habitus: Difference between revisions
ἐξέστω Κλαζομενίοις ἀσχημονεῖν → let the Clazomenians be permitted to behave disgracefully (Aelian, Varia Historia 2.15)
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>hăbĭtus</b>: a, um, Part. and P. a., from [[habeo]], q. v.<br /><b>I</b> fin.<br /><b>hăbĭtus</b>: ūs, m. 1. [[habitus]], P. a., from [[habeo]],<br /><b>I</b> the [[condition]] or [[state]] of a [[thing]] ([[class]].).<br /><b>I</b> Lit.<br /> <b>A</b> In gen., [[condition]], [[plight]], [[habit]], [[deportment]], [[appearance]] of the [[body]] (in | |lshtext=<b>hăbĭtus</b>: a, um, Part. and P. a., from [[habeo]], q. v.<br /><b>I</b> fin.<br /><b>hăbĭtus</b>: ūs, m. 1. [[habitus]], P. a., from [[habeo]],<br /><b>I</b> the [[condition]] or [[state]] of a [[thing]] ([[class]].).<br /><b>I</b> Lit.<br /> <b>A</b> In gen., [[condition]], [[plight]], [[habit]], [[deportment]], [[appearance]] of the [[body]] (in sing. and plur.): cum [[ille]] vir (Q. [[Metellus]]) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus, Cic. Cael. 24, 59: qui [[habitus]] et quae [[figura]] non [[procul]] abesse putatur a vitae periculo, id. Brut. 91, 313; cf.: qui non tam [[habitus]] corporis opimos [[quam]] gracilitates consectentur, id. ib. 16, 64: [[mediocris]], id. ib. 91, 316: oris, id. N. D. 1, 25, 99: oris et [[vultus]], id. Fin. 3, 17, 56: habitu corporis [[brevis]] fuit ([[Horatius]]), Suet. Vit. Hor.: corporum, Tac. G. 4; cf.: [[positio]] caeli corporibus habitum dedit, id. Agr. 11: adde [[vultum]] habitumque hominis, Hor. S. 2, 4, 92: moderati aequabilesque, Cic. Fin. 5, 12, 36: signa virginali habitu [[atque]] vestitu, [[deportment]], [[appearance]], id. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.: [[Himera]] in muliebrem figuram habitumque formata, id. ib. 2, 2, 35, § 87: habitum vestitumque pristinum reducere, Suet. Aug. 40: vestitu calciatuque et cetero habitu, id. Calig. 52: [[idem]] [[habitus]] cunctis, tonsi rectique capilli, etc., Juv. 11, 149: [[nudus]] agas ... en habitum, quo, etc., id. 2, 72: [[diversus]] est ascendentium [[habitus]] et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora; qui in arduum, incumbunt, [[carriage]], [[posture]], Sen. Ep. 123 fin.: cujus motum et habitum et incessum imitaretur, Suet. Claud. 4: [[morbus]] est [[habitus]] cujusque corporis [[contra]] naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3: puberem esse dicunt qui habitu corporis [[pubes]] apparet, Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.—<br /> <b>2</b> Of things, esp. of places (so perh. not [[till]] [[after]] the Aug. per.), [[condition]], [[habit]], [[appearance]], etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.: [[longe]] [[alius]] Italiae [[quam]] Indiae [[visus]] [[illi]] [[habitus]] esset, Liv. 9, 17, 17: maris, Val. Max. 3, 3, ext. 4: domicilii, Col. 9, 15, 8: armorum, Liv. 9, 36, 6: pecuniarum, id. 1, 42, 5: temporum, id. 10, 46, 2 et saep.: [[urbs]] in habitum pulveris redacta, Val. Max. 9, 3, ext. 3.—<br /> <b>B</b> In partic., [[dress]], [[attire]] (not [[before]] the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.: [[vestis]], [[vestitus]]): [[Punicus]] [[cultus]] habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis, Liv. 23, 34, 6: [[Theopompus]] permutato cum uxore habitu e [[custodia]], ut [[mulier]], evasit, Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6: Romano, Hor. S. 2, 7, 54; cf.: Graeco, Romano uti, Suet. Aug. 98: Gallico, id. Caes. 58: pastorum, Liv. 9, 2, 2: [[triumphalis]], Quint. 11, 1, 3; cf. triumphantis, Suet. Ner. 13: lugentis, id. Calig. 13: scenico, id. Ner. 38: quadrigario, id. Calig. 19: [[suus]], Phaedr. 1, 3, 2: segmenta et longos [[habitus]] et flammea sumit, Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.—<br /><b>II</b> Trop.<br /> <b>A</b> In gen., [[quality]], [[nature]], [[character]]: qui manet ut moneatur [[semper]] ... servos is habitu hau probost, Plaut. Stich. 1, 2, 2: justitia est [[habitus]] animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem, Cic. Inv. 2, 53, 160: naturae ipsius habitu [[prope]] [[divino]], id. Arch. 7, 15: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex [[aliqua]] re externa judicare, id. Leg. 1, 16, 45: aut habitu aut [[natura]] ... habitu, ut [[facile]] et [[cito]] irascatur, etc., id. Top. 16, 62: ad rationis habitum perducere, id. Fin. 4, 14, 37: ne gloriari libeat alienis bonis Suoque [[potius]] habitu vitam degere, Phaedr. 1, 3, 2: si habitum [[etiam]] orationis et [[quasi]] colorem aliquem requiritis, Cic. de Or. 3, 52, 199: [[habitus]] [[quidam]] et [[quasi]] [[gestus]] (sermonis), Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.—<br /> <b>B</b> In partic.