Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

invetero: Difference between revisions

From LSJ

Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet → May he love tomorrow who has never loved before; And may he who has loved, love tomorrow as well.

Pervigilium Veneris
(6_9)
 
(CSV2 import)
 
(6 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=invetero inveterare, inveteravi, inveteratus V :: [[make old]], [[give age to]]; [[grow old]]; [[become rooted]]
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>in-vĕtĕro</b>: āvi, ātum, 1, v. a.,<br /><b>I</b> to [[render]] old, to [[give]] [[age]] or [[duration]] to a [[thing]].<br /><b>I</b> Lit.: aquam, Col. 12, 12: [[allium]], cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to [[become]] old, to [[acquire]] [[age]] or [[durability]]; to [[abide]], [[endure]] ([[class]]. [[but]] [[rare]]): non tam [[stabilis]] [[opinio]] permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. [[pass]].: invĕtĕrātus, a, um.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Kept for a [[long]] [[time]]: [[acetum]], Plin. 23, 2, 28, § 59: [[vinum]], id. 15, 2, 3, § 7: jecur [[felis]], inveteratum [[sale]], preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Inveterate, old, of [[long]] [[standing]], [[rooted]]: [[amicitia]], Cic. Fam. 3, 9, 3: [[dolor]], id. Tusc. 3, 16, 35: [[malum]], id. Phil. 5, 11, 31: [[conglutinatio]], id. de Sen. 20: [[licentia]], Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae [[atque]] doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: [[codex]], [[hardened]] by [[age]], Col. 4, 8, 4. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Of diseases, sores, etc., [[deep]]-[[seated]], [[chronic]], [[inveterate]]: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: [[ulcus]], id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., [[chronic]] diseases: vehementius [[contra]] inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Mid.: inveterari, to [[keep]], [[last]], [[endure]], Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in [[law]], [[part]]. [[pass]].: inveteratus, established by [[prescription]], [[customary]]: [[mores]] sunt [[tacitus]] [[consensus]] populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[cause]] to [[fail]], [[bring]] to an [[end]], [[abolish]] (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>
|lshtext=<b>in-vĕtĕro</b>: āvi, ātum, 1, v. a.,<br /><b>I</b> to [[render]] old, to [[give]] [[age]] or [[duration]] to a [[thing]].<br /><b>I</b> Lit.: aquam, Col. 12, 12: [[allium]], cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to [[become]] old, to [[acquire]] [[age]] or [[durability]]; to [[abide]], [[endure]] ([[class]]. [[but]] [[rare]]): non tam [[stabilis]] [[opinio]] permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. [[pass]].: invĕtĕrātus, a, um.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Kept for a [[long]] [[time]]: [[acetum]], Plin. 23, 2, 28, § 59: [[vinum]], id. 15, 2, 3, § 7: jecur [[felis]], inveteratum [[sale]], preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Inveterate, old, of [[long]] [[standing]], [[rooted]]: [[amicitia]], Cic. Fam. 3, 9, 3: [[dolor]], id. Tusc. 3, 16, 35: [[malum]], id. Phil. 5, 11, 31: [[conglutinatio]], id. de Sen. 20: [[licentia]], Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae [[atque]] doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: [[codex]], [[hardened]] by [[age]], Col. 4, 8, 4. —<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(g)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Of diseases, sores, etc., [[deep]]-[[seated]], [[chronic]], [[inveterate]]: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: [[ulcus]], id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., [[chronic]] diseases: vehementius [[contra]] inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—<br /><b>II</b> Trop.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Mid.: inveterari, to [[keep]], [[last]], [[endure]], Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in [[law]], [[part]]. [[pass]].: inveteratus, established by [[prescription]], [[customary]]: [[mores]] sunt [[tacitus]] [[consensus]] populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; To [[cause]] to [[fail]], [[bring]] to an [[end]], [[abolish]] (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>invĕtĕrō</b>, āvī, ātum, āre,<br /><b>1</b> laisser ou faire vieillir : Col. Rust. 12, 12 ; Plin. 19, 115 ; Curt. 10, 3, 13<br /><b>2</b> pass., devenir vieux, prendre de l’âge : Cic. CM 72 &#124;&#124; s’enraciner : Cic. Nat. 2, 5 &#124;&#124; [[inveteratus]] Cic. Fam. 3, 9, 4 ; Rep. 2, 29, etc., enraciné, implanté, invétéré, ancien<br /><b>3</b> faire tomber en désuétude : Lact. Inst. 2, 16, 20.||s’enraciner : Cic. Nat. 2, 5||[[inveteratus]] Cic. Fam. 3, 9, 4 ; Rep. 2, 29, etc., enraciné, implanté, invétéré, ancien<br /><b>3</b> faire tomber en désuétude : Lact. Inst. 2, 16, 20.
}}
{{Georges
|georg=in-[[vetero]], āvī, ātum, āre, [[alt]] [[werden]] [[lassen]], I) im allg.: a) konkr. Objj.: caelestem aquam, Colum.: [[allium]] cepamque, Plin.: carnes, Plin.: ferendum [[sane]] fuerit inveterari vina, daß [[man]] W. [[alt]] [[werden]] lasse, Plin.: [[vinum]], [[quod]] [[fumo]] inveterabatur, Acro Hor. – b) abstr. Objj.: α) im üblen Sinne, [[conglutinatio]] inveterata ([[alt]] gewordene, Ggstz. [[recens]]), Cic. de sen. 72. – β) im guten Sinne, zum Alten [[machen]], inveteravi peregrinam novitatem, [[ich]] habe [[damit]] dem Fremden und Neuen die [[Gestalt]] [[des]] Alten gegeben, Curt. 10, 3 (12), 13. – II) prägn.: 1) [[veralten]]-, [[abkommen]] [[lassen]], hāc versutiā et his artibus notitiam veri ac [[singularis]] dei [[apud]] omnes gentes inveteraverunt, Lact. 2, 16, 20. – 2) medial inveterari, [[einwurzeln]], [[sich]] [[festsetzen]], unveraltet [[bleiben]], [[non]] [[tam]] [[stabilis]] [[opinio]] permaneret [[nec]] cum saeculis aetatibusque hominum inveterari potuisset, Cic. de nat. deor. 2, 5: [[quae]] ([[aetas]]) cum corporis robore ac viribus vigeat, animum [[esse]] inveteratum ([[sei]] der [[Mut]] zur andern [[Natur]] geworden, erstarkt) diutinā [[arte]] [[atque]] usu belli, Liv. 42, 11, 6: inveteratā cum gloriā tum [[etiam]] licentiā, Nep. Eum. 8, 2: [[oft]] Partiz. inveterātus, a, um, [[eingewurzelt]], [[fest]] gewurzelt, [[seit]] Jahren [[bewährt]], altgewohnt, [[amicitia]], Cic.: [[prudentia]], Liv.: [[ira]], Cic.: [[invidia]], Cic.: [[error]], Cic., errores, Lact.: [[licentia]], Suet.: inveteratum [[erga]] matrem [[obsequium]], Tac.
}}
{{LaZh
|lnztxt=invetero, as, are. act. n. v. [[inveterasco]]. :: Vinum invetero 存舊酒。Inveteravit consuetudo 久行之風。
}}
}}

