καῦσος: Difference between revisions
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
(2b) |
(nl) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''καῦσος:''' ὁ жар, лихорадка: οἱ πυρέττοντες καύσῳ Arst. лихорадящие больные. | |elrutext='''καῦσος:''' ὁ жар, лихорадка: οἱ πυρέττοντες καύσῳ Arst. лихорадящие больные. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=καῦσος -ου, ὁ [κάω] hoge koorts. Hp. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:04, 1 January 2019
English (LSJ)
(A), ὁ,
A causus, i.e. bilious remittent fever (the endemic fever of the Levant), Hp.VM17 (pl.), Aph.3.21 (pl.), Arist.Pr.861b34, 862a2; πυρέττειν καύσῳ Id.Metaph.981a12; κ. στομάχου heartburn, Dsc. 1.43, al.: generally, fever, heat, Nic.Th.338. II in pl., lands fertilized by burning brushwood, etc., Ath.Med. ap. Orib.1.2.4.
καῦσος (B), εος, τό,
A = καῦμα 1, Procl.Par.Ptol.41, 81.
German (Pape)
[Seite 1408] ὁ, auch τὸ καῦσος, Procl., brennende Hitze, Sp.; Fieberhitze, Hippocr. u. a. Medic.; καύσῳ πυρέττειν Arist. metaph. 1, 1. – Eine Schlange, sonst διψάς genannt, deren Biß heftigen Durst erregte, Nic. Th. 338. – Verbranntes Erdreich, Hesych.
Greek (Liddell-Scott)
καῦσος: ὁ, = καῦμα, θερμότης φλογερά, Διοσκ.· ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας ὡσαύτως, καῦσος, τό, Πρόκλ. παράφρ. Πτολ. ΙΙ. causus, δηλ. διαλείπων πυρετὸς μετὰ χολῆς (ὁ ἐν τῇ Ἀνατολῇ ἐνδημικὸς πυρετός), Ἱππ. π. Ἀρχ. Ἰητρ. 15, Ἀφορ. 1248, Ἀριστ. Προβλ. 1. 20, 3 καὶ 4· πυρέττειν καύσῳ ὁ αὐτ. Μετὰ τὰ Φυσ. 1. 1, 6. ΙΙΙ. εἶδος ὄφεως· ἀλλαχοῦ, διψάς, ἐκ τῆς θέρμης καὶ τῆς δίψης, τὰ ὁποῖα τὸ δῆγμά του προξενεῖ, Νικ. Θηρ. 338. IV. ἡφαιστειώδης χώρα, Ἡσύχ.
French (Bailly abrégé)
1ου (ὁ) :
chaleur excessive :
1 fièvre ardente endémique (causus);
2 serpent dont la morsure cause une soif ardente.
Étymologie: καίω.
2ους (τό) :
fièvre ardente (causus).
Étymologie: καίω.
Greek Monolingual
(I)
ο (ΑΜ καῡσος) καίω
1. μεγάλη ζέστη, κάψα, καύσωνας
2. η θερμότητα από τον πυρετό.
3. ζωολ. γένος δηλητηριωδών φιδιών της οικογένειας Viperidae
νεοελλ.
(παθολ.) δυσάρεστο αίσθημα θερμότητας, που προκαλεί πύρωση και αποτελεί σύμπτωμα ορισμένων παθήσεων, καούρα
αρχ.
1. χολώδης διαλείπων πυρετός, ενδημικός στην Ανατολή («πυρέσσουσι καύσῳ», Αριστοτ.)
2. (κατά τον Ησύχ.) ηφαιστειώδης χώρα.———————— (II)
καῡσος, τὸ (Α)
μεγάλη ηλιακή θερμότητα, καύσωνας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < καῡσος, ὁ, με αλλαγή γένους].
Greek Monotonic
καῦσος: ὁ, = καῦμα, φλογερή θερμότητα.
Russian (Dvoretsky)
καῦσος: ὁ жар, лихорадка: οἱ πυρέττοντες καύσῳ Arst. лихорадящие больные.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καῦσος -ου, ὁ [κάω] hoge koorts. Hp.
