ἱεράτευμα

English (LSJ)

ατος, τό,

   A priesthood, LXXEx.19.6, 1 Ep.Pet.2.9.    2 body of priests, ib. 5.

German (Pape)

[Seite 1240] τό, Priesterthum, Priesterschaft, LXX., N. T.

Greek (Liddell-Scott)

ἱεράτευμα: τό, τὸ ἱερατεῖον, ἡ ἱερωσύνη, Ἑβδ. (Ἔξοδ. ΙΘ΄, 6), Ἐπιστ. Α΄ Πέτρ. β΄, 5.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
fonction sacerdotale, sacerdoce.
Étymologie: ἱερατεύω.

English (Strong)

from ἱερατεύω; the priestly fraternity, i.e. sacerdotal order (figuratively): priesthood.

English (Thayer)

ἱερατευματος, τό (ἱερατεύω), (priesthood i. e.)
a. the office of priest.
b. the order or body of priests (see ἀδελφότης, αἰχμαλωσία, διασπορά, θεραπεία); so Christians are called, because they have access to God and offer not external but 'spiritual' (πνευματικά) sacrifices: βασίλειον ἱεράτευμα, Sept.), priests of kingly rank, i. e. exalted to a moral rank and freedom which exempts them from the control of everyone but God and Christ. (2 Maccabees 2:17); not found in secular authors.)

Greek Monolingual

το (ΑΜ ἱεράτευμα) ιερατεύω
1. το ιερατείο, το σύνολο τών κληρικών
2. φρ. «βασίλειον ἱεράτευμα» — το σύνολο τών πιστών της ιουδαϊκής θρησκείας ἡ της χριστιανικής εκκλησίας, ο περιούσιος λαός του θεού, τα μέλη του οποίου έχουν τη γενική, μη μυστηριακή ιερωσύνη
μσν.-αρχ.
η ιερωσύνη.

Greek Monotonic

ἱεράτευμα: -ατος, τό, ιερατείο, ιεροσύνη, σε Καινή Διαθήκη