<br /> <b>1</b> A [[state]] of [[feeling]], [[disposition]] ([[friendly]] or [[hostile]]) [[with]] [[regard]] to [[any]] one ([[mostly]] [[post]]-Aug.): [[quis]] fuerit eo tempore civitatis [[habitus]], qui singulorum animi, etc., Vell. 2, 99, 3; cf.: quae [[mens]] exercituum, [[quis]] [[habitus]] provinciarum, Tac. H. 1, 4: hic [[quidem]] Romae [[habitus]] animorum fuit, id. ib. 1, 8: ex praesenti eos [[potius]] [[quam]] praeterito aestimat habitu, Liv. 32, 14, 6.—<br /> <b>2</b> In philos. lang., an [[acquired]] [[perfect]] [[state]] or [[condition]]: habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam [[aliqua]] in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut [[quamvis]] scientiam, et [[item]] corporis [[aliquam]] commoditatem, non [[natura]] datam, sed [[studio]] et [[industria]] partam, Cic. Inv. 1, 25, 36: [[habitus]] ... in [[aliqua]] perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc., id. ib. 2, 9, 30. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 09:26, 13 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
hăbĭtus: a, um, Part. and P. a., from habeo, q. v.
I fin.
hăbĭtus: ūs, m. 1. habitus, P. a., from habeo,
I the condition or state of a thing (class.).
I Lit.
A In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.): cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus, Cic. Cael. 24, 59: qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo, id. Brut. 91, 313; cf.: qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur, id. ib. 16, 64: mediocris, id. ib. 91, 316: oris, id. N. D. 1, 25, 99: oris et vultus, id. Fin. 3, 17, 56: habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum, Tac. G. 4; cf.: positio caeli corporibus habitum dedit, id. Agr. 11: adde vultum habitumque hominis, Hor. S. 2, 4, 92: moderati aequabilesque, Cic. Fin. 5, 12, 36: signa virginali habitu atque vestitu, deportment, appearance, id. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.: Himera in muliebrem figuram habitumque formata, id. ib. 2, 2, 35, § 87: habitum vestitumque pristinum reducere, Suet. Aug. 40: vestitu calciatuque et cetero habitu, id. Calig. 52: idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc., Juv. 11, 149: nudus agas ... en habitum, quo, etc., id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora; qui in arduum, incumbunt, carriage, posture, Sen. Ep. 123 fin.: cujus motum et habitum et incessum imitaretur, Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3: puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet, Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.—
2 Of things, esp. of places (so perh. not till after the Aug. per.), condition, habit, appearance, etc.: (praedisccre) patrios cultusque habitusque locorum, Verg. G. 1, 52, cf.: longe alius Italiae quam Indiae visus illi habitus esset, Liv. 9, 17, 17: maris, Val. Max. 3, 3, ext. 4: domicilii, Col. 9, 15, 8: armorum, Liv. 9, 36, 6: pecuniarum, id. 1, 42, 5: temporum, id. 10, 46, 2 et saep.: urbs in habitum pulveris redacta, Val. Max. 9, 3, ext. 3.—
B In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.: vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis, Liv. 23, 34, 6: Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit, Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6: Romano, Hor. S. 2, 7, 54; cf.: Graeco, Romano uti, Suet. Aug. 98: Gallico, id. Caes. 58: pastorum, Liv. 9, 2, 2: triumphalis, Quint. 11, 1, 3; cf. triumphantis, Suet. Ner. 13: lugentis, id. Calig. 13: scenico, id. Ner. 38: quadrigario, id. Calig. 19: suus, Phaedr. 1, 3, 2: segmenta et longos habitus et flammea sumit, Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.—
II Trop.
A In gen., quality, nature, character: qui manet ut moneatur semper ... servos is habitu hau probost, Plaut. Stich. 1, 2, 2: justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem, Cic. Inv. 2, 53, 160: naturae ipsius habitu prope divino, id. Arch. 7, 15: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare, id. Leg. 1, 16, 45: aut habitu aut natura ... habitu, ut facile et cito irascatur, etc., id. Top. 16, 62: ad rationis habitum perducere, id. Fin. 4, 14, 37: ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere, Phaedr. 1, 3, 2: si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis, Cic. de Or. 3, 52, 199: habitus quidam et quasi gestus (sermonis), Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.—
B In partic.
1 A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.): quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc., Vell. 2, 99, 3; cf.: quae mens exercituum, quis habitus provinciarum, Tac. H. 1, 4: hic quidem Romae habitus animorum fuit, id. ib. 1, 8: ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu, Liv. 32, 14, 6.—
2 In philos. lang., an acquired perfect state or condition: habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam, Cic. Inv. 1, 25, 36: habitus ... in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc., id. ib. 2, 9, 30.
