Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

importunus

From LSJ

Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil

Plato, Laws, 626e

Latin > English

importunus importuna, importunum ADJ :: inconvenient; annoying; rude; monstrous, unnatural; ruthless, cruel, hard

Latin > English (Lewis & Short)

importūnus: (inp-), a, um, adj. from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence,
I unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).
I In gen. (rare): num importunum tempus in tanto otio? Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum): aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus, Sall. J. 92, 7: importuna locorum, Sil. 3, 540; cf.: Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat, Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18: vi quidem regere patriam aut parentis importunum est, Sall. J. 3, 2.—
II ln partic., pregn.
   A Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare): quom illi inportunam tempestatem conciet, Plaut. Trin. 2, 3, 8: neque alius importunior acutiorque morbus est, Cels. 4, 3: pauperies, Hor. C. 3, 16, 37: Caphareus, stormy, Ov. M. 14, 481.—
   B With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).
   1    Of living beings: tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest, Cic. Rep. 1, 33: importunus atque amens tyrannus, id. Verr. 2, 5, 40, § 103: crudelis atque importuna mulier, id. Clu. 63, 177: tam importunus tamque crudelis, id. Fin. 1, 10, 35: crudelissimus atque importunissimus tyrannus, Liv. 29, 17, 20: uxor importuna atque incommoda, Plaut. As. 1, 1, 47: senex, Ter. Heaut. 1, 2, 23: importunissimus hostis, Cic. Cat. 2, 6, 12: decemviri, Liv. 5, 2, 8: plebeii quam fuerint importuni, vides, Cic. Fam. 9, 21 fin.: locutores, Gell. 1, 15, 1: dives et importunus, Hor. Ep. 2, 2, 185: eripiet curule cui volet importunus ebur, id. ib. 1, 6, 54: volucres, Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.: ales (bubo), i. e. infausta, Verg. A. 12, 864.—
   2    Of things: immanis atque importuna natura, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8: libidines, id. ib. 2, 4, 50, § 111: clades civitatis, id. Brut. 97, 332: mors, Ov. Am. 3, 9, 19: sitis famesque argenti, Hor. Ep. 1, 18, 23: importuna atque audax argutia, Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē (inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently: confidere suis testibus et importune insistere, Cic. Ac. 2, 25, 80: repetere, Dig. 13, 6, 17: immittere versum de Pyrrho, Gell. 10, 16, 18: vexare civitates tyrannica crudelitate, Just. 42, 1.—Comp.: insultare veritati, Lact. 5, 2. —Sup.: facere, Gell. 20, 6, 14.

Latin > French (Gaffiot 2016)

importūnus,¹⁰ a, um (in et port-, cf. portus),
1 inabordable, impraticable : machinationibus locus importunus Sall. J. 92, 7, lieu impraticable pour les machines de guerre, cf. Tac. Ann. 12, 12
2 [fig.] a) incommode, fâcheux : importunum tempus Cic. de Or. 2, 20, moment mal approprié, mal choisi ; sedes non importuna sermoni Cic. de Or. 3, 18, séjour bien choisi pour un entretien ; importunum est inf. Sall. J. 3, 2, c’est une chose ingrate que de... ; importuna pauperies Hor. O. 3, 16, 37, la pauvreté malencontreuse ; importuna clades Cic. Br. 332, fâcheux désastre ; b) intraitable, dur, brutal, cruel : importunissimus hostis Cic. Cat. 2, 12, l’ennemi le plus intraitable ; importunus, crudelis Cic. Fin. 1, 35, dur, cruel ; dives et importunus Hor. Ep. 2, 2, 185, riche, mais sans complaisance pour lui-même.

Latin > German (Georges)

im-portūnus, a, um (in u. portus), eig., wo man nicht gut fahren kann (wie opportunus, zur Fahrt bequem), unzugänglich, I) der örtl. Lage nach unzugänglich, unbequem, ungünstig gelegen für einen Zweck, locus machinationibus, Sall.: Armenia id temporis importuna, Tac. – Plur. subst., importuna locorum, Sil. 3, 540. – II) übtr.: 1) v. der Zeit, ungünstig, tempus, Cic. de or. 2, 20. – 2) v. Zuständen = unbequem, ungelegen, lästig, tempestas, Plaut.: pauperies, Hor.: morbus importunior, Cels. – importunum est m. folg. Infin., vi tamen regere patriam importunum est, ist unbequem, hat seine großen Schwierigkeiten, Sall. Iug. 3, 2. – 3) v. Pers.u. deren Benehmen od. Handlungen, wegen der Härte unzugänglich = unumgänglich, schroff, barsch, rücksichtslos, unverschämt, brutal, ungestüm, mulier, Cic.: senex, Ter.: tyrannus, Cic.: Cyclops alter, multo importunior, Cic.: hostis importunissimus, Cic. – mors, Ov.: importunissimae libidines, Cic.: vultus, Cic. – importunus (poet. = importune) transvolat, Hor.: ebenso importunus amat laudari, über alle Gebühr, Hor.

Latin > Chinese

importunus, a, um. adj. c. s. (portus.) :: 累贅。不對時。兇者。Tempus importunum huic rei 時不方便于此事。