε, Soph. Tr. 578, dies ist vollbracht, Schol. κατείργασται, wo Herm. πεπείραται lesen will, weil er die Zulässigkeit der epischen Form im Trag. bezweifelt, Ellendt sie für poet. übh. erklärt.

French (Bailly abrégé)

f. inus., ao. ἐπείρανα, pf. inus. ; pf. Pass. πεπείραμαι;
1 accomplir, terminer, au Pass.
2 attacher par le bout : σειρὴν ἔκ τινος OD une corde à qch.
Étymologie: πεῖραρ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πειραίνω ep. voor περαίνω.

Russian (Dvoretsky)

πειραίνω: (эп. aor. ἐπείρηνα; pf. pass. πεπείρασμαι - 3 л. sing. πεπείρανται)
1 прилаживать, привязывать, прикреплять: σειρὴν ἔκ τινος π. Hom. привязать веревку к кому(чему)-л.;
2 (= περαίνω) оканчивать, завершать Hom.: πεπείρανται τάδε Soph. это исполнено.

English (Autenrieth)

aor. part. πειρήνᾶς, pass. perf. 3 sing. πεπείρανται: (1) bring to an end, accomplish, pass., Od. 12.37.—(2) bind to, Od. 22.175, 192.

English (Slater)

πειραίνω v. περαίνω.

Greek Monolingual

Α
1. (ποιητ. τ.) περαίνω
2. προσδένω, δένω κάτι με άλλο, συνδέω με σχοινί τα πείρατα, δηλαδή τα δύο άκρα («σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε» — αφού κατασκευάσετε πλέγμα από τις δύο άκρες του δεσίματος, Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεῖραρ (βλ. λ. πέρας)].

Greek Monotonic

πειραίνω: αόρ. αʹ ἐπείρηνα, (πεῖραρστερεώνω, δένω από τα δύο άκρα, προσδένω, σειρὴν ἐξαὐτοῦ πειρήναντε, έχοντας δέσει σχοινί σ' αυτόν, σε Ομήρ. Οδ.

Greek (Liddell-Scott)

πειραίνω: ἀόρ. ἐπείρηνα· (πεῖραρ)· Δένω διὰ τῶν δύο ἄκρων, δένω σφιγκτά, σειρὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε, δέσαντες ἐξ αὐτοῦ σχοινίον, Ὀδ. Χ. 175, 192· ἴδε ἐκ Ι. 6. ΙΙ. ποιητ. ἀντὶ περαίνω, ὃ ἴδε.

Middle Liddell

πειραίνω, πεῖραρ
to fasten by the two ends, to tie fast, σειρὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε having tied a rope to him, Od.