Latest revision as of 20:15, 12 June 2024

Latin > English

invetero inveterare, inveteravi, inveteratus V :: make old, give age to; grow old; become rooted

Latin > English (Lewis & Short)

in-vĕtĕro: āvi, ātum, 1, v. a.,
I to render old, to give age or duration to a thing.
I Lit.: aquam, Col. 12, 12: allium, cepamque, Plin. 19, 6, 34, § 115.—Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare): non tam stabilis opinio permaneret, ... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset, Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere): ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur, Plin. 31, 10, 46, § 111: vina, id. 19, 4, 19, § 53.—Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.
   (a)    Kept for a long time: acetum, Plin. 23, 2, 28, § 59: vinum, id. 15, 2, 3, § 7: jecur felis, inveteratum sale, preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so, fel vino, id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—
   (b)    Inveterate, old, of long standing, rooted: amicitia, Cic. Fam. 3, 9, 3: dolor, id. Tusc. 3, 16, 35: malum, id. Phil. 5, 11, 31: conglutinatio, id. de Sen. 20: licentia, Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16: litterae atque doctrinae, Aug. C. D. 22, 6 init.: codex, hardened by age, Col. 4, 8, 4. —
   (g)    Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate: scabritiae oculorum, Plin. 24, 12, 31, § 121: ulcus, id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases: vehementius contra inveterata pugnandum, Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—
II Trop.
   1    Mid.: inveterari, to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary: mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus, Ulp. Fragm. 1, 4.—
   2    To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.): notitiam veri Dei, Lact. 2, 16 fin.>

Latin > French (Gaffiot 2016)

invĕtĕrō, āvī, ātum, āre,
1 laisser ou faire vieillir : Col. Rust. 12, 12 ; Plin. 19, 115 ; Curt. 10, 3, 13
2 pass., devenir vieux, prendre de l’âge : Cic. CM 72 || s’enraciner : Cic. Nat. 2, 5 || inveteratus Cic. Fam. 3, 9, 4 ; Rep. 2, 29, etc., enraciné, implanté, invétéré, ancien
3 faire tomber en désuétude : Lact. Inst. 2, 16, 20.

Latin > German (Georges)

in-vetero, āvī, ātum, āre, alt werden lassen, I) im allg.: a) konkr. Objj.: caelestem aquam, Colum.: allium cepamque, Plin.: carnes, Plin.: ferendum sane fuerit inveterari vina, daß man W. alt werden lasse, Plin.: vinum, quod fumo inveterabatur, Acro Hor. – b) abstr. Objj.: α) im üblen Sinne, conglutinatio inveterata (alt gewordene, Ggstz. recens), Cic. de sen. 72. – β) im guten Sinne, zum Alten machen, inveteravi peregrinam novitatem, ich habe damit dem Fremden und Neuen die Gestalt des Alten gegeben, Curt. 10, 3 (12), 13. – II) prägn.: 1) veralten-, abkommen lassen, hāc versutiā et his artibus notitiam veri ac singularis dei apud omnes gentes inveteraverunt, Lact. 2, 16, 20. – 2) medial inveterari, einwurzeln, sich festsetzen, unveraltet bleiben, non tam stabilis opinio permaneret nec cum saeculis aetatibusque hominum inveterari potuisset, Cic. de nat. deor. 2, 5: quae (aetas) cum corporis robore ac viribus vigeat, animum esse inveteratum (sei der Mut zur andern Natur geworden, erstarkt) diutinā arte atque usu belli, Liv. 42, 11, 6: inveteratā cum gloriā tum etiam licentiā, Nep. Eum. 8, 2: oft Partiz. inveterātus, a, um, eingewurzelt, fest gewurzelt, seit Jahren bewährt, altgewohnt, amicitia, Cic.: prudentia, Liv.: ira, Cic.: invidia, Cic.: error, Cic., errores, Lact.: licentia, Suet.: inveteratum erga matrem obsequium, Tac.

Latin > Chinese

invetero, as, are. act. n. v. inveterasco. :: Vinum invetero 存舊酒。Inveteravit consuetudo 久行之風。