ἀναβοάω

English (LSJ)

A fut. -ήσομαι E.IA465, Dor. -άσομαι Ar.Pl.639: aor. ἀνεβόησα Th.1.53, Ion. ἀνέβωσα Hdt.1.10, al., part. ἀμβώσας 1.8, 3.38:—cry, shout aloud, especially in sign of grief or astonishment, ἀμβώσας μέγα Hdt. ll.cc., cf. Antipho 5.69, E.Ba.1079; οἰκτρὸν ἀνεβόασεν Hel.184; of the war-cry, X.Cyr.7.1.38; ἀ. παρεῖναι τοὺς πρώτους" call out 'let the front rank pass', HG4.2.22.
2 c. acc., τάδ' ἀναβοάσας E.Ba. 525; ἄχη ἀ. bewail, lament, A.Pers.572; Πανὸς ἀναβοᾷ γάμους E. Hel.190.
3 c. acc. pers., call on, συμμάχους ib.1592; Ἀσκληπιόν Ar.Pl.639.
4 cry up, extol, Alex.98.12.

Spanish (DGE)

• Morfología: [fut. dór. ἀναβοάσομαι Ar.Pl.639; aor. jón. ἀνέβωσα Hdt.1.10, ἀμβώσας Hdt.1.8, 3.38]
I abs. gritar, dar gritos μέγα ἀμβώσας Hdt.1.8, cf. 3.38, Philostr.VA 1.31, Antipho 5.69, οἱ ἀλγοῦντες ἀναβοῶσιν Arist.Pr.948^b21, μετὰ χαρᾶς I.BI 5.120, ἐν ἰσχύι LXX Is.58.1, φωνῆ μεγάλῃ Eu.Matt.27.46
•c. ac. de contenido ἄχη A.Pers.572, οἰκτρόν E.Hel.184, παιῶνα Pl.Ep.348b, παιᾶνα Aen.Tact.27.3, τάδ' E.Ba.525
•c. complet. de inf. ἀναβοῆσαι παρεῖναι τοὺς πρώτους gritar que estén presentes los primeros X.HG 4.2.22
•c. ὅτι Plb.3.62.7, D.C.45.1.5.
II c. ac. de cosa
1 anunciar, proclamar Πανὸς ἀναβοᾷ γάμους E.Hel.190.
2 gritar ante, piropear τὴν εὐπυγίαν Alex.98.12.
III c. ac. de pers. llamar a alguien ἀνεβόησε συμμάχους E.Hel.1592, c. ac. de pers. y predicativo Ἰουστινιανὸν ἀνεβόων καλλίνικον Procop.Pers.2.30.3, Vand.2.28.36, cf. Luc.Zeux.11
•interpelar κατ' ὄνομα τὸν Ξάνθιππον ἀναβοῶντες interpelando por su nombre a Jantipo Plb.1.33.4
•invocar Ἀσκληπιόν Ar.Pl.639
•c. dat. clamar en honor de αὐτῷ de Dioniso Lyr.Adesp.11b.1, Ταντάλῳ E.Or.984.

German (Pape)

[Seite 181] (s. βοάω, ἀναβοήσομαι, Eur. Iph. A. 465), 1) aufschreien, μέγα ἀμβώσας, nachdem er ein lautes Geschrei erhoben hatte, Her. 1, 8. 3, 38; ἀνέβωσε, 1, 10 u. öfter; bes. vom Kriegsgeschrei, Xen. Cyr. 7, 1, 38; ein Klaggeschrei erheben, 3, 1, 13; ἀναβοᾶν, ὡς δεινόν ἐστι Din. 2, 6; vgl. 2); auch einander zurufen, Xen. An. 5, 4, 31. – 2) Mit folgd. acc., παιᾶνα Plat. Ep. 7, 348 b; ἀναβοάσομαι Ἀσκληπιόν, laut werde ich anrufen, Ar. Pl. 639; vgl. Eur. Hel. 1592; mit folgdm acc. c. inf., laut fordern od. befehlen, Xen. Hell. 5, 1, 15, Pol. 8, 32, 3; bejammern, ξυμφοράν Eur. Bacch. 1152; γάμους Hel. 191.

