Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

impius

From LSJ

Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either

Plato, Apology 21d

Latin > English

impius impia, impium ADJ :: wicked, impious, irreverent; showing no regard for divinely imposed moral duty

Latin > English (Lewis & Short)

impĭus: (inp-), a, um, adj. 2. in-pius,
I without reverence or respect for God, one's parents, or one's country; irreverent, ungodly, undutiful, unpatriotic; abandoned, wicked, impious (rare but class.; cf.: nefarius, sacrilegus).
I Lit.: me fugerat, deorum immortalium has esse in impios et consceleratos poenas certissimas constitutas, Cic. Pis. 20, 46: numero impiorum et sceleratorum haberi, Caes. B. G. 6, 13, 7; cf.: scelerosus atque impius, Ter. Eun. 4, 3, 1: (deos) piorum et impiorum habere rationem, Cic. Leg. 2, 7, 15: impius ne audeto placare donis iram deorum, id. ib. 2, 9, 22: dixerunt impium pro parricida, Quint. 8, 6, 30; 7, 1, 52: impius erga parentes, Suet. Rhet. 6: impium, qui dividere nolit cum fratre, Quint. 7, 1, 45: necesse est, iste, qui affinem fortunis spoliare conatus est, impium se esse fateatur, Cic. Quint. 6, 26: (Danaides) Impiae sponsos potuere duro Perdere ferro! Hor. C. 3, 11, 31: Titanes, id. ib. 3, 4, 42; cf.: cohors Gigantum, id. ib. 2, 19, 22: Saturnus, id. ib. 2, 17, 22: miles, Verg. E. 1, 71: Carthago, Hor. C. 4, 8, 17: gens, Verg. G. 2, 537: di, invoked in imprecations, Tac. A. 16, 31: poëtae, i. e. accursed, Cat. 14, 7: expiari impium non posse, Varr. L. L. 6, § 30 Müll.—Sup.: impiissimus filius, Dig. 28, 5, 46, § 1; Aus. Grat. Act. 17.—
II Transf., of inanim. or abstr. things (mostly poet.): si impias propinquorum manus effugeris, Cic. Rep. 6, 12; so, manus, Hor. Epod. 3, 1: cervix, id. C. 3, 1, 17: pectora Thracum, id. Epod. 5, 13: ratis, id. C. 1, 3, 23; id. Epod. 10, 14: ensis, Ov. M. 14, 802: tura, id. H. 14, 26: Tartara, Verg. A. 5, 733: bellum injustum atque impium, Cic. Rep. 2, 17: caedes, Hor. C. 3, 24, 25: proelia, id. ib. 2, 1, 30: furor, Verg. A. 1, 294: facta, Ov. H. 10, 100: verba, Tib. 1, 3, 52: tumultus, Hor. C. 4, 4, 46: clamor, id. ib. 1, 27, 6: fama, Verg. A. 4, 298: vivacitas, Quint. 6 praef. § 3. — Prov.: Impia sub dulci melle venena latent, Ov. Am. 1, 8, 104.— Plur. as substt.
   (a)    impii, ōrum, m., wicked, abandoned men (opp. innoxii), Plaut. Rud. 1, 3, 11.—
   (b)    impĭa, ōrum, n., profane words, impious sayings: impia et illicita dicere, Gell. 1, 15, 17. —
   B In partic., impia herba, a plant, perh. the French everlasting, Gnaphalium Gallicum, Plin. 24, 19, 113, § 173.—Adv.: im-pĭē, irreligiously, undutifully, wickedly: quae (astra) qui videat, non solum indocte, sed etiam impie faciat, si deos esse neget, Cic. N. D. 2, 16, 44: impie commissum, id. Leg. 2, 9, 22: impie ingratus esse, id. Tusc. 5, 2, 6: fecisti, Quint. 7, 1, 53: loqui, i. e. treasonably, Suet. Dom. 10: deserere regem, Curt. 5, 12.—Sup.: impiissime, Salv. de Avar. 3.

Latin > French (Gaffiot 2016)

impĭus,⁸ a, um (in, pius), qui manque aux devoirs de piété [v. pius ], impie, sacrilège : Cic. Pis. 46 ; Leg. 2, 15 || impium bellum Cic. Cat. 1, 33, guerre impie || pl. m. impii Cic. Leg. 2, 41 ; Pis. 46, les impies ; pl. n. impia Gell. 1, 15, 7, des choses impies, paroles impies || impia herba Plin. 24, 173, sorte de romarin || impiissimus Dig. 28, 5, 46.

Latin > German (Georges)

im-pius, a, um (in u. pius), gottlos, pflichtvergessen, gewissenlos, frevelnd, verrucht, I) eig.: civis, Cic.: Fama, Verg.: saecula, Verg.: impios deos invocare, die (dem Fürsten) verderblichen Götter anflehen (bei Zaubereien), Tac.: filius meus impiissimus, Macrin. dig. 28, 5, 48. § 1: u. so Superl. v. Pers. auch Auson. grat. act. 9, 41. p. 24, 28 Schenkl. Hieron. epist. 66, 5. Augustin. epist. 36, 29. Cassian. de incarn. Chr. 7, 30. Salv. de gub. dei 1, 6. – impius erga parentes, Suet.: impius circa pullos, Isid.: – subst., nefarius impiusque, Cic. de off. 2, 51: Plur., poenae in impios, Cic.: qui tantum tibi misit impiorum, räudiges Pack (v. Dichtern), Catull. – II) übtr., v. dem, was von Gottlosen usw. geschieht u. dgl., gottlos, verrucht, bellum, Cic. u.a., od. arma, Verg., gegen Recht u. Brauch geführt (wie gegen das Vaterland usw.): ensis, Ov.: facta, Ov.: venenum, verderbliches, Ov.: tura, bei Freveln verbraucht, Ov.: Tartara, wo die Gottlosen wohnen, Verg.: impiissimum admissum, Tert. ad nat. 1, 10: impiissima insania, Augustin. de civ. dei 1, 1 extr.: impiissimus dominatus, ibid. 7, 33: impiissima eius consectatio, Cassian. coll. 17, 19: impiissima defensio, Arnob. iun. de deo trin. 1, 3: impia verba in deos, Tibull. – Plur. subst., impia aut illicita dicere, Gell. 1, 15, 17. – herba impia, vermutl. »französisches Ruhrkraut« (Gnaphalium gallicum, Sm.), Plin. 24, 173.

Latin > Chinese

impius, a, um. adj. s. :: 不孝者。冒犯上者。— erga parentes 不孝父母者。Dicta in sanctos impia verba 侮聖之言。