γῆρυς

English (LSJ)

Dor. γᾶρυς, B.5.15, S.Ichn.65, υος, ἡ, voice, speech, Il.4.437; στονόεσσα γ. S.OT186 (lyr.); Ὀρφεία γ., i.e. Orpheus, E.Alc. 969; Κολχίδα γῆρυν ἱεῖσα A.R.4.731: in later Prose, Plu.2.397c: metaph. of the voice of passion, Ph.1.373. (Cf. Oir. gāir, gairm 'shout', Welsh gawr, garm.)

Spanish (DGE)

-υος, ἡ
• Alolema(s): dór. γᾶρυς Simon.90, B.5.15
I de seres animados
1 voz articulada, lenguaje, idioma οὐ γὰρ πάντων ἦεν ὁμὸς θρόος οὖδ' ἴα γ. no tenían todos (los troyanos) una algarabía uniforme ni un solo lenguaje, Il.4.437, cf. E.Rh.294, Κολχίδα γῆρυν ἱεῖσα A.R.4.731, cf. Plb.15.12.9.
2 expresión, voz, habla γάρυϊ θελξιεπεῖ φθέγξατ' B.15.48, cf. 5.15, 25.10, ἱεῖσα τραυλὴν γῆρυν ἀπὸ στόματος ISmyrna 520b.2 (II a.C.)
•del recitado de los personajes trágicos refiriéndose a ellos mismos πατρικὰν γῆρυν S.Fr.314.71, E.Ph.960, El.754, cf. en otros géneros, Colluth.277
•de dioses δέσποιν' Ἀθάνα, φθέγματος ... ᾐσθόμην τοῦ σοῦ ... γῆρυν E.Rh.609, cf. Plu.2.397c
•de uno de los colosos de Memnón Col.Memn.72.6 (II d.C.)
•c. alusión a géneros científico-místicos γ. σοφή E.Ba.178, Ὀρφεία γ. E.Alc.969, δέλτων τ' ἀναπτύσσοιμι γῆρυν ᾅ σοφοὶ κλέονται E.Fr.11.6M.
3 voz, canto musical κιδναμένα μελιαδέα γᾶρυν Simon.l.c., στονόεσσα γ. canto entrecortado de sollozos S.OT 186, del cisne, Mosch.3.16, cf. Ar.Au.233
•fig. canto, encanto de los placeres, Ph.1.373.
4 voz, sonido emitido por anim. γ. ... μήλων A.R.1.1244, cf. Simm.20.
II producido por objetos inanimados o instrumentos son, sonido ἑπτάτονον ... γᾶρυν del bárbiton, B.Fr.20B.2, cf. E.Rh.549, Lyr.Adesp.119.21
•sonido, ruido mágico emitido por los restos de las vacas del Sol πικρὰν Ὀδυσσεῖ γῆρυν E.Tr.441.
• Diccionario Micénico: KA-RU-WE (?).
• Etimología: Gener. rel. airl. gāir ‘grito’, gót. kara ‘preocupación’, ags. cearn, aal. chara ‘lamento’, todo ello de una r. ide. *gar- de donde tb. procedería quizá γαρριώμεθα q.u.

German (Pape)

[Seite 490] υος, ἡ, Stimme, Ton, Schall, Il. 4, 437, ἅπαξ εἰρημέν.; Soph. O. R. 187; Eur. Rhes. 294 u. öfter; Sp. D.; Plut. Pyth. or. 7.

French (Bailly abrégé)

υος (ἡ) :
voix.
Étymologie: γηρύω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γῆρυς -υος, ἡ, Dor. γᾶρυς stem, stemgeluid.

Russian (Dvoretsky)

γῆρυς: υος ἡ
1 звук, голос (οὐχ ὁμὸς θρόος οὐδ᾽ ἴα γ. Hom.; στονόεσσα Soph.; Ὀρφεία Eur.; θεοῦ Plut.);
2 речь (γ. οὐχ Ἑλληνική Eur.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: f.
Meaning: voice, speech (Il.).
Dialectal forms: Dor. γᾶρυς, -υος
Derivatives: γηρύω, γαρύω sing, speak (h. Merc.), γήρυμα (A.).
Origin: IE [Indo-European] [352] *geh₂ru- voice, sound
Etymology: Comparable forms are found in Celtic and Germanic. However, these have often a short vowel: from Germanic one cites Goth. kara f. care, solicitude and OE cearu f. id., OHG chara f. lament(ation); OIr. ad-gair < *gar-et. (But LIV 142 reconstructs *gr̥-i̯e-). Further there are forms with -rr-: Lat. garrio, with which Gr. γαρριώμεθα (q.v.; hardly with expressive gemination) is connected. For γῆρυς one assumes lengthened grade, but this is quite improbable in PIE (especially in the case of a); it is evident to reconstruct *geh₂r-. But one cites OIr. gāir f. cry, Welsh gawr crying, battle. Perhaps the group must be split (in this way also LIV, for semantic reasons); a reconstruction *ǵar- is impossible, as PIE did not have an a.

Middle Liddell

voice, speech, Il., Soph., Eur.

English (Autenrieth)

speech, Il. 4.437†.

Greek Monolingual

γῆρυς και γᾱρυς (-υος), η (Α)
1. φωνή, λαλιά, λόγος
2. φωνή που εκφράζει πάθος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Λέξη ήδη ομηρική, με βασική σημασία «φωνή» (από ινδοευρ. ρίζα ğar - «φωνάζω, κραυγάζω») απ' όπου μετά η σημασία «λαλιά, λόγος». Συσχετίζεται επίσης με τη γλώσσα του Ησύχ. «γαρριώμεθα
λοιδορούμεθα» και το λατ. garrio «φλυαρώ», ηχομιμητικές λέξεις με εκφραστικό αναδιπλασιασμό].

Greek Monotonic

γῆρυς: -υος, ἡ, φωνή, ομιλία, σε Ομήρ. Ιλ., Σοφ., Ευρ.

Greek (Liddell-Scott)

γῆρυς: -υος, ἡ, φωνή, λαλιά, ὁμιλία, Ἰλ. Δ. 437· στονόεσσα γ. Σοφ. Ο. Τ. 186· Ὀρφεία γ., ὁ Ὀρφεύς, Εὐρ. Ἀλκ. 969· ὡσαύτως ἐν χρήσει παρὰ Πλουτ. 2. 397C.

Frisk Etymology German

γῆρυς: dor. γᾶρυς, -υος
{gē̃rus}
Grammar: f.
Meaning: Stimme, Ton, Ruf (poet. seit Il., späte Prosa).
Derivative: Davon γηρύω, γαρύω anstimmen, singen, verkünden (poet. seit h. Merc., Hes.) mit γήρυμα (A., Plu.).
Etymology: Isolierter hochsprachlicher Vertreter einer Sippe, die namentlich im Keltischen zahlreich repräsentiert ist; Dehnstufe wie in γῆρυς u. a. in air. gāir f. Geschrei. Aus dem Germanischen werden hierhergestellt got. kara f. Sorge und die damit identischen ags. cearu f. ib., ahd. chara f. Wehklage; vereinzelte entlegene Bildungen aus dem Armenischen und dem Iranischen verzeichnen WP. 1, 537, Pok. 352 und W.-Hofmann s. garriō. Aus dem Griechischen noch mit expressiver Gemination γαρριώμεθα· λοιδορούμεθα H., s. d.
Page 1,305