French (Bailly abrégé)

-οῶ;
f. ἀναβοήσομαι, ao. ἀνεβόησα;
1 pousser un grand cri ou de grands cris ; crier, avec un inf.;
2 appeler à grands cris.
Étymologie: ἀνά, βοάω.

English (Strong)

from ἀνά and βοάω; to halloo: cry (aloud, out).

English (Thayer)

(ῶ: 1st aorist ἀνεβόησα; (from Aeschylus and Herodotus down); to raise a cry, to cry out anything, say it shouting: L T Tr WH ἐβόησε); ἀναβάς, see ἀναβαίνω, a. under the end); with the addition of φωνή μεγάλη, Tr WH L marginal reading ἐβόησε) (as Winer s De verb. comp. Part iii., p. 6f; (and see βοάω, at the end).

Greek Monotonic

ἀναβοάω: μέλ. -ήσομαι, Δωρ. -άσομαι· (το ἀναβοάσω είναι υποτ. αορ. αʹ), αόρ. αʹ ἀνεβόησα, Ιων. ἀνέβωσα, μτχ. ἀμβώσας·
1. φωνάζω δυνατά, βγάζω δυνατή ιαχή, κραυγάζω, σε Ηρόδ., Ευρ.· λέγεται για ιαχή πολέμου, σε Ξεν.· με απαρ., φωνάζω ότι..., στον ίδ.
2. με αιτ. πράγμ., κραυγάζω κάτι, σε Ευρ.· επίσης θρηνώ γοερά για δυστυχία που με βρήκε, σε Αισχύλ., Ευρ.
3. με αιτ. προσ., επικαλούμαι, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

ἀναβοάω: поэт. тж. ἀμβοάω (fut. ἀναβοήσομαι дор. ἀναβοάσομαι)
1 издавать крик, вскрикивать Her., Eur., Thuc.: ἀνεβόησαν καὶ προσπεσόντες ἐμάχοντο Xen. они издали боевой клич и устремились в бой;
2 выкрикивать, восклицать, кричать (τι Eur.);
3 криком, т. е. громко приказывать или просить (ποιεῖν τι Thuc., Xen., Polyb.);
4 громко оплакивать (ἄχη Aesch.; συμφοράν Eur.);
5 громко звать (τινα Eur., Arph.);
6 громко петь (παιᾶνα Plat.);
7 издавать крик одобрения: ταῦτα εἰπούσης, ἀνεβόησαν αἱ λοιπαὶ γυναῖκες Plut. когда она сказала это, остальные женщины криком выразили свое согласие.

Middle Liddell

[The form ἀναβοάσω is aor1, not future.]
1. to shout aloud, utter a loud cry, Hdt., Eur.; of a war-cry, Xen.; c. inf. to call out that . ., Xen.
2. c. acc. rei, to cry out something, Eur.; also to wail aloud over a misfortune, Aesch., Eur.
3. c. acc. pers. to call on, Eur.

Chinese

原文音譯：¢nabo£w 安那-波阿哦
詞類次數：動詞（3）
原文字根：向上-懇求
字義溯源：喊叫，大叫，呼喊，呼；由（ἀνά）*=上，回復）與（βοάω）*=喊叫）組成。
同義字：1） （ἀναβοάω）喊叫 2） （ἀνακράζω）尖叫 3） （ἀναφωνέω）喊叫 4） （βοάω）喊叫，喊 5） （ἐπιβοάω）在呼喊 6） （ἐπιφωνέω / καταφωνέω）喧嚷 7） （κράζω）哇哇叫 8） （κραυγάζω）喧鬧 9） （φωνέω / ἐμφωνέω）發聲
出現次數：總共（3）；太（1）；可（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 喊叫（1） 路9:38；
2） 呼（1） 可15:8；
3） 喊著（1） 太27:46

Lexicon Thucydideum

exclamare, to cry out, 1.53.3.