γᾶ

English (LSJ)

Dor. and Aeol. for γῆ.

Spanish (DGE)

v. γῆ.

German (Pape)

[Seite 469] dor. für γῆ, Erde.

French (Bailly abrégé)

dor. c. γῆ.

Greek (Liddell-Scott)

γᾶ: Δωρ. και Αἰολ. ἀντὶ γῆ.

English (Slater)

γᾱ, γαῖα (γᾶς, γᾶν. γαῖ（α), γαίας, γαίᾳ, γαῖαν; γαίας)
a earth, soil, surface of the earth τὰ δ' ἐν τᾷδε Διὸς ἀρχᾷ ἀλιτρὰ κατὰ γᾶς δικάζει τις (O. 2.59) τὸν κρύψαν ἔνερθ' ὑπὸ γᾶν διφρηλάτα Ἀμφιτρύωνος σάματι (P. 9.81) μεταμειβόμενοι δ' ἐναλλὰξ ἁμέραν τὰν μὲν παρὰ πατρὶ φίλῳ Δὶ νέμονται, τὰν δ ὑπὸ κεύθεσι γαίας ἐν γυάλοις Θεράπνας (N. 10.56) “ἥμισυ μέν κε πνέοις γαίας ὑπένερθεν ἐών” (N. 10.87) κατὰ γαἶ αὐτόν τέ νιν καὶ φαιδίμας ἵππους ἔμαρψεν (O. 6.14) “θεῷ ἀνέρι εἰδομένῳ γαῖαν διδόντι ξείνια” (= βώλακα δαιμονίαν v. 37) (P. 4.21) ἀνὰ βωλακίας δ' ὀρόγυιαν σχίζε νῶτον γᾶς (P. 4.229) γᾶς ὀμφαλὸν παρ' ἀοίδιμον (byz.: γαίας codd.) (P. 8.59) cf. Πυθῶνά τε καὶ ὀρθοδίκαν γᾶς ὀμφαλὸν κελαδήσετ (P. 11.10) & γᾶς παρ' ὀμφαλὸν εὐρύν (Pae. 6.120) φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (N. 1.68) γαῖα δ' ἐν Θήβαις ὑπέδεκτο κεραυνωθεῖσα Διὸς βέλεσιν μάντιν (N. 10.8) γαίᾳ δὲ καυθείσᾳ πυρὶ καρπὸς ἐλαίας ἔμολεν Ἥρας τὸν εὐάνορα λαὸν ἐν ἀγγέων ἕρκεσιν παμποικίλοις i. e. in earthenware jars (N. 10.35) θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων μέλη καὶ τελευτὰν ἁπάντων γᾶν ἐπιεσσόμενος (N. 11.16) ὁ κινητὴρ δὲ γᾶς Ὀγχηστὸν οἰκέων sc. Poseidon (I. 4.19) ἢ γαῖαν κατακλύσαισα θήσεις ἀνδρῶν νέον ἐξ ἀρχᾶς γένος; (Pae. 9.19) Καινεὺς σχίσαις ὀρθῷ ποδὶ γᾶν when he was driven into the ground by the Centaurs Θρ. 6. 9. opp. to heaven, (ἡ δὲ διάνοια πέτεται κατὰ Πίνδαρον) τᾶς τε γᾶς ὑπένερθε οὐρανοῦ θ' ὕπερ Plat., Theaet., 173 E = fr. 292. cf. (N. 10.87) opp. to sea, γᾶν τε καὶ πόντον κατ' ἀμαιμάκετον (P. 1.14) ἐπῇεν γᾶν τε καὶ θάλασσαν fr. 51a. 2.
b land, country ἐς γαῖαν πορεύειν θυμὸς ὥρμα Ἰστρίαν νιν (O. 3.25) εἶπέ τιν' αὐτὸς ὁρᾶν αὐξομέναν πεδόθεν πολύβοσκον γαῖαν ἀνθρώποισι καὶ εὔφρονα μήλοις Rhodes (O. 7.63) διὰ γαῖαν τρίχα δασσάμενοι Rhodes (O. 7.75) θύγατρ' ἀπὸ γᾶς Ἐπειῶν Ὀπόεντος ἀναρπάσαις from Elis (O. 9.58) Ζεῦὃς τοῦτ' ἐφέπεις ὄρος, εὐκάρποιο γαίας μέτωπον (P. 1.30) “φαμὶ γὰρ τᾶσδ' ἐξ ἁλιπλάκτου ποτὲ γᾶς Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι” Thera (P. 4.14) “νώτων ὕπερ γαίας ἐρήμων” P.4.26. “ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖν, εὔχεαι πατρίδ' ἔμμεν;” P.4.97. “οὐ ξείναν ἱκάνω γαῖαν ἄλλων” Iolkos P.4.118. προσπαλαίει νῦν γε πατρῴας ἀπὸ γᾶς ἀπό τε κτεάνων the land of the Lapithai (P. 4.290) καὶ γᾶν φράδασε (N. 3.26) νιν ἀσπάζοντο φωνᾷ γαῖαν ἀνὰ σφετέραν, τὰν δὴ καλέοισιν Ὀλυμπίου Διὸς ἄλσος (I. 2.27) ναίω Θραικίαν γαῖαν ἀμπελόεσσάν τε καὶ εὔκαρπον (Pae. 2.25) Μολοσσίδα γαῖαν ἐξίκετ' (Pae. 6.109) ]γαῖαν τιμ[ fr. 60a. 4. pl., υἱὸς Ἀλκμήνας, ὃς Οὐλυμπόνδ' ἔβα, γαίας τε πάσας καὶ βαθύκρημνον πολιᾶς ἁλὸς ἐξευρὼν θέναρ (I. 4.55)
c pro pers., Earth Οὐρανὸς δ' ἔφριξέ νιν καὶ Γαῖα μάτηρ (O. 7.38) Ναὶς Κρέοισ' ἔτικτεν, Γαίας θυγάτηρ (P. 9.17) ἐν Ὀλυμπίοισί τε καὶ βαθυκόλπου Γᾶς ἀέθλοις (at Athens Σ, at Cyrene edd.) (P. 9.102) “παῖδα (= Ἀρισταῖον) —, ὃν κλυτὸς Ἑρμᾶς εὐθρόνοις ὥραισι καὶ Γαίᾳ ἀνελὼν φίλας ὑπὸ ματέρος οἴσει” (byz.: γαἰ, γᾷ codd.) (P. 9.60) test., Σ. Aesch. Eum. 2: Πίνδαρός φησι πρὸς βίαν κρατῆσαι Πυθοῦς τὸν Ἀπόλλωνα. διὸ καὶ ταρταρῶσαι ἐζήτει αὐτὸν ἡ Γῆ fr. 55.

Greek Monotonic

γᾶ: Δωρ. και Αιολ. αντί γῆ, γη.

Russian (Dvoretsky)

γᾶ: ἡ дор. = γῆ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γᾶ, ἡ Aeol. en Dor. voor γῆ.